Δεν έχω Χρήματα, άρα δεν μπορώ να έχω κοπέλα: Η μεγάλη παρανόηση

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου υπάρχει εμμονή με τα χρήματα. Ποιος τα έχει, ποιος δεν τα έχει, τι σημαίνει όταν τα έχεις για τη ζωή και τον εαυτό σου. Λειτουργούμε ως διχασμένες προσωπικότητες όταν πρόκειται για τον ατομικό μας πλούτο.

Από τη μία εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι πλούσιοι είναι πλούσιοι επειδή είναι πιο χαρισματικοί. Από την άλλη, θεωρούμε ότι η στέρηση αποτελεί την κατ’ εξοχήν γενεσιουργό δύναμη. Οι φτωχοί αναγκάζονται να γίνουν δημιουργικότεροι, καταφέρνουν να εκτιμήσουν σωστότερα τα ουσιαστικά πράγματα και είναι πιο «σωστοί». Γιατί τα χρήματα “διαφθείρουν” (μην το ξεχνάμε).

Επίσης, από τη μία καταναλώνουμε και μας αρέσει που καταναλώνουμε και από την άλλη καυχιόμαστε ότι είμαστε λιγότερο υλιστές από οποιονδήποτε άλλον.

Τα χρήματα επίσης, συνδέονται και με την εξωτερική μας εικόνα, αυτή που προβάλλεται στον κοινωνικό μας περίγυρο. Τείνουμε να τα εκτιμήσουμε ως αυταξία και να τους δώσουμε μία θέση πολύ υψηλότερη από αυτήν που αληθινά τους αξίζει.

Συχνά με ρωτάνε σχετικά με τα χρήματα, τον πλούτο. Συνήθως με ρωτούν άνθρωποι όχι και τόσο ευκατάστατοι. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι πως μπορεί να συνδυαστεί το χαμηλό τους εισόδημα, με μία επιτυχημένη ερωτική ζωή.

Συνέχεια συναντώ ανθρώπους που θεωρούν ότι το χρήμα είναι το νούμερο ένα προαπαιτούμενο, προκειμένου να έχουν μία φυσιολογική ερωτική ζωή. Οι γυναίκες, κατά την άποψή τους, δε βγαίνουν με κάποιον αν ο τραπεζικός του λογαριασμός ή ο μισθός του δε ξεπερνάει ένα συγκεκριμένο, συνηθέστατα υψηλό, ποσόν.

Μου φαίνεται λοιπόν, πως ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τις έννοιες του πλούτου και των ανθρώπινων σχέσεων και του πώς αυτά συνδυάζονται.

“Η γυναίκα χρυσοθήρας που ψάχνει χρήματα”

Η ιδέα ότι οι γυναίκες κυνηγάνε πλούσιους άντρες είναι εξαιρετικά διαδεδομένη. Οι γυναίκες, λένε πολλοί, κατά (σχεδόν) κοινή ομολογία, ζητάνε να παντρευτούν άντρες με κοινωνική επιφάνεια και οικονομική ευμάρεια.

Άρα ένας άντρας με σούπερ αμάξι, ντούπερ μισθό και σούπερ – ντούπερ κοινωνική δικτύωση, αποτελεί βέβαιη στόχευση κάθε γυναίκας που θέλει να αποκατασταθεί. Ακόμη και αν δε διαθέτει πλούτο, μπορεί να ξεγελάσει το θηλυκό πληθυσμό, προβάλλοντας τους κατάλληλους δείκτες πλούτου, καλό αμάξι, ντύσιμο ή έξυπνα γκάτζετ.

Το θέμα είναι ότι αυτή η θεώρηση, εκτός που είναι τέρμα μισογυνική, είναι και αναληθής.

Ένας λόγος για τον οποίο είναι τόσο διαδεδομένη η πεποίθηση ότι οι γυναίκες θέλουν μόνο (ή κυρίως) τους πλούσιους, είναι ότι αποτελεί μία πολύ καλή δικαιολογία για τις αποτυχίες των αντρών με τις γυναίκες. «Τι να σου κάνω», τους ακούς να λένε. «Είναι χρυσοθήρες οι γυναίκες, αρπακτικά, το μόνο που τις νοιάζει είναι πως θα αποκομίσουν τα περισσότερα χρήματα. Δε νοιάζονται πραγματικά για τον άντρα».

Η πεποίθηση αυτή ταιριάζει επίσης με τη θεώρηση που υπάρχει γενικά για το σεξ. Οι άντρες θέλουν σεξ, οι γυναίκες το διαθέτουν σε όποιον τους πληρώσει περισσότερα και γενικώς πρόκειται μάλλον για αλισβερίσι, παρά για ανθρώπινη σχέση.

Ακόμη και η εξελικτική ψυχολογία συνάδει σε κάποιο βαθμό: οι γυναίκες προτιμούν να ζευγαρώνουν με άντρες που θα εξασφαλίσουν άνεση και αγαθά τόσο σε εκείνες όσο και στα παιδιά που θα φέρουν στον κόσμο. Έτσι, ο πλουσιότερος στην παρέα θα είναι και ο πιο γοητευτικός και ο πιο επιτυχημένος με τις γυναίκες, μέχρι να φανεί στην παρέα ένας ακόμη πλουσιότερος.

Είναι μία ανοησία όλο αυτό, όμως σε βεβαιώ. Δες γύρω σου, πώς οι γυναίκες παντρεύονται τελικά άντρες από τον κοινωνικό τους περίγυρο, με ανάλογα εισοδήματα και ανάλογη κοινωνική επιφάνεια. Αλλά βέβαια είναι μία βολική δικαιολογία για τις αποτυχίες των ανδρών: οι γυναίκες φταίνε, ορμάνε στο χρήμα σαν τις μύγες στο μέλι, είναι ρηχές, άκαρδες, μπλα, μπλα, μπλα.

«Ναι, αλλά χρειάζονται χρήματα»

Δε διαφωνώ ότι η υλική ευμάρεια μπορεί να είναι προσόν. Είναι απαραίτητη σε κάποιο βαθμό για να στήσεις μία ευτυχισμένη οικογένεια. Δημιουργεί μία άνεση κινήσεων. Έχεις λιγότερο άγχος για τους λογαριασμούς, περισσότερες επιλογές, μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι. Μπορείς να ντυθείς λίγο πιο καλά. Μπορείς να έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Επίσης, είναι αλήθεια ότι ένας γαλαντόμος άντρας κεντρίζει το ενδιαφέρον κάποιοων γυναικών. Όταν έβγαινα με τους φίλους μου, ήταν αρκετά πιθανό να τραβήξουμε την προσοχή όταν ξοδεύαμε περισσότερα, όταν πηγαίναμε στα πιο κλασσάτα μαγαζιά, όταν παραγγέλναμε τα πιο ακριβά ποτά.

Μολονότι απολαμβάναμε την προσοχή που μας έδειχναν σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν το αντιμετωπίζαμε ποτέ ως τίποτα περισσότερο από ένα ευκαιριακό και ολιγόζωο παιχνίδι. Μόλις περνούσε η βραδιά, οι γυναίκες έφευγαν. Όσα και αν ξοδεύαμε προκειμένου να αγοράσουμε το ενδιαφέρον των γυναικών, τελικά το πράγμα δεν πήγαινε πάρα πέρα. Μία βραδιά δε σήμαινε κάτι. Ούτε για εκείνες, ούτε, τελικά, για εμας.

Είναι εύκολο να προσελκύσεις ανθρώπους όταν ξοδεύεις τα λεφτά σου σαν κροίσος. Μόνο που οι άνθρωποι που προσελκύονται σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδιαφέρονται για τα λεφτά σου και διόλου για σένα τον ίδιο.

Στον αντίποδα της παραπάνω περίπτωσης, βρίσκονται οι τύποι που πιστεύουν ότι το να μην έχεις χρήματα, ισούται με καταδίκη σε ισόβια αγαμία. Η ιδέα ότι λεφτά και γυναίκες πάνε πάντα μα πάντα μαζί, είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα και στα μυαλά των περισσότερων από μας.

Λένε λοιπόν, ότι κάποιος που δουλεύει πχ σε φαστ φουντ ας πούμε, είναι αυτόματα στο προτελευταίο σκαλοπάτι της κοινωνικής κλίμακας (ο άνεργος βρίσκεται στο τελευταίο). Ή το να παίρνεις το λεωφορείο για τις μετακινήσεις σου. Στις μεγάλες πόλεις είναι συνήθως βολικότερο να χρησιμοποιείς μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά το να μην έχεις αυτοκίνητο είναι, πώς να το κάνουμε, μας λένε, δείκτης αποτυχίας.

Το πρόβλημα είναι ότι η αντίληψη αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη. Την έχουμε αφήσει να μας καθορίσει ως ανθρώπους για υπερβολικά πολλές γενιές. Και την αφήνουμε ακόμη και σήμερα να μας περιορίζει.

Τι μετράει τελικά;

Αν αφήσεις τον εαυτό σου να πιστεύει ότι αξίζει όσο και το περιεχόμενο του πορτοφολιού σου, θα οδηγηθείς σε μια συναισθηματική τρύπα απόγνωσης χωρίς καν να το καταλάβεις.

Μπορεί οι γυναίκες να σε αξιολογούν ανάλογα με το τι δουλειά κάνεις, αλλά επίσης καταλαβαίνουν (όσες αξίζουν το ενδιαφέρον σου, δηλαδή) ότι δεν είναι πάντα εύκολο να βρει κάποιος τη δουλειά που του αξίζει. Ποιος σου λέει δηλαδή ότι έχουν εκείνες τη δουλειά που τους αξίζει;

Μπορεί να είσαι σε μία χάλια δουλειά σήμερα, αλλά η φιλοδοξία και η αποφασιστικότητα είναι προσόντα που είναι εξαιρετικά ελκυστικά, να το ξέρεις. Ακόμα καλύτερα όταν αυτή η φιλοδοξία συνοδεύεται και από πράξεις.

Άλλο να μιλάς διαρκώς για τη δουλειά που θα κάνεις και για τα χρήματα που θα βγάλεις και άλλο να προσπαθείς με έργα να επιτύχεις αυτά τα πράγματα. Τα μεγάλα λόγια πρέπει πάντα να υποστηρίζονται από έργα, διαφορετικά είναι απλώς κενός κομπασμός.

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που δούλευαν σε πρόχειρες δουλειές. Όλοι τους μιλούσαν για το πώς θα ξέφευγαν, μία ωραία μέρα. Πώς θα έγραφαν ένα μεγάλο μυθιστόρημα, πώς θα δοκίμαζαν να ξεκινήσουν επιτέλους τη δικιά τους δουλειά. Πώς θα εντυπωσίαζαν εκδότες και κριτικούς με το σενάριό τους, πώς θα ξεκινούσαν τη δικιά τους αλυσίδα εστιατορίων.

Οι περισσότεροι δεν έκαναν τίποτα από όσα σχεδίαζαν. Υπήρξαν όμως και μερικοί με εξέπλητταν ευχάριστα, φέρνοντάς μου να διαβάσω το τελειωμένο τους μυθιστόρημα. Και μόνο το ότι είχαν καθίσει να το γράψουν, αποδείκνυε ότι τα σχέδιά τους δεν ήταν σκέτος αέρας. Αποδείκνυε ότι διέθεταν την απαραίτητη αποφασιστικότητα να κυνηγήσουν το όνειρό τους.

Ποια από τις δύο αυτές κατηγορίες πιστεύεις είχε περισσότερη επιτυχία στο φλερτ;

Δε λέω ότι δε θα υπάρξουν γυναίκες που δε θα δεχτούν να βγουν μαζί σου εξαιτίας του χαμηλού σου εισοδήματος. Αν το καλοσκεφτείς όμως, δε θα ήθελες ποτέ να κάνεις μία σοβαρή σχέση, να επενδύσεις συναισθηματικά σε ένα πρόσωπο τέτοιας ποιότητας.

Θες στις γυναίκες να αρέσεις εσύ και όχι τα χρήματά σου; Δες εδώ

Μην μπαίνεις στη διαδικασία του κοινωνικού στάτους

Νεότερος, βομβαρδιζόμουν διαρκώς από αυτήν την κοσμοθεωρία: πώς θα περάσω στον περίγυρό μου, και ειδικότερα στην γυναίκες, την εικόνα ενός συγκεκριμένου κοινωνικού στάτους. Καλή δουλειά, λαμπερό αυτοκίνητο.

Σε πληροφορώ ότι είχα περισσότερη επιτυχία όταν ήμουν απλώς ο εαυτός μου: εργαζόμενος, με το απλό μου αυτοκίνητο και τις εξόδους μου στα συνοικιακά μπαράκια. Όπως έχω ξαναπεί: όταν έχεις το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι.

Και ξαναλέω, υπάρχουν γυναίκες που ενδιαφέρονται μονάχα για το χρήμα και έχω γνωρίσει πολλές. Αλλά δεν είναι όλες έτσι. Όσες είναι, δεν τις χρειάζεσαι, σε βεβαιώ. Η πλειοψηφία όμως των γυναικών, δεν σκέπτεται έτσι. Η πλειοψηφία των ανθρώπων ψάχνει για μία ουσιαστική σχέση.

Ο πρίγκιπας δε χρειάζεται να οδηγεί λαμποργκίνι. Δε χρειάζεται να λούσει τη γυναίκα των ονείρων του με σαμπάνια και να τη στολίσει με διαμάντια. Χρειάζεται να μπορεί να την ιντριγκάρει και να την κάνει να νιώθει πράγματα που δεν έχει ξανανιώσει.

Και αυτό είναι κάτι που μπορώ να σου δείξω πώς να το κάνεις.