2 λάθος τρόποι να ξεπεράσεις το Άγχος Προσέγγισης

Το τέρας που ονομάζουμε Άγχος Προσέγγισης ξεπροβάλει τόσο συχνά στους πιο πολλούς άνδρες που θέλουν να γνωρίσουν εκείνη την ωραία κοπέλα, απέναντι στο μπαρ, που χρειάζονται ολόκληρες τεχνικές για να προσπαθήσουν να το σκοτώσουν.

Λάθος Τρόπος #1

Και η πραγματικά πιο καλή τεχνική για κάτι τέτοιο είναι ο «κανόνας των τριών δευτερολέπτων». Ένας πολύ απλός κανόνας που το μόνο που λέει είναι ότι όταν δεις κάποια κοπέλα που σου αρέσει πρέπει να της μιλήσεις μέσα σε τρία δευτερόλεπτα από την στιγμή που την είδες. Ο λόγος για αυτή την βιασύνη, είναι να πιέσεις τον εαυτό σου, ώστε να μην του δώσεις τον χρόνο να πέσει στην παγίδα του να το ξανασκεφτεί. Γιατί όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι, τόσο περισσότερο αγχώνεσαι και τόσο περισσότερα αρνητικά σενάρια φτιάχνεις στο μυαλό σου. Άσε που όσο την κοιτάς διστακτικά, δίνεις την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν έχει αυτοπεποίθηση.

Παρ’ όλα αυτά, και όσο καλός και να είναι ο «κανόνας των τριών δευτερολέπτων» αυτή η τεχνική μπορεί να οδηγήσει στο ανάποδο πρόβλημα: να μην το σκέφτεσαι καθόλου. Όταν κάνεις την προσέγγισή σου, χρειάζεται να προλάβεις να σκεφτείς για τον τρόπο που θα προσεγγίσεις. Για παράδειγμα, αν ο κανόνας των τριών δευτερολέπτων έχει ως αποτέλεσμα να σε κάνει να τις προσεγγίσεις βιαστικά από πίσω και τις τρομάξεις, δημιουργώντας νευρικότητα, τότε είσαι μακριά από το επιθυμητό.

Ναι, ασφαλώς, είναι πολύ σημαντικό να ξεπεράσεις το άγχος προσέγγισης, αλλά επιπλέον χρειάζεται να προσεγγίσεις τις κοπέλες με έναν τρόπο που δημιουργεί άνεση. Γιατί μόνο έτσι θα έχεις μια καλή βάση για να συνεχίσεις το φλερτ.

2 λάθος τρόποι να ξεπεράσεις το Άγχος Προσέγγισης

Λάθος Τρόπος #2

Μια άλλη στρατηγική που μπορεί να σου δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ ότι προσπαθεί να λύσει έχει να κάνει με το περιβόητο inner game, τον τρόπο σκέψης δηλαδή. Πολλοί είναι οι άνδρες που κάθονται απλά και διαβάζουν βιβλία για το τι και το πώς, αλλά αυτό δεν αρκεί. Χωρίς εξάσκηση ειλικρινά, δεν μπορείς να πας πουθενά. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από το να βγαίνεις και να δοκιμάζεις πράγματα.

Πολλές φορές συναντάω μαθητές μου που έχουν ξοδέψει εκατοντάδες ευρώ στο να μάθουν σε σεμινάρια για τη βιοχημεία του εγκεφάλου και το πώς διαμορφώνεται το άγχος και πόσα καλά ήταν όλα αυτά, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν έχουν κάνει παρά 2-3 προσεγγίσεις στη ζωή τους. Η αλήθεια είναι πως πάντα θα υπάρχει κάτι καινούριο να διαβάσεις ή ένα καινούριο σεμινάριο να παρακολουθήσεις, αλλά χωρίς πρακτική άσκηση εκεί έξω δεν θα καταφέρεις τίποτα.

Άρα μετά από ένα σημείο, και όταν έχεις μια βάση, είναι αντιπαραγωγικό να ασχολείσαι με νέες θεωρίες συνέχεια. Βγες έξω και εξασκήσου! Αυτό χρειάζεσαι!

Στο κάτω κάτω, αν δεν είσαι έξω να προσεγγίζεις, τότε δεν μπορείς πραγματικά να πεις ότι έχεις μειώσεις το άγχος προσέγγισης.

Άρα καλές είναι αυτές οι τεχνικές και έχουν τη χρησιμότητά τους. Και υπάρχουν και άλλες τεχνικές, όπως αυτές που χρησιμοποιώ εγώ: το reframing και το micro-stepping, αλλά αυτές εφαρμόζονται έξω στο πεδίο δράσης. Πρέπει λοιπόν να βρεις και να χρησιμοποιήσεις ότι δουλεύει για σένα, απλά να είσαι προσεκτικός σε ότι επιλέξεις, έτσι ώστε το εργαλείο που χρησιμοποιείς να σε βοηθάει πραγματικά και να μην κάνει τα πράγματα χειρότερα.