Δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου. Τι να κάνω;

«Έχουμε χωρίσει τόσο καιρό, αλλά με τίποτα δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου. Κάθομαι σπίτι και τη σκέφτομαι συνέχεια. Το μυαλό μου πάει συχνά σε στιγμές που περάσαμε μαζί, αλλά και στον χωρισμό, τι θα μπορούσα να είχα κάνει ώστε να αποφευχθεί. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, ούτε να βγω».

Αναγνωρίζεις καθόλου τον εαυτό σου στο παραπάνω;

Αν ναι, σε καταλαβαίνω. Ένας από τους νόμους της ζωής είναι ότι αναγκαστικά κάποια στιγμή θα φάμε ένα γερό χτύπημα.

Όσο κι αν προσέχουμε, ότι κι αν κάνουμε, κάποια στιγμή θα πληγωθούμε. Δεν έχει σημασία πως θα συμβεί, πάντως θα μας αφήσει ένα γερό σημάδι και μια δυσκολία να ξεπεράσουμε την κατάσταση.

Ενώ όμως ο πόνος είναι αναπόφευκτος, το να υποφέρεις μπορεί να αποφευχθεί. Και το να κάθεσαι βαλτωμένος και κολλημένος να κλαις το παρελθόν δεν βοηθάει. Αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξεις τρόπο σκέψης για να μπορέσεις να ξεκολλήσεις.

Σήκω ξανά

Αν υπάρχει ένας τρόπος να ξεκολλήσεις από το «Δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου» και να συνεχίσεις τη ζωή σου είναι το να σηκωθείς ξανά στα πόδια σου.

Ναι, υπέστης το χειρότερο χτύπημα της ζωής σου. Είδες όλα σου τα όνειρα να καταστρέφονται. Πόνεσες περισσότερο απ’ ότι φανταζόσουν δυνατό. Όμως πρέπει να σηκωθείς.

Αν μείνεις πεσμένος, το παιχνίδι τέλειωσε. Θες να την ξεπεράσεις; Τότε πρέπει να σταθείς ξανά στα πόδια σου.

Ναι, ξέρω. Δεν έχεις καμία όρεξη να κάνεις κάτι. Θες να μείνεις κλεισμένος στο σπίτι σου, μπροστά στην τηλεόραση, μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος. Αλλά δεν πρόκειται να γίνει αυτό από μόνο του. Όσο αφήνεις τη ζωής σου να καταρρέει, τόσο χειρότερα θα νιώθεις.

Δεν εννοώ όμως ότι πρέπει να παραστήσεις ότι «δεν συνέβη τίποτα». Στην πραγματικότητα αυτό θα ήταν εξαιρετικά κακή ιδέα. Χρειάζεται όντως χρόνος για να νιώσεις τα συναισθήματά σου. Αλλά παράλληλα χρειάζεται και να προσέχεις τον εαυτό σου.

Και το να σέρνεσαι στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση, δεν βοηθάει. Βγες έξω, κάνε μια βόλτα, πήγαινε γυμναστήριο, κάνε πράγματα που σου αρέσουν, γέμισε το χρόνο σου δημιουργικά.

Ότι κι αν διαλέξεις, καλό είναι. Γιατί αυτές οι πράξεις έχουν και συμβολική σημασία. Αν σταθείς ξανά στα πόδια σου, στέλνεις ένα σημαντικό μήνυμα στον εαυτό σου: μπορεί να είσαι πεσμένος, αλλά δεν είσαι εκτός παιχνιδιού. Αν δεν αφήσεις την απελπισία να σε τραβήξει κάτω, είσαι ήδη ένα βήμα μπροστά. Γι’ αυτό σήκω ξανά.

Θες να σηκωθείς ξανά στα πόδια σου πιο δυνατός; Έλα μαζί μας!

Ποια ιστορία λες στον εαυτό σου;

Οι λέξεις έχουν δύναμη. Οι λέξεις, κυριολεκτικά, ορίζουν το πώς βλέπουμε τον κόσμο. Και αυτός είναι ο λόγος που οι λέξεις που χρησιμοποιείς είναι σημαντικές.

Βλέπεις, όλοι είμαστε αφηγητές των ιστοριών της ζωής μας. Πλάθουμε την αφήγησή μας βάσει όσων θεωρούμε ότι είναι αληθή και μετά θεωρούμε αυτές τις ιστορίες ως θέσφατα.

Το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος που λέμε αυτές τις ιστορίες στον εαυτό μας επηρεάζει το πώς βλέπουμε εμάς και τον κόσμο γύρω μας. Οι λέξεις που διαλέγουμε (ή δεν διαλέγουμε) μπορούν να αλλάξουν δραστικά την ιστορία. Οπότε αν θες να επανακάμψεις από την πονεμένη σου καρδιά, χρειάζεται να αρχίσεις να δίνεις προσοχή στην αφήγηση που λες στον εαυτό σου.

Ξεκίνα, αναγνωρίζοντας τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις. Περίγραψε αυτά τα συναισθήματα σε λίγες γραμμές. Νιώθεις ένοχος; Θυμωμένος; Προδομένος; Χαμένος; Ωραία.

Νιώσε το. Αναγνώρισέ το. Και καθώς θα το κάνεις, θα παρατηρήσεις ότι σταδιακά χάνουν τη δύναμή τους πάνω σου. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά σου μειώνεις την επίδραση που έχουν.

Εναλλακτικά, ίσως σε βοηθήσει να αρχίσεις να καταγράφεις πως αισθάνεσαι. Βάζοντας τις σκέψεις σου σε χαρτί, αναγκάζεις τον εαυτό σου να βγει ένα βήμα έξω και να γίνει παρατηρητής.

Και η εξωτερική οπτική μπορεί να σε βοηθήσει να κατανοήσεις καλύτερα τι συνέβη, αντί να αφήσεις το μυαλό σου να σου λέει συνέχεια πόσο καταστράφηκαν όλα και τώρα πρόκειται να πεθάνεις μόνος.

Τέλος, όπως ήδη κατάλαβες, οι λέξεις που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου είναι πολύ σημαντικές. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του «είμαι λυπημένος» και του «νιώθω λύπη». Το πρώτο είναι τρόπος ζωής, το δεύτερο είναι προσωρινή κατάσταση. Πρόκειται για σημαντική διαφορά.

Παρομοίως, είναι διαφορετικό το «δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου» και διαφορετικό το «χρειάζομαι χρόνο για να ξεπεράσω την πρώην μου».

Είναι προσωρινό

Όταν πρόκειται για το χωρισμό, τείνουμε να θεωρούμε ότι ο πόνος που νιώθουμε τώρα, θα είναι εκεί μόνιμα. Το μυαλό μας επεκτείνει και υπερβάλλει τα πάντα, κάνοντάς μας να νιώθουμε ότι αυτή θα είναι η μόνιμη κατάστασή μας στο μέλλον.

Μόνο που δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα.

Όσο κι αν νιώθεις ότι ο κόσμος σου τελειώνει, αυτό το αίσθημα θα ξεθωριάσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πονέσεις. Ίσως μάλιστα να πονέσεις για περισσότερο διάστημα απ’ ότι θα ήθελες. Αλλά θα περάσει.

Δεν έχει να κάνει με το πόσο πονάς. Ο πόνος σου είναι αληθινός. Όμως οι άνθρωποι είμαστε απίστευτα ανθεκτικοί. Γιατρευόμαστε, ακόμα και από πληγές που μας φαίνονται πολύ βαθιές. Και μπορεί να βγούμε αρχικά με κάποιες ουλές, αλλά ακόμα κι αυτές θα ξεθωριάσουν με το πέρασμα του χρόνου. Και όσο κλισέ κι αν ακούγεται: ο χρόνος όντως γιατρεύει τις πληγές.

Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζεται να θυμάσαι πως όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα, είναι άσχημα μόνο για τώρα.

Θα γίνεις καλύτερα. Και είναι βασικό να γνωρίζεις ότι ο πόνος είναι προσωρινός. Το «προσωρινό» είναι το κλαδί από το οποίο μπορείς να πιαστείς όταν νιώθεις ότι φταις. Είναι μια συνεχής υπενθύμιση ότι θα νιώσεις σύντομα καλύτερα και αποκτάς δύναμη να συνεχίσεις.

Αναγνώρισε κάθε νίκη

Κάτι που συμβαίνει κάθε φορά που η σκέψη «δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου» ξεπηδάει στο μυαλό σου, είναι ότι αμφισβητεί τα πάντα.

Αρχίζεις να αμφιβάλλεις για όλα για την αξία, τις ικανότητές σου, την προσωπικότητά σου.

Νιώθεις χειρότερα από ότι θεωρούσες ότι μπορεί να νιώθεις. Και τότε είναι που χρειάζεσαι μια νίκη. Οποιαδήποτε νίκη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρή.

Πήγες στο γυμναστήριο; Είναι νίκη. Βγήκες έξω με τους φίλους σου και πέρασες καλά; Είναι νίκη; Συνομίλησες με μια ωραία κοπέλα; Είναι νίκη. Έστειλες το βιογραφικό σου για κάποια δουλειά; Είναι νίκη.

Και όχι, δεν εννοώ ότι πρέπει να ρίξεις τα στάνταρ σου. Απλά αυτές οι μικρές νίκες είναι σημάδια ότι όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα τώρα έχεις ακόμα έλεγχο στη ζωή σου. Είσαι ακόμα κύριος της μοίρας σου. Γιατί όσο ασήμαντες κι αν είναι αυτές οι μικρές νίκες, προστίθενται με το χρόνο.

Και οι μικρές νίκες οδηγούν σε μεγαλύτερες.

Συνέχισε να προχωράς μπροστά

Εφόσον χώρισες και σου ράγισε την καρδιά, δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι ξανά και ξανά ότι «δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου». Πρακτικά ένα πράγμα μένει να κάνεις: να προχωρήσεις μπροστά.

Η ζωή σου άλλαξε (απότομα ίσως) και η αλλαγή συχνά πονάει. Είναι καλό να θρηνήσεις: ένα όνειρο γκρεμίστηκε και πρέπει να το θρηνήσεις. Είναι σημαντικό να σταθείς λίγο να ξαναβρείς την αναπνοή σου. Αλλά χρειάζεται και να συνεχίσεις να προχωράς μπροστά.

Μέρος του γιατί δεν προχωράς έχει να κάνει με το ότι δεν θες να χάσεις το παρελθόν. Και μένεις να σκέφτεσαι ότι «δεν μπορώ να ξεπεράσω την πρώην μου» πλάθοντας υποθετικά σενάρια και κάνοντας συνέχεια σκέψεις για το τι θα γινόταν αν τότε είχες κάνει αλλιώς και αν είχες απαντήσει το άλλο.

Μερικές φορές όντως υπάρχει κάτι που μπορείς να μάθεις. Άλλες φορές, όχι. Θα υπάρξουν φορές που ο χωρισμός ήταν δικό σου φταίξιμο. Άλλες φορές, μπορεί να φταίει αυτή, οι συνθήκες, η ζωή. Αλλά όπως και να έχει χρειάζεται να προχωρήσεις μπροστά.

Όντως θα πέσεις. Σήκω όμως και συνέχισε να προχωράς. Θα ξαναπέσεις και πιο χαμηλά από ότι πίστευες δυνατό. Σήκω ξανά. Ο πόνος είναι μόνο αυτή τη στιγμή. Συνέχισε να προχωράς. Θα βρεις τη δύναμη. Κάθε φορά, θα μαθαίνεις και κάτι παραπάνω. Κάθε φορά, θα βγαίνεις και λίγο πιο δυνατός. Θα πονέσει. Αλλά όπως το ατσάλι δένεται στη φωτιά, θα βγεις κι εσύ πιο δυνατός και ανθεκτικός από ποτέ, έτοιμος για νέες περιπέτειες!

Και είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να σε βοηθήσουμε πολύ σε αυτό!