Απενοχοποιήσου: Είναι ΟΚ να θέλεις Σεξ

Το σεξ μου αρέσει.

Θα μου πεις, και σε ποιόν δεν αρέσει.

Δεν είναι όμως τόσο απλό.

Όταν ήμουν νεότερος και με λιγότερες εμπειρίες (οι παλιές, κακές μέρες) μου άρεσε μεν το σεξ αλλά ήξερα ελάχιστα για αυτό. Όχι ότι δεν ήξερα τα ανατομικά δηλαδή. Αλλά αγνοούσα πολλά σε σχέση με τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων. Είχα απορροφήσει όλη τη λάθος πληροφόρηση, θα μπορούσαμε να πούμε. Ήταν ζήτημα της κοινωνίας.

Ήξερα ότι το σεξ ήταν κάποιου τύπου συναλλαγή: οι άντρες παρακαλούν, παζαρεύουν, γελοιοποιούνται, δωροδοκούν, πείθουν, και τέλος πάντων στο τέλος η γυναίκα κάπως ενδίδει. Πρόθυμα ή όχι, ωστόσο κάποιας μορφής παζάρεμα έχει προηγηθεί οπωσδήποτε. Το γεγονός ότι οι άντρες ήθελαν σεξ ήταν κάτι άβολο στην καλύτερη, για να μην πω και ντροπιαστικό.

Όταν έκανα πρώτη φορά στη ζωή μου σεξ, εξεπλάγην όταν είδα ότι η κοπέλα μου ήθελε να κάνουμε πάλι σεξ. Την επόμενη κιόλας μέρα ήθελε σεξ. Χωρίς να την παρακαλέσω. Απίστευτο!

Ωστόσο, όσο και αν καταλάβαινα τελικά ότι οι γυναίκες απολάμβαναν το σεξ, και πάλι πίστευα πως στους άντρες αρέσει πολύ -πολύ περισσότερο. Οι άντρες ήταν που έπρεπε να παρακαλέσουν ή να φροντίσουν να ερεθίσουν αρκετά μία γυναίκα ώστε να περάσει καλά και αυτή.

Παλιές κακές εποχές

Όπως καταλαβαίνεις η αντίληψή μου αυτή είχε άμεσο αντίκτυπο στον τρόπο που διαχειριζόμουν τις σχέσεις μου. Έβγαινα με κάποια και το σεξ δεν ήταν κάτι που μπορούσαμε να απολαύσουμε από κοινού. Το ερώτημα που είχε κάνει κατοχή στο νου μου ήταν: τι πρέπει να κάνω για να σε πείσω να κοιμηθείς μαζί μου.

Η θεώρηση αυτή, την οποία, μην νομίζεις, η κοινωνία μας την εμφυσά σε μεγάλο βαθμό, είναι εντελώς λάθος. Αντιμετωπίζει την αντρική σεξουαλικότητα από τη μία σαν κάτι το κυρίαρχο και από την άλλη σαν κάτι που μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Η δε γυναικεία σεξουαλικότητα ήταν λιγότερο σημαντική, σε κάθε περίπτωση. Ενδεχομένως και ανύπαρκτη.

Ήταν εξοντωτικό να βγαίνω πλέον ραντεβού: ενώ ξέραμε και οι δύο μας ότι το σεξ ήταν μια πιθανότητα για να καταλήξει η βραδιά μας, εγώ αγωνιούσα διαρκώς μήπως τυχόν της δώσω την εντύπωση ότι είμαι ένας ανώμαλος που έχει ένα μονάχα πράγμα στο νου του.

Προσπαθούσα λοιπόν να την εντυπωσιάσω με το πνεύμα μου ώστε να πειστεί ότι δεν είχε χάσει το χρόνο της μαζί μου και τελικά να την καταφέρω, ίσως, να κοιμηθεί μαζί μου. Αντιμετώπιζα την όποια γυναίκα όχι σαν άνθρωπο, αλλά σαν ένα χρηματοκιβώτιο που έπρεπε σώνει και ντε να μάθω το συνδυασμό του.

Και από όσο θυμάμαι τις κουβέντες που είχα με φίλους μου δεν ήμουν ο μόνος που σκεφτόταν έτσι. Πιστεύαμε μέχρι αηδίας ότι έπρεπε να προσποιούμαστε πως δεν θέλαμε το ένα πράγμα που ήταν προφανές πως θέλαμε και ήμασταν μες στη μιζέρια επειδή οι γυναίκες δεν μπορούσαν να συμμεριστούν την ανάγκη μας αυτή. Άντρες και γυναίκες; Άλλοι κόσμοι.

Ομολογώ ότι χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια για να αφήσω πίσω μου την ανταγωνιστική αυτή λογική. Μου πήρε χρόνο να καταλάβω ότι οι γυναίκες είχαν σεξουαλικότητα ακριβώς όπως και μείς. Και ότι το να θέλεις να κάνεις σεξ δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Το πρόβλημα βρισκόταν στο πώς με είχαν διδάξει να αντιμετωπίζω το όλο θέμα, η νοοτροπία με την οποία είχα μεγαλώσει.

Αν θες να αλλάξεις τρόπο σκέψης για να έχεις τις επιλογές που αξίζεις, δες εδώ

Το σεξ ως εμπορικό αγαθό

Είχα λοιπόν μία άποψη για το σεξ ανταγωνιστική και εμπορική κατά μία έννοια. Πρέπει να σε πείσω, πρέπει να παζαρέψω, πρέπει να ικετεύσω. Η οπτική αυτή όπως καταλαβαίνεις επηρέαζε τις σχέσεις μου με τις γυναίκες.

Η δυτική κουλτούρα μας έχει περάσει ότι το σεξ είναι κάτι που οι άντρες το θέλουν, οι γυναίκες το έχουν και μένει να συμφωνηθεί η τιμή στην αγορά. Όσο πιο πολλά δίνει η γυναίκα τόσο λιγότερο αξίζει και αν θέλει να ανεβάσει την τιμή της πρέπει απλώς να συγκρατείται και να μην το δίνει όπου να ‘ναι.

Οι γυναίκες από την άλλη, μας λένε, ρίχνουν τα δίχτυα τους προκειμένου να πιάσουν όσο το δυνατόν καλύτερη ψαριά: οικονομική ασφάλεια, σχέσεις, έρωτες, γάμους, οικογένεια, παιδιά. Αν προσφέρουν τα αγαθά τους, δηλαδή το σεξ, συχνά και σε πολλούς και εύκολα, τότε και σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς η αγοραστική τους αξία πέφτει και γίνονται «πρόστυχες».

Οι άντρες προσπαθούν να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα επενδύοντας όσο το δυνατόν μικρότερο κεφάλαιο. Σεξ χωρίς υποσχέσεις. Σεξ χωρίς αγάπη. Σεξ χωρίς δέσμευση. Ένας άντρας που επενδύει πολλά χωρίς ανάλογο αντίκρισμα έχει κάνει κακή εμπορική συναλλαγή, ένας άντρας που επενδύει συναίσθημα χωρίς να λάβει το αντίκρισμά του σε σεξ, απλώς δεν είναι αρκετά άντρας.

Ακόμη και τα Καλά Παιδιά έτσι βλέπουν το σεξ, ή σωστότερα τη σχέση, (επειδή τα Καλά Παιδιά το λένε Σχέση). Η σχέση λοιπόν είναι το τρόπαιο που θα κερδίσουν αν αποδείξουν πως είναι Καλά Παιδιά. Όταν το αποδείξουν θα εξαργυρώσουν την αξία της καλοσύνης και της ευγένειάς τους με σεξ, πράγμα που ήταν και ο πρωταρχικός τους στόχος.

Απενοχοποιήσου: Είναι ΟΚ να θέλεις σεξ

Αυτή η εμπορευματοποίηση του σεξ εκπορεύεται από ένα καθαρά ανταγωνιστικό σύστημα και από την πεποίθηση ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι βασικά διαφορετικά όντα – είναι το μοντέλο «Άντρες από τον Άρη, Γυναίκες από την Αφροδίτη» αν θέλετε.

Η ιδέα ότι το σεξ το κερδίζεις, ή δεν το κερδίζεις έχει εμποτίσει την ιδεολογία μας, την κουλτούρα μας, την γλώσσα και την ομιλία μας. «Να την ρίξεις» λέμε στο φίλο που θα βγει ραντεβού με τη γυναίκα των ονείρων του. Από την άλλη, η γυναίκες λένε «το έδωσαν» και άλλα παρεμφερή που δηλώνουν υποχώρηση, παραχώρηση και υποταγή. Ο άντρας ξεκινά να δαμάσει την αδάμαστη αμαζόνα και αν είναι αρκετά άντρας θα το καταφέρει.

Επί προσθέτως αξιολογούμε το σεξ ανάλογα με τη σπανιότητά του. Δηλαδή, όσο λιγότερο το κάνει μια γυναίκα, τόσο περισσότερο αξίζει. Μία πόρνη δεν αξίζει και πολλά ή τίποτα. Το δίνει παντού. Μία γυναίκα «εύκολη» έχει επίσης μικρή αξία. Τη λέμε «φτηνή». Αν μία γυναίκα ενδώσει γρήγορα είναι εύκολη, δεν αποτελεί πρόκληση, είναι φτηνή. Αν ενδίδει γρήγορα ποιος ξέρει με πόσους άλλους θα έχει πάει πριν από σένα. Από την άλλη ένα προς πώληση αγαθό έχει και ημερομηνία λήξεως. Όσο φρεσκότερο (νεότερο, λιγότερο κατεργασμένο και τα λοιπά) τόσο περισσότερο αξίζει. Αν παραγεράσει, ή χρησιμοποιηθεί υπερβολικά πολύ… δεν έχει πλέον αξία.

Το μοντέλο αυτό σεξουαλικής διάδρασης δεν επιτρέπει άλλη επικοινωνία παρά μονάχα αυτή που προκύπτει μέσα από μία εμπορική συναλλαγή. Οτιδήποτε εκπίπτει από το αρχικό μοντέλο είναι ανύπαρκτο ή οπωσδήποτε απορριπτέο. Μία γυναίκα που απολαμβάνει το σεξ είναι τσουλί και αξίζει λιγότερο από μια κοπέλα ανέγγιχτη και αμόλυντη. Από την άλλη ο άντρας που είναι εκ φύσεως μονογαμικός ή που περιμένει να αναπτύξει συναισθηματικό δέσιμο πριν πάει στο κρεβάτι είναι τουλάχιστον αλλόκοτος.

Το σεξ ως συνεργασία

Όταν ξεκίνησα λοιπόν με την αυτοβελτίωση, δεν σκεφτόμουν συνειδητά ότι η κοσμοθεωρία μου περί σεξ θα άλλαζε. Πίστευα ότι θα μάθαινα νέους και αποτελεσματικούς –θαυματουργικούς, αν θέλετε- τρόπους για να πείθω τις γυναίκες να κάνουν σεξ μαζί μου. Να τις πείθω χωρίς να κουράζομαι. Επειδή φυσικά οι γυναίκες δεν απολάμβαναν το σεξ από μόνο του, ως κάτι το ευχάριστο. Τέτοια μυαλά κουβαλούσα.

Το να αλλάξω την αντίληψη που είχα μου πήρε χρόνο και κόπο. Το πρώτο βήμα, το να αποδεχτώ δηλαδή ότι οι γυναίκες απολάμβαναν το σεξ ακριβώς όσο και εμείς, ήταν το δυσκολότερο. Έπρεπε να γυρίσω τη πλάτη μου σε δεκαετίες δογματισμού.

Με βοήθησαν πολύ κάποια βιβλία που διάβασα και που μιλούσαν για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και τις φαντασιώσεις που έχουν οι γυναίκες. Από κει και πέρα το θέμα ήταν κατά πόσο θα μπορούσα να τολμήσω να αμφισβητήσω τη χαλύβδινη αξία όσων είχα μάθει να πιστεύω για αληθινά.

Διάβασα πολλά. Κουβέντιασα με τις ερωτικές μου συντρόφους. Δεν κουβέντιαζα μονάχα για τους λόγους που τις έπειθαν κάθε φορά να έρθουν μαζί μου, αλλά και για το πως ένιωθαν για το σεξ, για το τι τους άρεσε, για το πώς είχαν φτάσει να εξελίξουν τη μία συμπεριφορά και να απορρίψουν την άλλη.

Και βοήθησαν πολύ όλα αυτά.

Το συνεργατικό μοντέλο στο σεξ αποδίδεται έξοχα με την παρακάτω μεταφορά:

Σε μία μουσική παράσταση, οι μουσικοί επιλέγουν τι είδος θα παίξουν, κάποιες φορές παίζουν μαζί, κάποιες άλλες χώρια, και το ίδιο κομμάτι δεν αποδίδεται πανομοιότυπά από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Αλλιώς θα παιχτεί ένα ροκ κομμάτι από κάποιον λάτρη του μπλουζ, αλλιώς από κάποιον λάτρη της κλασικής, αλλιώς από έναν αυθεντικό ροκά. Προκειμένου να στηθεί μία παράσταση αποτελούμενη από διαφορετικά μουσικά όργανα και διαφορετικά μουσικά γούστα χρειάζεται συζήτηση, συμφωνία, συνεργασία.

Ήταν λοιπόν πιο εύκολη η ζωή μόλις συνειδητοποίησα ότι κάθε μου ραντεβού δεν έπρεπε να είναι κατ’ ανάγκη ένα παζάρι με τίμημα το σεξ. Έπαψα να το αντιμετωπίζω ανταγωνιστικά. Ανέβηκα στη σκηνή να παίξω μουσική με ένα άλλο άτομο και επιζήτησα τη συνεργασία του.

Μου άρεσε το σεξ και αποδέχτηκα πλήρως ότι αρέσει και στις γυναίκες εξίσου. Και δεν φαντάζεσαι πόσο πιο άνετο θα σε κάνει αυτή η αποδοχή, άπαξ και λάβει χώρα στη βάση της σκέψης και της ψυχής σου. Είναι τίμιο να παραδέχεσαι τι θες. Είμαι αυτός, θέλω αυτό. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Είναι ευκολότερο από το να πρέπει να προσποιείσαι.

Δεν αφήνεις υπονοούμενα ότι σε ενδιαφέρει να κάνεις σχέση, ενώ στην πραγματικότητα δεν σε ενδιαφέρει. Λες από την αρχή ακριβώς τι θες και ποιες είναι οι επιθυμίες σου. Λες μέχρι πού είσαι πρόθυμος να φτάσεις. Και κατά τον τρόπο αυτό έλκεις γύρω σου τιμιότερα άτομα, άτομα που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν, όπως και εσύ, και δεν φοβούνται να το παραδεχτούν.