«Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία»

«Ξέρεις πού κολλάω; Στο να είμαι ο εαυτός μου. Μου αρέσουν οι άνθρωποι, σύμφωνοι. Οι περιπέτειες. Αλλά να, δεν νιώθω πως είμαι κάτι το ξεχωριστό ή το ενδιαφέρον για τους άλλους. Ποτέ δεν γίνομαι το επίκεντρο της προσοχής σε μία παρέα».

Αυτό το έλαβα πριν λίγες μέρες και θέλω να δημοσιεύσω κάποια αποσπάσματα από την απάντησή μου, γιατί πιστεύω ότι μπορούν να βοηθήσουν πολλούς από εσάς. Ξεκινάω να παραθέτω:

Τότε φρόντισε να δείχνεις τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού σου. Να τα προβάλλεις, να τα μοιράζεσαι.

Το ξέρεις στο βάθος πως κάθε άτομο είναι ξεχωριστό. Εκείνο που δεν ξέρεις, εκείνο που σε αγχώνει είναι ότι οι άλλοι δεν θα αναγνωρίσουν τίποτα το ξεχωριστό σε εσένα. Ότι θα περάσουν απαρατήρητα τα καλά σου στοιχεία. Είναι φυσιολογικό όμως. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τέτοιες ανασφάλειες, είναι κομμάτι της ανθρωπιάς μας. Άλλος λίγο, άλλος πολύ. Μπορείς όμως να βοηθήσεις τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι να σε εκτιμήσουν σωστά. Και κυρίως, μπορείς να μην το παίρνεις προσωπικά, όταν τυχαίνει να μην σε εκτιμήσουν.

Είναι φυσιολογικό να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους, για το τι θα σκεφτούν για σένα. Είναι φυσιολογικό να σου αρέσει η παρέα με φίλους, η περιπέτεια. Μα δεν χρειάζεται να καταπίνεις φλόγες για να σε προσέξουν. Απλώς να έχεις ηρεμία χρειάζεται. Και να δείχνεις εσύ πρώτα το ενδιαφέρον σου για τους άλλους. Και όποτε έρχεται η ευκαιρία, ακούς κάτι για το οποίο γνωρίζεις και έχεις γνώμη, για παράδειγμα, μπορείς να προσπαθήσεις να χωθείς στη συζήτηση και να μοιραστείς τον εαυτό σου. Αν άλλο δεν κάνεις από το να τραβάς την προσοχή σώνει και ντε, αν άλλο στόχο δεν έχεις από το να σε κοιτάζουν όλοι και να περνάνε καλά με την πάρτη σου, μάντεψε τι θα γίνει: θα καταντήσεις ο καραγκιόζης της παρέας.

Να δίνεις λοιπόν σημασία στα καλά σου στοιχεία. Πώς μπορείς αυτά να τα ταιριάξεις με τις κουβέντες που γίνονται; Πώς μπορείς, αβίαστα, να μιλήσεις για πράγματα που γνωρίζεις, να προβάλεις τα καλά σου κομμάτια; Σκέψου για τι πράγματα μπορείς να μιλήσεις, σκέψου τι έχεις μέσα σου που ενδεχομένως να είναι ενδιαφέρον για τους άλλους. Σημείωσέ το εν ανάγκη. Βρες πώς θα μιλήσεις για αυτό. Χωρίς να πετάγεσαι σαν κανένα απροσάρμοστο. Βρες πώς θα το ταιριάξεις. Γράψε και φράσεις που θα σε διευκολύνουν, αν νομίζεις ότι σε βοηθάει. Μελέτησέ το, κοντολογίς.

Και να θυμάσαι. Αν θέλεις να ενδιαφέρονται οι άλλοι για σένα, πρέπει να ενδιαφέρεσαι και εσύ για τους άλλους. Όχι να δείχνεις. Όχι να προσποιείσαι. Αλλά να ενδιαφέρεσαι. Μελέτησέ το και δες τι λειτουργεί για σένα. Μπορεί να προσαρμόσεις κάποιες συμβουλές στις δικές σου συνθήκες ζωής και συναναστροφής. Είναι καλό αυτό.

Το σημαντικό είναι να καταλάβεις ότι το ενδιαφέρον γεννά ενδιαφέρον.

Η συνέχεια

Το μήνυμα του φίλου μας συνέχιζε ως εξής: «Μα νιώθω μοναξιά με τον κόσμο. Φοβάμαι, απομονώνομαι. Δεν το ‘χω δηλαδή. Και όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να βρω ούτε έναν λόγο για τον οποίο κάποιος να με συμπαθήσει, ή να αποζητήσει τη συντροφιά μου».

«Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία»

Και η απάντησή μου:

Καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημά όλο είναι δικό σου, όχι των άλλων. Εσύ έχεις αυτές τις στραβές πεποιθήσεις για τον εαυτό σου που σε περιορίζουν τόσο τραγικά. Φταίει που πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι το θεσπέσιο.

Δοκίμασε λοιπόν να σκεφτείς αντίστροφα. Όλοι σε συμπαθούν. Όλοι μα όλοι. Και μην ρωτάς γιατί. Νιώσε αυτοπεποίθηση για αυτό. Εντάξει, έχεις τις ανασφάλειές σου. Δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Μάλλον οι γονείς σου φταίνε γι’ αυτό. Τα πέρασα κι εγώ, τα περάσαμε πολλοί. Μα πρέπει να το κατανικήσεις αυτό. Είναι ο στόχος σου. Είναι το κάστρο που θα πάρεις. Είναι ο προσωπικός σου δράκος. Αλλά πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Κανείς δεν θα το κάνει αν δεν το κάνεις πρώτα εσύ. Ίσως χρειάζεσαι να διαβάσεις βιβλία αυτοβελτίωσης. Σκέψου πράγματα για τον εαυτό σου, γράψε για αυτόν. Κράτα ημερολόγιο, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφα θα νιώσεις με τη μικρή αυτή συνήθεια. Αν καθίσεις να γράψεις, με ειλικρίνεια, όλα τα θετικά στοιχεία που μπορείς να εντοπίσεις στην προσωπικότητά σου, τότε θα εκπλαγείς που πιστεύεις ότι δεν σε συμπαθούν. Τότε θα σου φαίνεται πιο παράξενο να μην αρέσεις παρά να αρέσεις.

Να θυμάσαι επίσης πως οι άνθρωποι είμαστε ο καθένας ξεχωριστοί με τον δικό μας, προσωπικό τρόπο. Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είσαι περίπτωση, είμαι περίπτωση, είμαστε όλοι περιπτώσεις. Αυτό είναι το ωραίο και συνάμα το δύσκολο. Κάθε άνθρωπος πρέπει να δουλέψει με το δικό του ξεχωριστό υλικό ακριβώς επειδή είναι τόσο ξεχωριστός. Αλλά αν δεν βάλεις στην άκρη τις ανασφάλειές σου δεν θα πας μακριά. Δεν είναι εύκολο. Ωστόσο γίνεται. Ο ήρωας είσαι εσύ και κανένας άλλος. Και το τρόπαιό σου, δεν είναι να γίνεις απλά καλός στο φλερτ, αλλά να γίνεις συνολικά η καλύτερη έκδοση του εαυτού σου.