Για να βρεις το Σκοπό σου χρειάζεται να περάσεις πολλά

«Όλοι θα πεθάνουμε. Από μόνο του το γεγονός θα έπρεπε να μας κάνει να έχουμε αγάπη μεταξύ μας, αλλά αυτό δυστυχώς δεν ισχύει. Δίνουμε υπερβολική σημασία σε ασημαντότητες και ξοδεύουμε την ενέργειά μας στο τίποτα.»

Πράγματι, όλοι θα πεθάνουμε. Για όλους μας θα έρθει η μοιραία στιγμή. Δεν έχει σημασία το πότε θα πεθάνουμε όταν κάποιος είναι πεθαμένος δεν ασχολείται πια με το τι έκανε στη ζωή του και τι δεν έκανε.

Μάλλον το πώς θα πεθάνουμε έχει πιο ενδιαφέρον. Καρκίνος; Έμφραγμα; Θα πνιγούμε τρώγοντας ένα κριτσίνι;

Εγώ πάλι πιστεύω πως θα φύγω από ελαττωματικό αλεξίπτωτο. Ή θα πέσει το αεροπλάνο. Με πιάνει καμιά φορά και το σκέφτομαι όταν πάω κάπου με αεροπλάνο πώς θα ήταν άραγε αν έπεφτε. Να πέφτουν οι μάσκες οξυγόνου, οι γυναίκες να σκούζουν, τα μωρά να κλαίνε, ώσπου να έρθει το αναπόφευκτο. Δεν συνέβη ακόμη. Συναρπαστικό πάντως, έστω και σαν σκέψη.

Όταν σκέφτεσαι το πώς θα πεθάνεις, σκέφτεσαι, λογικά τις τελευταίες στιγμές σου. Στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, η οικογένεια να κλαίει, τα ασθενοφόρα… Δεν σκεφτόμαστε όμως τις επιλογές ή τις συνήθεις που μας οδηγούν στις τελευταίες αυτές στιγμές.

Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Η πορεία μας προς το θάνατο. Έτσι λοιπόν δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι το πότε θα πεθάνεις, αφού ούτε να το ξέρεις μπορείς ούτε να το αποφύγεις. Αλλά τι κάνεις πριν το θάνατό σου; Πώς θες να φύγεις;

Το πάθος φέρνει και πόνο

Θα σου φέρω το παράδειγμα του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Ήταν αλκοολικός, ήταν γυναικάς. Διάβαζε ποιήματά του δημόσια μεθυσμένος και έβριζε το ακροατήριο. Μέγας τζογαδόρος και με την ατυχή συνήθεια να τα κατεβάζει μπροστά στον κόσμο.

Είχε χαρακτήρα όμως, κάτω από όλες αυτές τις απρέπειες. Πέρασε τη ζωή του μεθυσμένος, αδέκαρος, μόνιμα απολυμένος από διάφορες δουλειές. Κατέληξε να δουλεύει σε ένα ταχυδρομείο. Έγραφε άσκοπα, δεν τον ήξερε κανείς όσο ζούσε. Έγραφε για σχεδόν τριάντα χρόνια πριν υπογράψει συμβόλαιο για το πρώτο του βιβλίο. Έγραψε τότε: είχα δύο επιλογές, είτε να μείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ είτε να γίνω συγγραφέας και να λιμοκτονήσω. Επέλεξα να λιμοκτονήσω.

Η τιμιότητα στα γραπτά του, -οι φόβοι του, οι αποτυχίες, οι συναισθηματικές δυσλειτουργίες- είναι απαράμιλλη. Καταγράφει τον εαυτό του, στα καλύτερα και στα χειρότερά του, χωρίς ίχνος υποκρισίας ή ντροπής. Γιατί αυτό που ο Μπουκόφσκι είχε καταλάβει, και που ελάχιστοι άνθρωποι, δυστυχώς, κατανοούν, είναι ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή μας δεν είναι κατ’ ανάγκην ωραία. Η ζωή είναι ένα μπερδεμένο, χαοτικό πράγμα. Οι άνθρωποι μπλέκονται στο χάος. Ο Μπουκόφσκι καταλάβαινε πως η εμμονή του ανθρώπου με την ιδεώδη ευτυχία είναι κάτι το βλακώδες. Καταλάβαινε ότι δεν μπορεί κανείς να έχει το νόμισμα από τη μια μονάχα πλευρά του. Δεν θα απολαύσεις την αγάπη χωρίς να πονέσεις. Δεν μπορείς να έχεις βάθος στη ζωή σου, δεν μπορείς να έχεις νόημα, χωρίς να κάνεις θυσίες.

Για να βρεις το Σκοπό σου χρειάζεται να περάσεις πολλά

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας οι άνθρωποι να μην επιζητούν μονάχα οικονομική άνεση και επαγγελματική επιτυχία. Θέλουν να κάνουν κάτι σημαντικό. Θέλουν να κάνουν κάτι που να έχει νόημα και ο κόσμος να τους το αναγνωρίσει αυτό.

Το νόημα. Η καινούρια μας πολυτέλεια.

Όπως συμβαίνει και με τόσα άλλα, έχουμε εξιδανικεύσει το νόημα. Πιστεύεις ότι πρέπει να βρεις τι είσαι ταγμένος να κάνεις στη ζωή σου. Πρέπει να το βρεις πριν πεθάνεις για να πεθάνεις ικανοποιημένος. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να βρει κάποιος το σκοπό της ζωής του. Είναι μία επώδυνη διαδικασία. Δοκιμασία θα έλεγα. Δεν ξυπνάς το πρωί και έχεις αποφασίσει τι θες να κάνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Πρέπει να δοκιμάσεις, να δοκιμαστείς, να δεις πώς νιώθεις κάνοντας το ένα ή το άλλο. Να ξαναδοκιμάσεις όσες φορές χρειάζεται. Κανείς δεν πετυχαίνει με την πρώτη.

Και όταν βρεις το σκοπό σου να ξέρεις ότι αυτός μπορεί να αλλάξει. Διότι και εσύ, ως άνθρωπος, αλλάζεις με τον καιρό.

Ένα άλλο που καταλάβαινε ο Μπουκόφσκι, είναι ότι άλλο το να κάνεις αυτό που αγαπάς και άλλο το να αγαπάς αυτό που κάνεις. Για παράδειγμα, όταν παντρεύεσαι, δεν διαλέγεις κάποια που θα σε κάνει ευτυχισμένο κάθε ώρα και στιγμή. Δεν γίνεται, το ξέρεις πως δεν γίνεται, έτσι διαλέγεις κάποια την οποία ξέρεις ότι θα μπορείς να την ανεχτείς ακόμη και όταν σε τσαντίζει.

Ο σκοπό σου μπορεί να αλλάξει στην πορεία. Ο δρόμος σου μπορεί να αλλάξει στην πορεία. Ξεκίνησες ας πούμε λογοθεραπεία. Έγινες ηθοποιός ραδιοφώνου. Μετά δούλεψες στη μεταγλώττιση. Μετά ξεκίνησες να σχεδιάζεις τα δικά σου καρτούν. Δεν το φανταζόσουν ότι θα έφτανες εδώ ξεκινώντας λογοθεραπεία.

Η πορεία μας αλλάζει καθώς προχωράμε.

Ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι σπάνιος. Όπως και το να βρεις το σκοπό της ζωής σου με την πρώτη προσπάθεια. Οι περισσότεροι από μας πρέπει να χτίσουμε κομματάκι -κομματάκι τόσο τη σχέση μας, όσο και τον σκοπό μας.

Και όταν τον βρούμε μπορούμε υπερήφανα να τον αφήσουμε να μας πάει ως τη στιγμή του θανάτου μας. Θα έχουμε κάνει αυτό για το οποίο είμαστε ταγμένοι. Ζήσε τόσο καλά, όπως έλεγε ο Μπουκόφσκι, ώστε ο ίδιος ο θάνατος να τρέμει όταν θα έρθει να σε πάρει.