Συναισθήματα; Τι είναι αυτό;

Δεν ξέρω αν έχεις δει ταινίες όπως το «Όσα παίρνει ο άνεμος» ή «Καζαμπλάνκα». Έχουν κάποια φανταστικά στερεότυπα της δεκαετίας του 50’σχετικά με τα συναισθήματα, που θέλουν τον άντρα παγερό, ψυχρό και σε απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων του, σε βαθμό που οδηγεί τις γυναίκες σε συναισθηματικές εκρήξεις.

Φαντάσου σκηνή τώρα. Η γυναίκα καταρρέει, κλάματα, φωνές υστερίες, μαλλιοτράβηγμα… και απέναντι της, ένας ατάραχος τύπος, που δεν κουνάει ούτε βλέφαρο, χωρίς να σπάει ο τόνος της φωνής του, χωρίς να κάνει υπερβολικές κινήσεις (δεν βγάζει καν τα χέρια από τις τσέπες) και φυσικά η κάμερα τον δείχνει να φεύγει.

Αυτό ήταν ένα κλασσικό στερεότυπο της εποχής (κυρίως στην Αμερική) αλλά και στην Ευρώπη και φυσικά αρκετές ελληνικές ταινίες έχουν προσπαθήσει να το αντιγράψουν σε μεταγενέστερες εποχές. Πόσο σωστό είναι σαν πρότυπο όμως; Αποδίδει όσο νομίζουμε; Αν ναι, τότε γιατί σε όλες αυτές τις ταινίες, ο τύπος φεύγει μόνος του και χάνεται στο βάθος, στην ομίχλη;

Αναρωτιέμαι συχνά, πόσο δημοφιλές είναι το πρότυπο του απλησίαστου άντρα. Αυτού που έχει γύρω του γυναίκες αλλά δίπλα του καμία. Επίσης, αναρωτιέμαι πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό το πρότυπο και πόσο θα απέδιδε στην αληθινή ζωή. Συναισθήματα; Τι είναι αυτό;

Από πού προκύπτει αυτό το πρότυπο;

Πραγματικά δεν ξέρω από πού ξεκίνησε αυτή η ιδέα. Ίσως το Hollywood να την προώθησε συστηματικά στα χρόνια μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο. Ίσως να προωθήθηκε για να εξισορροπήσει το γυναικείο πρότυπο της υπερβολικής, εκρηκτικής γυναίκας που δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να συγκρατήσει τα συναισθήματά της. Στην Ελλάδα έφτασε αργότερα πάντως αλλά κι εδώ έχει αφήσει τα σημάδια του.

Γελάω πραγματικά όταν βλέπω άντρες στα μπαρ ή τα καφέ, να κάθονται σε μία γωνία με ένα αγέρωχο ύφος και να ποζάρουν, λες και αν τους δει μία γυναίκα, θα εντυπωσιαστεί και θα πάει να τους μιλήσει. Πραγματικά εκεί μου έρχεται στο μυαλό η σκηνή με τον αγέρωχο αετό του Αρκά.

Πολλές φορές μας μεγαλώνουν κι έτσι. Ίσως θυμάσαι τον εαυτό σου, μικρό παιδί να κλαις και κάποιον από δίπλα, -συνήθως ο πατέρας, να σου λέει: «Μην κλαις. Κλαίνε μωρέ οι άντρες; Κατάπιε το και μην το δείχνει. Μόνο οι γυναίκες κλαίνε». Άσε δε την άλλη ιδέα, που θέλει το παιδί να γίνει gay αν το χαϊδεύεις πολύ όταν είναι μικρό.

Έτσι μεγαλώνουμε σε ένα κλίμα συναισθηματικής απομόνωσης. Μαθαίνουμε ότι η οποιαδήποτε συναισθηματική κλιμάκωση θα μας στοιχήσει τον ανδρισμό μας. Μαθαίνουμε να κλεινόμαστε και να μην εκφραζόμαστε. Ακόμα κι όταν έχουμε ανάγκη την στήριξη, δεν την ζητάμε γιατί αυτό θα δείξει αδυναμία και έχουμε μάθει ότι όταν έχουμε προβλήματα, βάζουμε το κεφάλι κάτω και τα παλεύουμε μόνοι μας… και κάπως έτσι αποκλειόμαστε συναισθηματικά.

Τι επιπτώσεις έχει αυτό;

Μάντεψε τι γίνεται όταν δεν εκφράζεις τα συναισθήματα σου. Πέρα από την εσωτερική πίεση και το στρες στο οποίο βάζεις τον εαυτό σου, όταν δεν «χρησιμοποιείς» τα συναισθήματα, χάνεις και την ικανότητα να τα αναγνωρίζεις σε άλλους.

Για να μάθεις τα πάντα για τα συναισθήματα στο φλερτ, δες εδώ

Αν δεν μπορείς να εκφράσεις ένα συναίσθημα, πως περιμένεις να το αναγνωρίσεις σε άλλους ή άλλες; Όπως με κάθε τι άλλο στην ζωή, αν δεν εξασκείς κάτι, το ξεχνάς. Είναι ένας μηχανισμός του εγκεφάλου, για να μην σε υπερφορτώνει με πληροφορίες.

Επίσης, αν στην συναισθηματική κλίμακα από το 1 έως το 10 εκφράζεσαι στο 2, τότε οτιδήποτε παραπάνω το θεωρείς υπερβολή ή συναισθηματικά έκρηξη. Έτσι φτάνεις στο σημείο να θεωρείς τις γυναίκες ή οποιονδήποτε εκφράζεται περισσότερο, ως υπερβολικά συναισθηματικό ή άνθρωπο που δεν ελέγχει τα συναισθήματα του.

Να ξέρεις ότι αυτό θα αποτελέσει εμπόδιο στην επικοινωνία σου με τις γυναίκες. Σε μία συναναστροφή με κάποια που μόλις γνώρισες, θες να μπορείς να αναγνωρίσεις γρήγορα τί αισθάνεται και τί εκφράζει. Πως αλλιώς θα ξέρεις αν η συζήτηση σας πάει καλά;

Άσε που θα σου στοιχήσει στην υγεία σου. Η καταπίεση των αρνητικών συναισθημάτων μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες παθήσεις ή ασθένειες.

Δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζεσαι και δεν είναι κακό να μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματα σου. Ίσως ήρθε η ώρα να ξεκολλήσεις από τα κοινωνικά στερεότυπα και να έρθεις σε επαφή με τον εσωτερικό σου κόσμο. Εξάλλου αυτό θα βελτιώσει τον εξωτερικό σου κόσμο!