4 Ψέματα που λέμε στον εαυτό μας για Εμάς και τη Ζωή

Το να χαράσσεις το δρόμο σου στη ζωή μπορεί να είναι δύσκολο, οπότε μην αφήσεις τους ακόλουθους μύθους και ψέματα να σε δυσκολέψουν και να μην σε αφήσουν να προχωρήσεις όσο μπορείς.

Ειδικά αν έχουμε περάσει κάποιες δυσκολίες, μπαίνουμε στον πειρασμό να θεωρήσουμε ότι έχουμε καταλάβει πως λειτουργεί ο κόσμος. Και σε αυτό το κρίσιμο σημείο, η οπτική μας αρχίζει να στερεοποιείται και αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε αυτές τις θεωρίες σαν γεγονότα.

Έτσι κουβαλάμε αυτές τις ιδέες (αυτά τα ψέματα) σε όλο το ταξίδι μας, και γι’ αυτό χρειάζεται να μην τις αφήνουμε να μας βαραίνουν. Ακολουθούν λοιπόν 4 ψέματα που λέμε συχνά στον εαυτό μας, αλλά και η αλήθεια όπως έχει.

«Είμαι ένας από τους καλούς»

Μέσα από την ποπ κουλτούρα ζούμε συνέχεια το ίδιο μοτίβο.

Οι ήρωες των ιστοριών μας, ως επί το πλείστον, είναι ήσυχοι και ήρεμοι τύποι, που νοιάζονται τη δουλειά τους μέχρι που παρασύρονται σε κάποια περιπέτεια. Τους δαγκώνει μια ραδιενεργή αράχνη. Πέφτουν πάνω σε ένα μαγικό σπαθί ή εμφανίζεται κάποιος που τους λέει ότι είναι ο εκλεκτός ή ο χαμένος πρίγκιπας. Και σίγουρα, πέφτουν κάτω ορισμένες φορές, αλλά στο τέλος κερδίζουν τον κακό, σώζουν την πριγκίπισσα και οι ουλές που απέκτησαν εν τω μεταξύ τους κάνουν απλά να δείχνουν πιο σέξι.

Και ενώ οι πιο πολλοί από εμάς δεν έχουμε σούπερ δυνάμεις, κατά λογικό τρόπο τείνουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας σαν τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. Αρεσκόμαστε να θεωρούμε ότι είμαστε πεφωτισμένοι με μπόλικες αρετές, έτσι όμως κινδυνεύουμε να φτιάξουμε μια πλαστή ταυτότητα για το ποιοι είμαστε.

«Έχω τις σωστές απόψεις. Είμαι ανοιχτόμυαλος. Είμαι ευγενικός, ευαίσθητος και αποφεύγω τους τσακωμούς. Είμαι υπεύθυνος ενήλικας. Άρα όλα θα πάνε όπως πρέπει»

Όχι όμως, αυτό δεν αρκεί.

Μη με παρεξηγήσεις. Όλες οι παραπάνω είναι φανταστικές αρετές να έχεις (και όλοι θα έπρεπε να τις καλλιεργήσουμε). Ακόμη όμως δεν εγγυώνται τίποτα. Ότι κι αν λένε τα βιβλία, η τηλεόραση, οι ταινίες, ο καλός δεν κερδίζει πάντα, και η ακεραιότητα δεν ανταμείβεται σε κάθε περίπτωση.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι το σύμπαν δεν μας χρωστάει κάτι επειδή είμαστε καλοί τύποι. Ίσως σου φαίνεται προφανές τώρα που το διαβάζεις, αλλά συχνά όλοι ξεχνιόμαστε και για να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας, το πιστεύουμε. Λέμε ότι στο τέλος θα πάνε όλα καλά, όσο εμείς παραμένουμε καλοί τύποι.

«Είμαι καλός τύπος, γιατί δεν αρέσω στις γυναίκες; Είμαι καλός τύπος, γιατί δεν μου έδωσαν προαγωγή;»

Αυτού του είδους ο τρόπος σκέψης μας δηλητηριάζει. Και καθώς τα χρόνια περνούν και η ζωή που θέλαμε δεν έρχεται, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε τι κάνουμε λάθος.

Είναι μια δύσκολη συνειδητοποίηση αυτή, ότι δεν είμαστε οι εκλεκτοί. Ότι κανείς δεν μας εγγυάται τίποτα, ούτε έρωτα, ούτε άνεση, ούτε σταθερότητα. Είναι λίγο φοβιστικό, αλλά μόνο μόλις έρθουμε σε ειρήνη με αυτό είναι που μπορούμε να αρχίσουμε να επιδιώκουμε και να κατορθώνουμε πράγματα. 4 Ψέματα που λέμε στον εαυτό μας για Εμάς και τη Ζωή

«Τα πάντα θα φτιάξουν, μόλις…»

…μόλις βρω την τέλεια δουλειά. Μόλις πάρω το master μου. Μόλις ερωτευτώ. Μόλις χάσω τα κιλά που θέλω. Μόλις μετακομίσω.

Βάζουμε στόχους (και είναι καλό αυτό) και δίνουμε τόσο χρόνο και ενέργεια στο να τους πετύχουμε που δεν σκεφτόμαστε καθόλου το «μετά». Σίγουρα είναι σημαντικό να οραματιζόμαστε την επιτυχία, αλλά και πάλι χρειάζεται να αναρωτηθούμε για το τι γίνεται μετά το «ζήσαν αυτοί καλά».

Ας πούμε ότι βρίσκουμε την τέλεια δουλειά, αυτή την οποία ονειρευόμαστε, λαχταρούμε, αλλά και ιδρώνουμε για να τη βρούμε. Και τώρα, τι;

Πρέπει να πηγαίνουμε στην ώρα μας κάθε πρωί. Πρέπει να διαχειριστούμε τον ενοχλητικό συνάδελφο. Πρέπει να διαχειριστούμε την καθημερινή ενασχόληση, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, την ρουτίνα. Θα έρθουν πρωινά που θα βαριόμαστε να πάμε και θα ευχόμασταν να βρίσκαμε αυτή την τέλεια δουλειά λίγο καιρό αργότερα.

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η ζωή συνεχίζεται.

Χρειάζεται να συντηρούμε το σώμα μας, τη δουλειά μας, το σπίτι μας, τη σχέση μας. Και αν δεν έχουμε προετοιμαστεί γι’ αυτό, τότε είναι πολύ πιθανό απλά να τα αποθαρρυνθούμε.

Η εικόνα που έχουμε για την επιτυχία δεν είναι ακριβής, και παρ’ όλο που αποτελεί καλό κίνητρο, η παραμικρή αναποδιά θα μας δυσκολέψει.

Κατά ειρωνεία της τύχης, μόνο όταν αφήσουμε την ιδέα της «τελειότητας», θα μπορούμε να χαρούμε και να απολαύσουμε όσα έχουμε. Μην ψάχνεις για τελειότητα λοιπόν, ψάχνε την εξέλιξη.

«Η ζωή δεν είναι δίκαιη»

Δεν είναι, αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζουμε.

Το νόημα της φράσης είναι ότι τα πράγματα δεν θα πηγαίνουν πάντα όπως θέλουμε. Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν. Η ξανθιά που μας αρέσει θα μας απορρίψει. Το αφεντικό θα μας φωνάξει.

Αντί η φράση αυτή λοιπόν να αποτελεί μια μικρή υπενθύμιση ότι ακόμα και η καλύτερη προσπάθειά μας μπορεί να αποβεί άκαρπη, γίνεται ένας εύκολος τρόπος για να αποσιωπήσουμε τις ευθύνες μας.

Πείθουμε τον εαυτό μας ότι όλες οι δουλειές είναι χάλια. Ότι οι γυναίκες ενδιαφέρονται μόνο για τους πλούσιους. Ότι επειδή δεν είμαστε από ευγενή οικογένεια, ότι επειδή δεν είμαστε ωραίοι, ότι επειδή δεν έχουμε κοιλιακούς «φέτες», δεν θα έχουμε στον ήλιο μοίρα.

Επιμένουμε ότι το να σερνόμαστε σε μια μίζερη ζωή είναι επειδή έτσι είναι η ζωή και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό.

Και λέμε αυτό το ψέμα στον εαυτό μας επειδή διαφορετικά σημαίνει ότι θα πρέπει να παλέψουμε. Ότι έχουμε δικαίωμα να ζητήσουμε περισσότερα και ότι θα πρέπει να μοχθήσουμε για αυτά. Σημαίνει ότι θα πρέπει να φτιάξουμε τις επιλογές που δικαιούμαστε.

Θες να έχεις στην προσωπική σου ζωή τις επιλογές που αξίζεις; Δες εδώ

Και υπό μία έννοια: Η ζωή είναι δίκαιη.

Μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Μπορούμε να κυνηγήσουμε τους στόχους μας. Μπορούμε να φλερτάρουμε την κοπέλα που μας αρέσει.

Σίγουρα δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον κόσμο, αλλά μπορούμε να τον επηρεάσουμε. Δεν είναι εύκολο, αλλά γίνεται.

«Για να έχει νόημα η ζωή πρέπει να είσαι χαρούμενος»

Με μια πρώτη ματιά σου φαίνεται λογική προσδοκία. «Φυσικά στη ζωή μας πρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Τι άλλο υπάρχει;»

Πολλά ακόμη.

Η χαρά είναι ένα συναίσθημα και τα συναισθήματα είναι προσωρινά. Όταν μετράμε την αξία μας και την ποιότητα της ζωής μας με κάτι που είναι από τη φύση του προσωρινό, καταλήγουμε να κάνουμε τον εαυτό μας μίζερο και αγχωμένο.

Ρωτάμε συνέχεια: Είμαι χαρούμενος τώρα; Είμαι όσο χαρούμενος θα μπορούσα να είμαι; Τι θα με κάνει πιο χαρούμενο;

Και ας μην σχολιάσουμε καν το τι ακριβώς σημαίνει «χαρά».

Είναι ένας εκατομμυριούχος που κάνει κοκαΐνη πραγματικά «χαρούμενος» επειδή εκείνη τη στιγμή η χημεία στον εγκέφαλό του κάνει πάρτι; Είναι αυτός που συχνάζει στα καλύτερα ρεστοράν πιο «χαρούμενος» από έναν μικροσυνταξιούχο που μαζεύει χρήματα για τα ορφανά; Είμαστε χαρούμενοι όταν παίζουμε με τις ώρες ένα βίντεοπαιχνίδι ή απλά αποσπούμε τον εαυτό μας;

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κάνουμε τον εαυτό μας μίζερο από το να κάνουμε τη χαρά απόλυτο σκοπό μας. Αυτός ο αγώνας θα μας αναγκάσει να μετράμε συνέχεια τον εαυτό μας απέναντι σε μια υποθετική ευτυχία.

Μπορεί να έχουμε μια καλή, παραγωγική μέρα, αλλά επειδή δεν είναι με την στενή έννοια «χαρούμενη», να οδηγηθούμε να νιώθουμε κάπως ελλιπείς.

Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται να νιώθουμε ενοχές.

Είναι οκ να θέλουμε περισσότερα. Είναι οκ να αγωνιζόμαστε. Είναι οκ απλά να είμαστε οκ.

Θα υπάρχουν φορές που θα νιώθουμε καλά, θα υπάρχουν φορές που θα περνάμε υπέροχα, θα υπάρχουν φορές που θα έχουμε μια ήρεμη ικανοποίηση, και θα υπάρχουν και φορές που δεν θα νιώθουμε τίποτα από αυτά (και πάλι θα έχουμε ζωές που αξίζει να ζεις).

Το να μετανιώνουμε, να νιώθουμε άβολα, να λυπόμαστε, να βαριόμαστε, μπορεί να μην είναι ευχάριστα συναισθήματα, αλλά είναι απαραίτητα για να εξελιχθούμε στο μέγιστο δυνατό.

Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά χαρούμενοι, χρειάζεται να αφήσουμε στην άκρη αυτό το αόριστο κυνήγι της ικανοποίησης. Τι θα είναι οδηγός μας στη ζωή, το αποφασίζουμε οι ίδιοι.

Ίσως η αρμονία και η ισορροπία. Ίσως η ελευθερία. Ίσως η αξιοπρέπεια, το πάθος, η περηφάνια κλπ κλπ. Ο καθένας μας θα αναζητήσει αυτό που επιθυμεί.

Μην κάνεις λάθος, το να ψάχνεις την χαρά δεν είναι κάτι πολύ μεγάλο.

Είναι κάτι πολύ μικρό.