Έχεις αδυναμίες στο φλερτ και είναι OK αυτό!

ΖΩΗ

By Giorgos

Share

Tweet

Pin

Share

Πάντα με εντυπωσιάζουν email που μας έρχονται από άνδρες που φαίνεται να έχουν παραδοθεί από πολύ νωρίς. Αναφέρομαι σε αυτούς που είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι πήραν τη ζωή τους λάθος και πως έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το σημείο χωρίς επιστροφή, στην πολύ κρίσιμη ηλικία των 22, 27, 38, 44 κλπ και έχουν αποφασίσει ότι είναι καταδικασμένοι να μην γνωρίσουν επιτυχία στο φλερτ και τη ζωή τους.

Βλέπεις, έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι υπάρχει κάτι εγγενώς λανθασμένο σε αυτούς, το οποίο τους έχει καταδικάσει σε έναν μοναστικό τρόπο ζωής.

Και το μόνο που θέλω να τους πω είναι: «Είσαι μια χαρά, αρκεί να σταματήσεις να μεμψιμοιρείς και να πάρεις την τύχη σου στα χέρια σου».

Όμως δεν θέλω να γίνομαι άδικος. Αυτό το αίσθημα του ότι δεν αξίζουμε την ευτυχία, είναι ένα αίσθημα που είχαμε πολλοί (και προσωπικά κι εγώ) όταν ξεκινάγαμε. Όλοι είχαμε να ξεπεράσουμε ένα σωρό προβλήματα, από κολλήματα με τις πρώην μας, θέματα προσωπικής ταυτότητας, μέχρι σημαντικές περιοριστικές πεποιθήσεις, προτού ξεκινήσουμε να βελτιωνόμαστε.

Πολύ συχνά, εμείς οι άνδρες είμαστε οι ίδιοι οι χειρότεροι εχθροί μας όταν θέλουμε να βελτιωθούμε στο φλερτ.  Αφήνουμε τον εαυτό μας να πιαστεί σε ένα σπιράλ άγχους και περιοριστικών πεποιθήσεων, χρησιμοποιώντας το σεξ σαν μέσο για προσωπική επιβεβαίωση.

Γι’ αυτό είναι ώρα να αποδεχτούμε κάποιες αλήθειες για να μπορούμε να προχωρήσουμε.

Όλοι έχουμε ελαττώματα

Το πιο δύσκολο δεν είναι να αποδεχτούμε ότι έχουμε ελαττώματα (άλλωστε οι πιθανότητες λένε ότι για να διαβάζεις το παρόν, νιώθεις ότι κάπου υπολείπεσαι και θες να βελτιωθείς).

Όχι, το δύσκολο είναι να αποδεχτούμε ότι έχουμε ελαττώματα και …αυτό είναι OK!

Είναι εύκολο να κοιτάς τη ζωή σου και να τα βλέπεις όλα προβληματικά: είσαι σε απόγνωση, έχεις άγχος, νιώθεις άβολα ανάμεσα στις γυναίκες. Σε έχουν απορρίψει στο παρελθόν, ίσως μάλιστα συχνά. Και προσπαθείς και προσπαθείς και βλέπεις ότι πράγματα που για άλλους είναι εύκολα για εσένα δεν είναι.

Εν τω μεταξύ, παρατηρείς τους άλλους ανθρώπους να ζουν χαρούμενοι τη ζωή τους, χωρίς τα άγχη, τους φόβους, τις αποτυχίες και τις ανασφάλειες που έχει εσύ κάθε μέρα. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τις τέλειες ζωές των άλλων και το ζηλευτό lifestyle τους. Σου λένε ξανά και ξανά: «Να πως είναι η επιτυχία. Να τι πρέπει να επιδιώκεις στη ζωή σου».

(Και μην πιάσουμε το τι γίνεται με τα social media…)

Και όταν δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο (γιατί ποτέ κανείς δεν μπορεί να φτάσει) είναι άλλη μια μαχαιριά στο Εγώ σου, άλλη μία καταχώρηση στη λίστα του «γιατί δεν είμαι αρκετός» που κρατάς στο μυαλό σου.

Πιστεύουμε ότι ποτέ δεν είμαστε αρκετά καλοί. Ότι είμαστε πολύ χοντροί, ή πολύ κοντοί,  ή πολύ «περίεργοι», ή πολύ εσωστρεφείς, για να αξίζουμε να μας αγαπούν (ή να κάνουν σεξ μαζί μας). Μετράμε τον εαυτό μας με αυθαίρετες κλίμακες που ποτέ δεν μπορούμε να πιάσουμε και μετά πιστεύουμε ότι είμαστε ανεπαρκείς επειδή δεν τα καταφέρνουμε.

Μόνο που δεν κατανοούμε ότι συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με στάνταρ που κανείς δεν μπορεί να πιάσει. Αντιμαχόμαστε ενάντια στη φαντασία μας.

Το πρόβλημα με την επιλεκτική αντίληψη

Θα έχεις ακούσει για το παράδειγμα του ελέφαντα που τον δένουν με ένα μικρό σχοινάκι από μικρό. Και ενώ μεγαλώνοντας μπορεί εύκολα να το σπάσει, επειδή μεγάλωσε με αυτό θεωρεί ότι είναι δυνατό και πια δεν προσπαθεί καν. Κάπως έτσι γίνεται και με τις πεποιθήσεις μας.

Όταν αναπτύσσουμε συγκεκριμένες πεποιθήσεις (όπως «στις γυναίκες αρέσουν μόνο τύποι που είναι Χ» ή «είμαι πολύ Υ για να με βρίσκουν ελκυστικό»), τις θεωρούμε δεδομένες. Ασυνείδητα ψάχνουμε για αποδείξεις που θα μας επιβεβαιώσουν αυτές τις πεποιθήσεις και αγνοούμε όλες τις υπόλοιπες ενδείξεις.

Λέμε για παράδειγμα ότι οι γυναίκες θέλουν άνδρες με λεφτά, αλλά όταν βλέπουμε τύπος απένταρους με hot συνοδούς, λέμε ότι αυτοί «δεν μετράνε». Γιατί δεν μετράνε;

Μα επειδή εμείς δεν θέλουμε να μετρήσουν. Αν αφήσουμε αυτές τις περιπτώσεις να μετρήσουν, τότε σημαίνει ότι οι πεποιθήσεις μας είναι λανθασμένες και δεν το θέλουμε αυτό. Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε λογικά όντα και ότι αλλάζουμε άποψη αν υπάρχουν αποδείξεις για το αντίθετο.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι κρατάμε αυτές τις πεποιθήσεις πιο σφιχτά πάνω μας, ειδικά όταν βλέπουμε αποδείξεις ότι μπορεί να μην ισχύουν.

Πως σπας αυτές τις πεποιθήσεις;

Ξεκινάς αποδεχόμενος ότι μπορεί να είναι λανθασμένες. Εννοείται πως αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Χρειάζεται να έχεις ανοιχτό μυαλό και μάτια για να ψάξεις αν όντως ισχύει.

Χρειάζεται να αποδεχτείς ότι βρίσκεις δικαιολογίες για να θωρακίσεις τον εαυτό σου από τον πόνο της αποτυχίας. Και έπειτα να κάνεις μια τίμια αρχή προσπαθώντας ξανά. Αντί να κάνεις υποθέσεις ότι οι γυναίκες δεν σε θέλουν επειδή δεν είσαι πλούσιος ή ωραίος, ξεκίνα θεωρώντας ότι είσαι η εξαίρεση: Είσαι ικανός να είσαι τόσο γοητευτικός, τόσο μοναδικός που σε βρίσκουν πολύ ελκυστικό.

Έχε υπόψη ότι αυτό δεν το κάνεις για να μην βελτιωθείς, διαφορετικά σαμποτάρεις ο ίδιος τον εαυτό σου και ενισχύεις ξανά τις παλιές σου πεποιθήσεις.

Η τελειότητα βρίσκεται στο να θες να βελτιώνεσαι

Ας πούμε λοιπόν μερικές αλήθειες. Δεν είσαι εκεί που θες να είσαι. Έχεις εκατοντάδες χιλιόμετρα να διανύσεις προτού φτάσεις το επίπεδο στο οποίο πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι. Και αυτό είναι OK.

Δεν έχεις τόση αυτοπεποίθηση, όση θα ήθελες να έχεις. Είναι OK.

Δεν είσαι τόσο καλός με τις γυναίκες, όσο θα ήθελες να είσαι. Είναι OK.

Ίσως χρειάζεται να δουλέψεις πιο σκληρά για να φτάσεις εκεί που είναι άλλοι ήδη. Και αυτό είναι OK.

Εσύ είσαι OK.

Ναι, ίσως η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι να είναι χάλια. Ίσως δεν είσαι καθόλου καλός με τις γυναίκες. Αποδέξου το.

Όλοι έχουμε ελαττώματα. Όλοι έχουμε ατέλειες. Όλοι έχουμε τομείς που δεν μας αρέσουν, κομμάτια της ζωής που θέλουμε να κατακτήσουμε.

Και αυτό είναι OK.

Απλά χρειάζεται να προσπαθήσεις για να κάνεις τα πράγματα καλύτερα και να αποκτήσεις αυτό που αξίζεις στη ζωή.

Όσο κινείσαι προς τα εμπρός, όσο δουλεύεις προς το να γίνεις καλύτερος, τόσο καλύτερα θα είναι όλα.

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν θα είσαι τέλειος. Γιατί η τελειότητα βρίσκεται στο να θες να βελτιώνεσαι. Έχουμε την τάση να κοιτάμε προς ένα σημείο, που αν το πιάσουμε, τότε θεωρούμε ότι θα έχουμε φτάσει στο άρτιο. Μόνο που τέτοιο σημείο δεν υπάρχει.

Ας το πω και με ένα άλλο παράδειγμα: Προ πολλών ετών έκανα πολεμικές τέχνες. Τότε θεωρούσα ότι η μαύρη ζώνη είναι το όριο, η κορυφή. Όμως αργότερα συνειδητοποίησα ότι η μαύρη ζώνη δεν είναι η κορυφή, παρά μονάχα η αρχή, που είχε πολύ σκαρφάλωμα ακόμη.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στο φλερτ: Πάντα υπάρχει χώρος να αναπτύσσεσαι και να βελτιώνεσαι. Πάντα υπάρχει ένα επίπεδο ακόμα να φτάσεις.

Το να αποδεχτείς ότι δεν είσαι τέλειος δεν σημαίνει ότι παραδίνεσαι. Σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος και γίνεσαι καλύτερος.

Δεν είσαι εκεί που θες να είσαι. Αλλά αυτό είναι OK, γιατί βελτιώνεσαι.

Είσαι OK και με το παραπάνω. Αλήθεια στο λέω.