Καλό παιδί ή μήπως όχι τελικά; 5 λόγοι που τα καλά παιδιά δεν είναι και τόσο καλά...

Πιστεύω κι εσύ, όπως κι εγώ, θα έχεις ακούσει και διαβάσει όλα εκείνα τα κλισέ που ακούμε συνεχώς για τα καλά παιδιά.

Ότι δηλαδή τερματίζουν πάντα τελευταία, είναι μόνιμα αδικημένα και πως στην αρένα του φλερτ και των ρομαντικών σχέσεων, δεν έχουν καμιά ελπίδα απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο τους, τα κακά παιδιά.

Στη θέα όλων αυτών των χιλιοειπωμένων κλισέ, ζωγραφίζει κανείς την εικόνα του αγίου που μαρτυρεί, μαστιγώνεται και στο τέλος σταυρώνεται από Ρωμαίους στρατιώτες (σε αυτή την περίπτωση τις γυναίκες).

Αλλά είναι όντως έτσι τα πράγματα;

Η ευγενική προσωπικότητα, η παθητική συμπεριφορά και η διάθεση του καλού παιδιού να ευχαριστεί και να βοηθάει τους άλλους, δίνουν την εντύπωση πως το καλό παιδί είναι όντως καλό.

Στην πραγματικότητα όμως, αυτή η εικόνα παραπλανά.

Φυσικά, δε διαφωνώ πως πολλά καλά παιδιά έχουν όντως αγαθές προθέσεις, όμως ο τίτλος του «καλού» είναι ανάρμοστος, καθώς υπεργενικεύει και αποπροσανατολίζει. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι από τους άνδρες αυτούς, χρησιμοποιούν συμπεριφορές και τεχνικές που κάθε άλλο παρά αγαθές και ώριμες είναι.

Το πρόβλημα ξεκινάει από μια πολύ απλή ρίζα. Και αυτή είναι πως το καλό παιδί, επιζητά μόνιμα την αποδοχή των άλλων. Θέλει μάλιστα να γίνει αρεστό σε τέτοιο βαθμό, που είναι σε θέση να αγνοήσει τις δικές του ανάγκες και τα δικά του θέλω, για να το πετύχει.

Μοιάζει λίγο με ένα ετερόφωτο σώμα (όπως η Σελήνη) που, επειδή δεν μπορεί να παράξει το δικό του φως, έχει μόνιμα την ανάγκη να φωτίζεται συνεχώς από τους άλλους για να μπορέσει να φανεί.

Οκ θα μου πεις, υπερβάλλουν λίγο στη σημασία που δίνουν στη γνώμη και την αποδοχή των άλλων, όμως όλοι λίγο πολύ νοιαζόμαστε για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι.

Τί είναι αυτό λοιπόν που κάνει το καλό παιδί, όχι και τόσο καλό; Καλό παιδί ή μήπως όχι τελικά; 5 λόγοι που τα καλά παιδιά δεν είναι και τόσο καλά...

Προσπαθεί συνεχώς να χειραγωγήσει τους άλλους και να ελέγξει καταστάσεις

Αυτό που κάνει τα καλά παιδιά «καλά», είναι η τάση που έχουν να δίνουν. Όμως στην πραγματικότητα η τάση αυτή δεν είναι ανιδιοτελής.

Αντιθέτως δίνουν, γιατί στην πραγματικότητα θέλουν ένα είδος ανταμοιβής όπως είναι η αναγνώριση, η αποδοχή, η αποφυγή μιας σύγκρουσης κλπ. Θέλουν στην πραγματικότητα να πάρουν από τους άλλους, αλλά δεν είναι σε θέση να ζητήσουν αυτό που θέλουν ευθέως.

Οπότε, δίνουν και περιμένουν την ανταπόδοση από τους άλλους που μπορεί και να μην έρθει και ποτέ, κάτι που τους γεμίζει πικρία και απογοήτευση.

Αυτή τους η αδυναμία, να εκφράσουν και να πραγματώσουν τις πραγματικές τους επιθυμίες, τους κάνει να νιώθουν οι ίδιοι αδύναμοι και ανήμποροι, με αποτέλεσμα να προσπαθούν συνεχώς, να χειραγωγήσουν τους άλλους και να ελέγξουν τις καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται.

Θες να νιώθεις πιο σίγουρος για τον εαυτό σου; Δες εδώ

Είναι ανειλικρινής

Όσο περίεργο και αν ακούγεται, ακριβώς επειδή θέλει μόνιμα να είναι αρεστό στους άλλους και να έχει την καθολική αποδοχή τους, το καλό παιδί συχνά δεν είναι ειλικρινές. Είναι ικανό να πει ψέματα για να καλύψει τις πραγματικές του προθέσεις και τα σφάλματα του. Να πει στους άλλους αυτά που πιστεύει πως θέλουν να ακούσουν και όχι εκείνα που πιστεύει ο ίδιος. Να συμφωνήσει μαζί τους ενώ στην πραγματικότητα έχει διαφορετική γνώμη κλπ.

Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι πως το καλό παιδί πιστεύει ακράδαντα πως οι συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι κάτι κακό και πως πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία.

Έχει παθητικό-επιθετική συμπεριφορά

Η τάση που έχει να αποφεύγει καυγάδες και συγκρούσεις, αναγκάζει το καλό παιδί να εκφράζει τα αρνητικά του συναισθήματα με έναν έμμεσο και παθητικό-επιθετικό τρόπο. Τί σημαίνει αυτό;

Σημαίνει πως αν τον ενοχλεί κάτι, είναι περισσότερο πιθανό να πετάξει κάποιο υπονοούμενο ή να καταφύγει σε μια έμμεση τιμωριτική συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα το να παίζει το θύμα, με σκοπό να δημιουργήσει συναισθήματα ντροπής και ενοχής στους άλλους.

Είναι γεμάτος καταπιεσμένα συναισθήματα

Θα έχεις ακούσεις πολλούς να λένε πως δε θυμώνουν συχνά. Αλλά όταν θυμώνουν, γίνεται πανικός. Αυτό συμβαίνει συχνά με τα καλά παιδιά επειδή κρύβουν και κρύβονται οι ίδιοι από τα συναισθήματα τους, τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους και δεν τα εκφράζουν αλλά περιμένουν από τους άλλους να τα μαντέψουν ή να διαβάσουν το μυαλό τους.

Δημιουργείται έτσι ένα φαινόμενο που μοιάζει με χύτρα ταχύτητας. Τα συναισθήματα των καταπιεσμένων επιθυμιών, της απογοήτευσης, της πίκρας και των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, μένουν μέσα τους και σιγοβράζουν μέχρι κάποια στιγμή να γίνει το μεγάλο μπαμ.

Είναι εγωκεντρικός

Αν και μοιάζει να είναι παράδοξο, το καλό παιδί είναι στην πραγματικότητα εγωκεντρικός χαρακτήρας και αυτό φαίνεται από διάφορα κομμάτια της συμπεριφοράς του.

Όταν για παράδειγμα μιλάει με τους άλλους, δίνει περισσότερη σημασία στο πώς θα αμυνθεί στις κατηγορίες ή στο πώς θα τους «σώσει» και θα λύσει το κάθε τους πρόβλημα.

Με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά, νοιάζεται περισσότερο για τη δική του εικόνα, παρά για να ακούσει και να κατανοήσει πραγματικά την άλλη πλευρά, να διαπραγματευτεί τις δικές του ανάγκες και να δει την κατάσταση όπως πραγματικά είναι.

Αν λοιπόν είναι ώρα να αφήσεις πίσω τον χαρακτήρα του «καλού παιδιού», επικοινώνησε μαζί μου.