From zero to hero - Η εξέλιξη ενός άνδρα

Ξέρεις τί σημαίνει να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις καμία αξία; Να πιστεύεις ότι «η μπογιά σου δεν πιάνει πλέον»; Να νοιώθεις ότι δε σε θέλει καμία γυναίκα και ότι οι μέρες σου σαν άντρας έχουν φτάσει στο τέλος τους; Και όλα αυτά ενώ δεν έχεις καν μπει στα σαράντα!

Αν σου προκαλεί έκπληξη αυτό και πιστεύεις ότι είναι υπερβολικό, τότε βρίσκεσαι σε καλύτερη μοίρα από κάποιους άλλους. Αν πάλι είναι κάτι που το πιστεύεις κι εσύ ο ίδιος, τότε βρίσκεσαι στο σωστό σημείο.

Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό; Ποιοί είναι οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν έναν άντρα να πιστεύει κάτι τέτοιο για τον εαυτό του; Τί θα μπορούσε να τον επηρεάσει τόσο πολύ ώστε να απομακρυνθεί από τον ίδιο του τον εαυτό;

Πως το έζησα εγώ

Θα σου πω μία μικρή προσωπική ιστορία. Έχω περάσει πολλές διακυμάνσεις στο θέμα φλερτ, γυναίκες, σχέσεις, ερωτική ζωή. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου δεν προλάβαινα να φύγω από το ένα ραντεβού για να πάω στο άλλο και έχουν υπάρξει και περιπτώσεις όπου για μήνες ολόκληρους δεν έκανα τίποτα. Μη σου πω και χρόνο ολόκληρο.

Πάντα πίστευα ότι η αξία μου σαν άντρας και σαν άνθρωπος φαίνεται, οπότε οι γυναίκες θα έπρεπε να το αναγνωρίσουν και να έρθουν αυτές σε εμένα. Θεωρούσα ότι μόνο όσες μπορούσαν να δουν πέρα από την επιφάνεια άξιζαν να είναι μαζί μου. Και πραγματικά είχα την τύχη να έχω κάποιες πολύ άξιες γυναίκες δίπλα μου. Βέβαια αυτό ήταν το πρώτο λάθος μου.

Επίσης, η διάθεση έπαιζε πάντα ρόλο. Έμπαινα εντατικά στο παιχνίδι όταν αισθανόμουν ωραία και έτοιμος και σταματούσα για μεγάλο χρονικό διάστημα όταν αισθανόμουν πεσμένος. Αυτό ήταν το δεύτερο λάθος μου.

Ήξερα μέσα μου ότι μπορούσα να προσφέρω πολλά σε μία σχέση και ότι το μόνο εμπόδιο για να τα προσφέρω, ήταν το γεγονός ότι δεν είχα μία σχέση. Παρέμενε το πρόβλημα να βρω κάποια για να αποδείξω πόσο καλός ήμουν. Και εξακολουθούσα να περιμένω τις γυναίκες να με καταλάβουν. Αυτό ήταν το τρίτο μεγάλο λάθος μου.

Έτσι, τα χρόνια πέρασαν και έφτασα κι εγώ σε μία ηλικία που άρχισα να αισθάνομαι ότι η μπογιά μου άρχισε να μην περνάει πλέον. Βάλε και μία με δύο καλές ερωτικές απογοητεύσεις και έχεις έτοιμο το μείγμα της απογοήτευσης και της αποτυχίας.

Φαντάσου ότι αυτό συνέβη ενώ ήμουν μόνο τριάντα δύο. Αν είναι δυνατόν! Κι όμως ναι. Και δεν ήμουν ο μόνος που του συνέβαινε αυτό. Το έβλεπα και γύρω μου.

Φίλοι και γνωστοί, έμοιαζαν να πέφτουν σε λήθαργο. Άκουγα ατάκες του στυλ: «Μεγαλώσαμε πλέον», «Δεν είμαι και μικρό παιδί τώρα», «Τώρα που πάτησα τα τριάντα, άρχισε η κάτω βόλτα» και άλλες διάφορες μπούρδες.

Δε μπορούσα να πιστέψω ότι πάει, αυτό ήταν. Η ζωή είχε κι άλλα πράγματα. Εξάλλου το έβλεπα γύρω μου. Εγώ γιατί δε μπορούσα να το κάνω;

From zero to hero – Η εξέλιξη ενός άνδρα

Αλλάζοντας την κατάσταση

Έτσι άρχισα να παρατηρώ τί συμβαίνει γύρω μου και άρχισα να διαβάζω οτιδήποτε σχετικό θα μπορούσε να με βοηθήσει να βγω από αυτήν την κατάσταση. Άρχισα να βλέπω τα λάθη που έκανα τόσο καιρό.

Διαπίστωσα ότι δεν έπρεπε να περιμένω από τις γυναίκες να καταλάβουν την αξία μου. Έπρεπε να πιστεύω στον εαυτό μου και να εκπέμπω πραγματικά αυτή την αξία. Να νοιώθω ότι είμαι σημαντικός και να μην περιμένω να το ακούσω από κάποιο τρίτο άτομο.

Αυτό με έκανε να αισθανθώ καλύτερα και να μπορώ να προσεγγίζω εγώ γυναίκες. Πλέον δεν περίμενα να έρθουν αυτές σε εμένα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν οι εμπειρίες μου.

Έτσι άλλαξε και η διάθεση μου. Πλέον δε χρειάζομαι να αισθανθώ όμορφα για να βγω να φλερτάρω ή να δραστηριοποιηθώ. Ακόμα κι αν είμαι στα κάτω μου, βγαίνω έξω και φροντίζω να ανέβω. Έχω τον έλεγχο της διάθεσης μου και επιλέγω εγώ να αισθανθώ ωραία έξω ή να ξεκουραστώ στο σπίτι.

Αυτό διόρθωσε και το τρίτο μου λάθος. Πλέον δεν περιμένω να με καταλάβουν και να έρθουν αυτές σε εμένα. Φροντίζω να τις προσεγγίσω εγώ και να τους δώσω να καταλάβουν ποιός είμαι και τί αξίζω. Πιστεύω πως μπορείς να καταλάβεις ότι οι εμπειρίες μου πολλαπλασιάστηκαν.

Αυτό που με χαροποιεί περισσότερο, είναι όταν βλέπω ανθρώπους γύρω μου να αλλάζουν κατά αυτόν τον θετικό τρόπο. Φίλους, μαθητές, γνωστούς που έρχονται με τα ίδια άγχη και ανασφάλειες που είχα και πλέον φεύγουν χαμογελαστοί και με το κεφάλι ψηλά. Έχω την χαρά να τους βλέπω να αλλάζουν και να απογειώνονται και αυτό είναι τεράστια ικανοποίηση για εμένα.

Οπότε τί περιμένεις; Εσύ λοιπόν πότε θα το πάρεις απόφαση, να κάνεις την αλλαγή;