Αρνητικότητα: ξεπέρνα την μια και καλή

Είναι από τα δυσκολότερα πράγματα να ανανήψεις μετά από μία απόρριψη, ή μία προδοσία. Ή ένα στραβοπάτημα. Ειδικά όταν τρως άκυρο επανειλημμένα, η αρνητικότητα είναι ικανή να σε συντρίψει ψυχολογικά.

Όταν έχεις πληγωθεί επανειλημμένα, όταν έχεις προδοθεί και υποφέρει επανειλημμένα, αρχίζεις να πιστεύεις ότι, εντάξει, απλώς δεν υπάρχουν άλλες επιλογές για σένα. Και εξακολουθείς να το πιστεύεις, ακόμη και όταν οι επιλογές εμφανίζονται κατάφορα μπροστά σου.

Αν κάνεις μια περιήγηση στο διαδίκτυο θα εκπλαγείς με το πόσοι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει πάσα προσπάθεια αναζήτησης της ευτυχίας. Ειδικά στο θέμα του να βρουν τον σύντροφό τους.

Κάποιοι έχουν την τάση να εξωτερικεύουν το θυμό και την οργή τους. Με την έννοια ότι θα σου πουν ότι, με κάποιον τρόπο, το σύστημα, η κοινωνία, οι πλανήτες, είναι όλα δομημένα κατά τρόπο που ευνοεί όλους τους άλλους πλην των ιδίων.

Κάποιοι εσωτερικεύουν όλη αυτή την αρνητικότητα και ρίχνουν στον εαυτό τους πάσα ευθύνη για την κακοτυχία τους. Κάποιοι που τυχόν έχουν θέματα κατάθλιψης θα εκλάβουν κάθε αποτυχία τους ως ακόμη μία απόδειξη ότι δεν αξίζουν, ότι είναι άχρηστοι και ανίκανοι να αγαπηθούν.

Θα μπορούσε να το ονομάσει κάποιος αυτό “αρνητική αυτογνωσία”. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν φτάσει στο σημείο να συμβιβαστούν με την ανικανότητα, την ατυχία και να πιστεύουν ότι είναι αδύναμοι και ανήμποροι.

Με μια διαφορά: κάνουν λάθος.

Σήμερα, εδώ και τώρα είναι η στιγμή να ξαναπάρεις τον έλεγχο της ζωής στα χέρια σου. Είναι η στιγμή να θυμηθείς πόσο στα αλήθεια είσαι δυνατός.

Είναι η ώρα να ξεμάθεις τα στραβά και να αποκτήσεις λίγη θετική αυτογνωσία. Αρνητικότητα: ξεπέρνα την μια και καλή

Ακυρώνοντας την αρνητικότητα

Εύκολα πέφτει κανείς σε μια κατάσταση παραδεδεγμένης αποτυχίας. Εύκολα πέφτει και δύσκολα ξεκολλάει. Οι απανωτές αποτυχίες οδηγούν μοιραία στο συναίσθημα της ματαιότητας και της απελπισίας.

Συχνά, το άτομο νομίζει πως φταιει για όλα. Το άγχος, η αγωνία, μετατρέπονται σε πικρία, σε μηδενισμό, σε αυτολύπηση. Το άτομο επωμίζεται την ευθύνη για όλες τις αναποδιές που του τυχαίνουν, εσωτερικεύει την αρνητικότητα και πιστεύει ότι, με κάποιον τρόπο και για κάποιον λόγο, είναι ένοχο για την ατυχία του και του αξίζει.

Αρχίζει να πιστεύει ότι είναι αδύνατον να απαλλαγεί από τα προβλήματά του. Τα προβλήματά του, οι ατυχίες του, γίνονται κομμάτι του ζωτικού του περιβάλλοντος, όπως είναι η βαρύτητα, όπως είναι οι φυσικοί νόμοι.

Είσαι μόνος σου, για παράδειγμα. Βιώνεις απανωτές απορρίψεις από το άλλο φύλο. Υποθέτεις, λοιπόν, πως κάπως έτσι θα τραβήξει η ζωή για σένα. Πόνος, μοναξιά, ενώ οτιδήποτε καλό δεν αφορά εσένα, ή δεν αφορά στην πραγματικότητα.

Το πως όμως ερμηνεύουμε τα γεγονότα, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς τους ίδιους, όπως εξηγούμε και στο βίντεο:

Οι άντρες και γυναίκες που έχουν βιώσει σχέσεις με χειριστικούς ανθρώπους είναι κλασικό παράδειγμα της κατάστασης αυτής. Τα θύματα σωματικής ή συναισθηματικής βίας έχουν βρεθεί σε σχέσεις όπου δεν είχαν κανέναν έλεγχο πάνω στον εαυτό τους.

Ό,τι κάνουν είναι στραβό, λάθος, κατακρίνεται. Πείθονται ότι με κάποιον τρόπο στεναχωρούν τον καταπιεστή και δυνάστη τους, το άλλο πρόσωπο της σχέσης, οπότε αυτός καλώς πράττει και τους τιμωρεί. Έχουν συμβιβαστεί με αυτήν την κατάσταση και ακόμη χειρότερα έχουν πειστεί ότι τους αξίζει.

Έχουν πειστεί ότι δεν έχουν άλλες επιλογές πέρα από το να κάνουν ό,τι και όπως το θέλει ο καταπιεστικός τους σύντροφος. Και μάλιστα τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστούν τον εαυτό τους έξω από αυτήν την τοξική σχέση. Είτε πιστεύουν ότι είναι μάταιο να προσπαθήσουν να απεγκλωβιστούν, είτε πιστεύουν ότι πράγματι δεν είναι άξιοι να βρουν κάτι καλύτερο, ή δεν έχουν καταλάβει καν πόσο ανθυγιεινή είναι η κατάσταση που βιώνουν, πόσο άρρωστη ήταν η σχέση τους από την αρχή.

Είναι συμβιβασμένοι με την πεποίθηση ότι φταινε πάντα. “Δεν έπρεπε να τον κάνω να θυμώσει, να ζηλέψει” θα τους ακούσεις να λένε. “Δεν έπρεπε να την στεναχωρήσω, εκείνη με αγαπάει τόσο πολύ” και τα λοιπά.

Το αίσθημα της ανημποριάς διογκώνεται. Και είναι φυσιολογικό, εφόσον το άτομο έχει περιέλθει σε μια κατάσταση όπου ό,τι και να κάνει αντιμετωπίζεται αρνητικά. Τελικά πείθεται ότι έτσι είναι τα πράγματα, ότι τίποτα δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει.

Δεν έχει νόημα να προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο της ζωής του. Δεν είναι ικανό να ελέγξει τη ζωή του. Αρνητικότητα: ξεπέρνα την μια και καλή

Πρέπει λοιπόν να ανακτήσεις τον έλεγχο της ζωής σου

Έχω, δυστυχώς ή ευτυχώς, μπόλικη προσωπική εμπειρία από τέτοια συναισθήματα αρνητικότητας. Όπως έχω ξαναπεί, για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου ήμουν απλώς «ο άνθρωπος που δεν άρεσε στις γυναίκες».

Μέχρι που μου ήρθε η επιφοίτηση και κατάλαβα ότι, το να πετυχαίνεις στις σχέσεις σου δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι. Είναι μια δεξιότητα, και σαν δεξιότητα μπορεί να καλλιεργηθεί. Μπορούσα κι εγώ να τα καταφέρω, με επιμονή και υπομονή.

Πριν όμως κάνω οποιαδήποτε πρόοδο σε αυτό το κομμάτι θα έπρεπε να σπάσω το αίσθημα της ματαιότητας και της διαρκούς ατυχίας που με ταλάνιζε. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε, με κάποιον τρόπο, να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορούσα να βελτιωθώ.

Αν μπορούσα, ας πούμε, να αλλάξω ένα πράγμα, κάτι μικρό το οποίο ανέκαθεν πίστευα ότι δεν μπορούσα να βελτιώσω, αυτό θα ήταν ένα σημάδι ότι μπορούσα να αλλάξω περισσότερο. Ότι μπορούσα να γίνω καλύτερος, ότι μπορούσα να αποκτήσω τον έλεγχο της ζωής μου.

Και έτσι, η κάθε μέρα εξελίχθηκε σε μία μικρή επανάσταση, έναντι στο καθεστώς των αρνητικών μου πιστεύω, ενάντια στην αυτολύπηση και τη μιζέρια μου. Αν μπορούσα, ας πούμε, να πλησιάσω μία γυναίκα και να της μιλήσω, ας είναι και για να ζητήσω οδηγίες για μία διεύθυνση, αυτό θα ήταν βελτίωση για έναν ντροπαλό τύπο όπως ήμουν τότε.

Θα ήταν μία μικρή πρόοδος. Ένα μικρό βήμα μπροστά. Θα ήταν ένας τρόπος να αρχίσω να σπάω τα αρνητικά μου πιστεύω, όλα όσα αποτελούσαν τροχοπέδη για χρόνια στην προσωπική μου ζωή. Κάθε μία νίκη ήταν ένα χτύπημα που κατάφερνα σε αυτά τα σαθρά θεμέλια. Σιγά σιγά, κατάφερα να γκρεμίσω ολόκληρο το οικοδόμημα της μιζέριας μου.

Αυτές οι μικρές επαναστατικές πράξεις, το να αλλάξεις εμφάνιση, ας πούμε, ή κούρεμα, ή να πας σε γυμναστήριο, να μιλήσεις με μία άγνωστη που σου τράβηξε την προσοχή θα σε οδηγήσουν τελικά στο να αλλάξεις ριζικά. Δεν πρέπει όμως να σταματήσεις εκεί. Πρέπει να χτίσεις πάνω σε αυτές τις αλλαγές. Ακόμη και αν φοβάσαι ότι θα αποτύχεις.

Μάλιστα, το να μάθεις να ανασυντάσσεις τις δυνάμεις σου μετά από κάθε αποτυχία θα γίνει σταδιακά το πιο σημαντικό κομμάτι της προόδου σου.

Αν νιώθεις ότι η ζωή σου χρειάζεται αλλαγές, δες εδώ

Δεν θα είναι εύκολο, στο ξεκαθαρίζω. Η αρνητικότητα, όταν για πολύ καιρό σου έχει γίνει συνήθεια και τρόπος ζωής, κουβαλά πληγές και σημάδια που αργούν να επουλωθούν. Ωστόσο γίνεται. Κάποια στιγμή, λίγο-λίγο, θα επουλωθούν ολότελα και θα ξεχάσεις ότι τα είχες. Μία μικρή επανάσταση την ημέρα. Μία μικρή αλλαγή, ένα ακόμη ρήγμα στο τείχος των δακρύων σου.

Μπορείς να το κάνεις.

Μπορείς να ξεμάθεις τη δυστυχία σου.

Και θα εκπλαγείς όταν δεις πόσο πολύ θα αλλάξει η ζωή σου.