Μην Κλείνεσαι: Μοιράσου όσα σε απασχολούν

Κανείς μας δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του.

Οι άνθρωποι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, αγωνιστήκαμε, επιβιώσαμε και θριαμβεύσαμε μαζί, δίπλα ο ένας στον άλλο σε φυλές. Η φύση μας σχεδίασε έτσι ώστε να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο στις δυσκολίες. Είμαστε όλοι κλωστές ενός τεράστιου υφάσματος.

Οπότε το να κρύβουμε τον πόνο μας και τα προβλήματά μας από όσους είναι κοντά μας και να βασανιζόμαστε μόνοι μας, δεν είναι βιώσιμο μακροχρόνια. Και τελευταία παρατηρώ πολλούς ανθρώπους που κάνουν ακριβώς αυτό.

Δείχνει και είναι τόσο λάθος. Ακόμα κι αν έχουμε ένα σύστημα υποστήριξης, ακόμα κι αν λέμε ότι μας ενδιαφέρει η βελτίωσή μας, πολλές φορές πεισματικά κρύβουμε τον πόνο μας και παλεύουμε μονάχοι μας.

Η δική μου ιστορία

Και το καταλαβαίνω, γιατί το έχω κάνει κι εγώ.

Μέχρι να ξεκινήσω το ταξίδι μου στο φλερτ και την αυτοβελτίωση, συχνά κατακρατούσα μέσα μου τις δυσκολίες μου επειδή με ανησυχούσε τι θα σκέφτονταν οι γύρω μου ή φοβόμουν μήπως τους επιβαρύνω με τις ανάγκες μου ή, ακόμα χειρότερα, τη φροντίδα μου. Στο μυαλό μου, η συνέπεια του να μοιραστώ όσα βιώνα θα σήμαινε την απόρριψη.

Όπως με όλους μας, αυτό ξεκίνησε όταν ήμουν νέος. Μεγαλώνοντας με ναρκισσιστές γονείς, δεν ήμουν ορατός. Αντίθετα, με χρησιμοποιούσαν. Αν είχα πολλές ανάγκες ή αν δεν ευθυγραμμιζόμουν με τις δικές τους, τιμωρούμουν και δεν μου έδειχναν αγάπη. (Που από μόνο του δεν είναι αγάπη αυτό).

Οπότε προτού πάρω αποφάσεις, υποσυνείδητα έπαιρνα την απόφαση ότι οι ανάγκες μου ενοχλούσαν τους άλλους και ότι μπορούσαν ακόμα και να τους διώξουν από μακριά μου. Έτσι ακόμα κι όταν αντιμετώπιζα κάποια δυσκολία ή χρειαζόταν να αφήσω πίσω μου κάτι αρνητικό, δεν μίλαγα καθόλου. Δεν ήθελα να με απορρίψουν και να με εγκαταλείψουν, οπότε απλά το βούλωνα.

Ως που μια μέρα, αφού είχα υποφέρει στη σιωπή για αρκετό καιρό, συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό:

Όταν λειτουργείς υπό το φόβο του ότι θα είσαι μόνος, είναι φυσικό να νιώθεις εντελώς μόνος.

Με το να προστατεύω συνεχώς τον εαυτό μου από ένα αρνητικό ενδεχόμενο (να με εγκαταλείψουν οι άλλοι), περιόριζα την πιθανότητα να ζήσω αληθινή εγγύτητα με τους γύρω μου, που κατά μεγάλη ειρωνεία, είναι ακριβώς αυτό που απεγνωσμένα προσπαθούσα να αποφύγω σηκώνοντας τις άμυνες μου.

Απομόνωνα ο ίδιος τον εαυτό μου χωρίς να το καταλαβαίνω. Μην Κλείνεσαι: Μοιράσου όσα σε απασχολούν

Μοιράσου την Πραγματικότητα σου

Γιατί εγγύτητα, οικειότητα και σχέση σημαίνει να μοιράζεσαι την πραγματικότητά σου με κάποιον, κι όχι να την κρύβεις.

Όταν κρατάς τους ανθρώπους σε απόσταση από την αλήθεια σου, χάνεις την ευκαιρία να θεραπευτείς και να νιώσεις ότι σε κατανοούν και σε βλέπουν όπως είσαι (κάτι που είναι και ο μεγαλύτερος φόβος για πολλούς από εμάς).

Οπότε αν υποφέρεις στα κρυφά και κρύβεις τον πόνο σου από τους άλλους…

Ανοίξου!

Ο πόνος και τα προβλήματά σου δεν είναι ενόχληση. Οι άνθρωποι μπορούν να τα διαχειριστούν και οι περισσότεροι από αυτούς μπορούν και να σχετιστούν και να τα κατανοήσουν. Στην πραγματικότητα, μπορεί και να ενθουσιαστούν που νιώθουν επιτέλους ασφαλείς να μοιραστούν κι αυτοί όσα κρύβουν.

Για να το διευκρινίσω εγκαίρως, εδώ αναφερόμαστε στους αγαπημένους σου και σε στενούς φίλους, όχι σε απλούς γνωστούς, συναδέλφους ή εικονικούς φίλους στα social media.

Επίσης η αλήθεια είναι πως οι φίλοι σου δεν είναι θεραπευτές. Αλλά το να κάνεις το πρώτο βήμα να παραδεχτείς ανοικτά το τι σε απασχολεί είναι απίστευτα δυνατό (και εξαιρετικά άβολο).

Όπως λένε και σε διάφορα προγράμματα απεξάρτησης: είσαι τόσο άρρωστος, όσο τα μυστικά σου.

Μεγάλο βάρος από τα προβλήματά μας μπορεί να αφαιρεθεί απλά και μόνο συζητώντας τα. Έχε υπόψη, ότι όπως λένε μεγάλοι Θεραπευτές, το σημαντικότερο μέρος της δουλειάς τους είναι απλά να κάνουν τον άλλο να ανοιχτεί για να εκθέσει και να βγάλει όλα όσα έχει μέσα του.

Μια πρακτική εφαρμογή

Με τις συντρόφους μου, μας αρέσει να τσεκάρουμε τακτικά πως είναι ο άλλος. Μιλάμε εναλλάξ χωρίς να μας διακόψει ο άλλος για όλα όσα μας απασχολούν στη ζωή μας και την πραγματικότητά μας. Και το άλλο άτομο ακούει και συμπονά, χωρίς να διακόψει, να κατακρίνει ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Έπειτα αλλάζουμε ρόλο και είναι η σειρά του άλλου μέρους να αναφέρει τι το απασχολεί. Έπειτα μπορούμε όντως να συζητήσουμε συγκεκριμένα σημεία, πάντα όμως με πνεύμα κατανόησης και συμπάθειας.

Αν νιώθεις πως δεν έχεις σε ποιον να μιλήσεις, είναι σίγουρο ότι κάποιος υπάρχει. Υπάρχουν πολλά υποστηρικτικά γκρουπ σε διάφορους συλλόγους, που μπορείς εμπιστευτικά να μοιραστείς όσα σε απασχολούν. Κι αν νιώθεις πιο ασφαλής σε περιβάλλον ένας-με-έναν, τότε μπορείς να μιλήσεις απευθείας με τους coach μας. (Επικοινώνησε μαζί μας για περισσότερα)

Το σημαντικό εδώ που θέλω να θυμάσαι είναι ότι αν δεν εκφράσεις αυτό που σε απασχολεί, τότε αυτό απλά θα σε τρώει μέσα σου. Μην αφήσεις λοιπόν τον εαυτό σου να παραλύσει και να απομονωθεί από τον ασυνείδητο φόβο.

Όταν βγάλεις την πανοπλία σου, θα σοκαριστείς με το πόσο πιο εύκολο είναι να αναπνεύσεις.

Ώρα να αναπνεύσεις ξανά. Επικοινώνησε μαζί μας.

Και θυμήσου ότι η ειλικρινής επικοινωνία χρειάζεται εξάσκηση. Αν νιώθεις ότι μπορεί να εκφραστείς ακραία και με αστάθεια, τότε προειδοποίησε τον άλλο, βεβαιώσου ότι είναι έτοιμος και μοιράσου ότι θέλεις χωρίς φόβο ή ντροπή.

Αν, από την άλλη, έχεις το αντίθετο θέμα, δηλαδή αν αντί να υψώνεις τείχη, δεν έχεις καθόλου όρια και ξερνάς τα συναισθήματά σου και τις ακατέργαστες σκέψεις σου πάνω σε όλους, τότε κι αυτό είναι ένα εμπόδιο στην εγγύτητα.

Γιατί όταν επιμένεις να σε βλέπουν οι άλλοι, αλλά δεν τους βλέπεις εσύ, τότε δεν είσαι σε σχέση. Σε αυτή την περίπτωση διάβασε το άρθρο από την αρχή και αντικατάστησε το να μοιράζεσαι και να επικοινωνείς με το να ακούς και να συμπονάς.