Πως μπορώ να γίνω λιγότερο Ευαίσθητος στα σχόλια των άλλων;

Έλαβα πριν λίγο καιρό ένα πολύ ωραίο μήνυμα, από έναν φίλο του site που βλέπει ότι είναι πολύ ευαίσθητος και οι άλλοι το εκμεταλλεύονται.

Επειδή το θέμα έχει ενδιαφέρον για πολλούς, και μετά από άδεια του, καταγράφω πιο κάτω τον προβληματισμό του (με μερικές μόνο ορθογραφικές και λεκτικές διορθώσεις) όπως και την απάντησή μου.

Έχεις κάποια απορία για το φλερτ ή τις σχέσεις; Επικοινώνησε μαζί μας.

Το θέμα

Γιώργο, συγχαρητήρια σε όλους την ομάδα για την εξαιρετική δουλειά! Έχετε τα πιο ουσιαστικά άρθρα και με βοηθάτε πολύ! Έχω ένα θέμα και θέλω τη βοήθεια σου. Το παίρνω από την αρχή:

Από μικρό παιδί ήμουν πολύ ευαίσθητος και πάντα βούρκωνα ή έκλαιγα όποτε κάποιος έλεγε κάτι σχετικά άσχημο για μένα. Μου έκαναν και αρκετό bullying όταν ήμουν μικρός.

Τώρα είμαι 23 χρονών και όταν κάποιος λέει κάτι κακό για μένα, τουλάχιστον απαντάω κάτι ή γελάω.

Όμως, παρά τις συμβουλές που μου έχουν πει, όπως το «να μην το παίρνω τόσο σοβαρά» ή «μην αφήνω να με επηρεάζει», δεν μπορώ να μη νιώθω πληγωμένος μέσα μου (τουλάχιστον τώρα το κρύβω, ενώ σαν παιδί το έδειχνα).

Μετά από αρκετή σκέψη κατάλαβα ότι νιώθω έτσι, επειδή όταν κάποιος πει κάτι άσχημο για μένα, μέσα μου γεννιέται η σκέψη ότι για να το λέει πρέπει να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό. Όπως λέμε δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Επιπλέον σκέφτομαι ότι αν ήμουν καλύτερος εξαρχής, δεν θα έκαναν πλάκα μαζί μου.

Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι: την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε μια τέτοια περίπτωση πώς μπορώ να το χειριστώ;

Ευχαριστώ,

Σπύρος

Νιώσε τα συναισθήματά σου

Προτού απαντήσω, θέλω να σταθώ στο προφανές: Δεν υπάρχει τίποτα το κακό με το να είσαι ευαίσθητος. Η ιδέα ότι τα συναισθήματα είναι κάτι κακό ή ότι πρέπει πάντα να είσαι αδιάφορος ότι κι αν γίνει, είναι μέρος της τοξικής αρρενωπότητας. Σα να σου λένε ότι τα συναισθήματα είναι το ακριβώς αντίθετο της λογικής και ότι το να δείχνεις τα συναισθήματά σου είναι σημάδι αδυναμίας.

Στην πράξη όμως, το να επιμένουμε ότι ένας άντρας δεν πρέπει να είναι ευαίσθητος, είναι ακριβώς αυτό που τον κάνει τόσο εύθραυστο. Όταν δεν έχεις συνηθίσει να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου, χάνεις την ικανότητα να κάνεις κάτι με αυτά.

Γίνεται δύσκολο να ξεχωρίσεις την απλή στεναχώρια από τον απόλυτο θρήνο, όταν έχεις περάσει μεγάλο μέρος της ζωής σου προσπαθώντας να καταπιέσεις ότι δεν σε κάνει να δείχνεις ανεπηρέαστο.

Το να εκφράζεις τον εαυτό σου συναισθηματικά, είτε είναι γέλιο, είτε δάκρυα, είναι σημαντικό. Και αν είσαι πιο ευαίσθητος από τους άλλους ανθρώπους, οκ, είναι απλά μέρος των χαρακτηριστικών που σε κάνουν να είσαι Εσύ.

Η άλλη πλευρά

Φυσικά υπάρχει και αντίλογος σε αυτό. Αν κάποιος είναι τόσο ευαίσθητος (ή παρουσιάζει τον εαυτό του ως ευαίσθητο για να έχει κάποιο πλεονέκτημα), που δεν μπορεί να λειτουργήσει καθόλου, τότε όντως είναι πρόβλημα. Κι αν είσαι τόσο πληγωμένος που ακόμα και η πιο παραμικρή κριτική είναι αρκετή για να σου δημιουργήσει έναν κύκλο ντροπής που σε αφήνει ξύπνιο τα βράδια, τότε, και πάλι, υπάρχει πρόβλημα.

Στην περίπτωσή σου, το πρόβλημα έχει λιγότερο να κάνει με το ότι είσαι ευαίσθητος και περισσότερο με το τι σου ξυπνούν αυτά τα συναισθήματα. Ωστόσο έχε υπόψη ότι αυτό είναι κάτι συνηθισμένο. Πολύς κόσμος, ειδικά όσοι είναι κάπως κοινωνικά αδέξιοι, αντιμετωπίζουν τέτοιες σκέψεις και πεποιθήσεις.

Οπότε αυτό που έχω να σου προτείνω δεν είναι να είσαι λιγότερο ευαίσθητος, αλλά να δουλέψεις πάνω στον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεσαι αυτά τα συναισθήματα.

Πως μπορώ να γίνω λιγότερο Ευαίσθητος;

Θα περάσει

Για αρχή: Μην προσπαθείς να μη νιώθεις πληγωμένος. Το να προσπαθήσεις να πιέσεις τον εαυτό σου να μη νιώθεις είναι ένας πολύ καλός τρόπος να κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Όσο πιο πολύ καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, τόσο πιο δυνατά θα εμφανιστούν κάποια στιγμή.

Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι το ακριβώς αντίθετο: Άσε το εαυτό σου να νιώσει κάθε συναίσθημα. Αυτό που κάνει τα συναισθήματα τόσο σκληρά είναι επειδή τα αφήνουμε να καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο στη συνείδησή μας. Αν τα αφήσουμε απλά να υπάρξουν, αφήνουμε χώρο και για πιο σημαντικά πράγματα, πέρα από το «Ωχ, τι στο καλό σημαίνει αυτό;».

Και όταν σταματήσουμε να αφιερώνουμε όλη μας τη σκέψη στα συναισθήματα αυτά, συνειδητοποιούμε πόσο γρήγορα περνούν. Όταν συνηθίσεις στην ιδέα ότι τα αρνητικά συναισθήματα είναι κι αυτά προσωρινά, αρχίζουν να χάνουν την επίδρασή τους και τα αναγνωρίζεις για αυτό που είναι: προσωρινή δυσαρέσκεια που σε λίγο θα περάσει.

Ποιος έκανε το σχόλιο;

Το επόμενο που χρειάζεται να λάβεις υπόψη είναι η πηγή του σχολίου. Πολλές φορές τα σχόλια που ακούμε μας πονούν γιατί δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στην άποψη αυτού που τα λέει. Κάτι που μερικές φορές είναι χαζό.

Η αλήθεια είναι πως κάθε γνώμη που θα ακούσεις δεν μετράει το ίδιο. Κάποιες έχουν βάση, άλλες δεν στηρίζονται πουθενά, και άλλες είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Άρα, σκέψου: Αυτός που έχεις απέναντί σου, τι κίνητρο έχει; Θέλει μήπως απλά να σε ρίξει; Τότε ξέρεις ότι είναι κάποιος που δεν πρέπει να πάρεις σοβαρά. Δεν είναι ότι βλέπει ξεκάθαρα μέσα στον χαρακτήρα σου βλέπει τον αληθινό εαυτό σου. Είναι ότι θέλει για δικούς του λόγους να σε κάνει να νιώσεις άσχημα.

Είναι κάποιος άγνωστος; Τότε δεν σε ξέρει πραγματικά, όπως δεν τον ξέρεις κι εσύ. Δεν υπάρχει λόγος να δεχτείς την άποψή του ως σημαντική και σίγουρα όχι παραπάνω από φίλων σου και κοντινών σου που σε ξέρουν καλύτερα. Απλά προσπέρνα τη.

Κι αν είναι κάποιος του οποίου την άποψη εμπιστεύεσαι; Τότε έχεις λόγο να ρωτήσεις τον εαυτό σου αν πρόκειται για κάτι που έχει βάση ή αν απλά είναι κάποιος που έχει μπλέξει την «πλάκα» με την «προσβολή». Επιπλέον θυμήσου ότι ακόμα κι οι άνθρωποι που ξέρεις, αγαπάς και εμπιστεύεσαι μπορεί να κάνουν λάθος. Είναι διαφορετικοί άνθρωποι και άρα έχουν και διαφορετικά συστήματα αξιών, τρόπο ζωής και ψυχολογικές ανάγκες.

Όταν λοιπόν έχεις τη σκέψη του «κι αν έχουν δίκιο;», χρειάζεται να σκέφτεσαι και το αντίθετο: «αλλά αν δεν έχουν δίκιο;».

Τι γίνεται δηλαδή αν πρόκειται για την άποψη κάποιου που δεν έχει ολοκληρωμένη άποψη για το ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις; Τι γίνεται αν η άποψή του για τις επιλογές σου, τον τρόπο ζωής σου είναι λάθος;

Μπορεί να έχει όντως τις καλύτερες προθέσεις απέναντί σου, αλλά να μην σε καταλαβαίνει. Όμως εδώ μιλάμε για ανθρώπους που φέρονται άσχημα απέναντί σου, οπότε απλά διαφωνούν και το εκφράζουν με άσχημο τρόπο.

Έχε το λοιπόν ενεργά κατά νου κάθε φορά που οι σκέψεις σου κάνουν την εμφάνισή τους. Αμφισβήτησε τες για να τις σπάσεις και αυτές και τον φαύλο κύκλο που δημιουργείται μέσα σου.

Για να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου και να τον εξελίξεις, δες εδώ

Είναι χρήσιμο;

Το επόμενο πράγμα που χρειάζεται να ρωτήσεις τον εαυτό σου όταν σου έρχονται τέτοιες σκέψεις, είναι: «Αυτό με βοηθάει όντως;».

Πιστεύω πολύ στο να κρατάμε ότι είναι χρήσιμο και ορισμένες φορές το να μας επισημάνουν ένα λάθος μας μπορεί να αποδειχτεί ωφέλιμο. Υπάρχει όμως μια διαφορά στον τρόπο.

Για παράδειγμα, σου επισημαίνουν ότι έκανες κάποιο λεκτικό λάθος; Χρήσιμο. Τις επόμενες φορές θα ξέρεις καλύτερα τι να πεις. Σου κάνουν πλάκα επειδή μπέρδεψες τα λόγια σου; Καθόλου χρήσιμο. Το αγνοείς.

Συνοψίζοντας, σου επιτρέπεται να είσαι ευαίσθητος. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν τα συναισθήματά τους πιο οξεία σε σχέση με άλλους και είναι οκ αυτό. Δεν είναι πρόβλημα. Είναι μέρος του ποιος είσαι. Όσο λιγότερο το βλέπεις ως ελάττωμα , τόσο λιγότερο θα χρειάζεται να το πολεμήσεις και τόσο περισσότερο θα είναι απλά ένα γεγονός για εσένα, όχι καλό, όχι κακό, κάτι απόλυτα φυσιολογικό.