Γιατί είναι τόσο δύσκολο να Χωρίσεις;

Λαμβάνω συχνά μηνύματα ανθρώπων που με ρωτάνε πώς να χωρίσουν. Είναι αξιοθαύμαστο το πώς τα καταφέρνει ο άνθρωπος να λειτουργεί εις βάρος του ίδιου του του εαυτού. Υποφέρουν, πονάνε, ζουν μέσα στην υποκρισία και την τοξικότητα αλλά δεν το αποφασίζουν να κόψουν το σκοινί που τους κρατάει δεμένους στην άρρωστη αυτή κατάσταση. Ας δούμε λοιπόν μαζί γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί σαμποτάρουμε τον εαυτό μας τόσο ανελέητα και τον εμποδίζουμε να προχωρήσει. Γιατί σου είναι δύσκολο να χωρίσεις.

Η νοσταλγία σου το κάνει δύσκολο να χωρίσεις

Η νοσταλγία λοιπόν μας δυσκολεύει να τελειώσουμε μία σχέση. Ακόμη και μία άσχημη σχέση. Η νοσταλγία μας κάνει να αποζητάμε τις καλές στιγμές και να παραλείπουμε τις κακές.

Όμως οι αναμνήσεις μας δεν είναι πάντα ειλικρινείς. Δεν παίζουν πάντα με ακρίβεια. Στην πραγματικότητα οι αναμνήσεις μας έχουν την τάση να λειαίνουν κάπως τις γωνίες και να ωραιοποιούν τις καταστάσεις. Και μάλιστα κάθε φορά που θυμόμαστε κάτι, τόσο πιο ευχάριστο μας φαίνεται. Η μνήμη μας λοιπόν επηρεάζεται άμεσα από την διάθεσή μας.

Μία ευχάριστη ανάμνηση αποτυπώνεται πάντα ζωηρότερη, ενώ ένα δυσάρεστο συμβάν το περνάμε στα αζήτητα και σπάνια το ανακαλούμε. Ή το ανακαλούμε κάπως παραλλαγμένο. Έτσι, όσο τοξική και αν είναι η σχέση μας, τείνουμε να τις αποδίδουμε μονάχα, ή κυρίως, καλές στιγμές.

Ακόμη και οι κακές στιγμές δεν μας φαίνονται τόσο φρικτές, συγκριτικά με τις τόσες πολλές καλές στιγμές μας. Κι έτσι, ακόμη και αν έχουμε αποφασίσει να διαλύσουμε αυτή τη σχέση, επεμβαίνει η νοσταλγία για τις πρώτες μας ευτυχισμένες μέρες και υπερισχύει της λογικής. Γιατί, αφού ήμασταν κάποτε καλά, δεν μπορούμε άραγε να ξαναγίνουμε;

Οι τύψεις σου το κάνουν δύσκολο να χωρίσεις

Νιώθεις κακός αν την παρατήσεις, σωστά;

Ο χωρισμός πονάει, από όποια πλευρά της εξίσωσης και αν στέκεσαι. Αν σε παρατάνε, μαύρο χάλι. Αλλά και να φεύγεις με δικιά σου απόφαση, μην νομίζεις. Κι αυτό δεν είναι ευχάριστο.

Προφανώς δεν νιώθεις καθόλου καλά να πληγώνεις κάποιον, και μάλιστα κάποιον με τον οποίο έχεις μοιραστεί και όμορφα πράγματα. Κάποιοι, λίγοι, μπορεί να μην νοιάζονται. Αλλά ο περισσότερος κόσμος δεν το απολαμβάνει να ραγίζει καρδούλες, πώς να το κάνουμε.

Νιώθουμε ξαφνικά οι κακοί και οι άδικοι. Ακόμη και αν η πρώην μας φερόταν άσχημα, μας πρόσβαλλε, μας ταπείνωνε. Νιώθουμε ίσως πως δεν προσπαθήσαμε αρκετά. Νιώθουμε πως πατάμε τις υποσχέσεις μας, πως δεν επενδύσαμε σε αυτή τη σχέση και πως δεν κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να λειτουργήσει, όπως πιθανώς οφείλαμε.

Γεμίζουμε τύψεις, ενοχές, ενώ παραμένοντας σε μία άρρωστη σχέση δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι είμαστε καλοί ή φιλότιμοι. Στην πραγματικότητα το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι είμαστε υπερβολικά υπερήφανοι για να παραδεχτούμε ότι η σχέση που κάναμε πήγε στραβά.

Παραμένοντας σε μία άρρωστη σχέση το πράγμα θα κακοφορμίζει, δεν θα βελτιώνεται. Για κανέναν από τα εμπλεκόμενα μέλη δεν είναι αυτό καλό. Κάποια στιγμή το τέλος θα έρθει, αργά ή γρήγορα. Και η σύντροφός σου θα κατανοήσει ότι πνιγόσουν στη σχέση για μήνες, ίσως για χρόνια. Είναι ακόμη χειρότερο αυτό, πίστέψε με. Αν ένας χωρισμός θα την πλήγωνε, ένας χωρισμός με την παράλληλη διαπίστωση ότι παραμένατε χωρίς αισθήματα στη σχέση σας μαζί του, θα την τσακίσει. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να Χωρίσεις;

Ή πάλι, μπορεί να φοβάσαι να παραδεχτείς ότι η σύντροφός σου δεν σου αρέσει πια. Ότι δεν σε τραβάει όπως σε τραβούσε, ότι δεν έχεις τα ίδια αισθήματα ή το ίδιο ερωτικό ενδιαφέρον.

Κάποιες φορές φταίει ο καιρός, τα χρόνια, οι αλλαγές που φέρνει η ζωή. Κάποιες άλλες φορές απλώς συμβαίνει. Πιστέψε με, και πάλι είναι καλύτερα να φύγεις όσο είναι νωρίς. Αν η σύντροφός σου καταλάβει ότι δεν σε έλκει πια, ότι καταπιέζεσαι για να κοιμηθείς μαζί της, για παράδειγμα, θα νιώσει δέκα φορές πιο δυστυχής. Χώρια το πόσο δυστυχείς θα αισθάνεσαι εσύ όσο κρατάει η μονόπλευρη αυτή σχέση.

Το να φορτώνεις τον εαυτό σου με τύψεις επειδή δεν αντέχεις άλλο μέσα σε μία σχέση είναι απολύτως μαζοχιστικό. Μπορεί κάποτε να μην σε ενοχλούσε αν η σύντροφός σου κάπνιζε ή έπινε ή ζήλευε παθολογικά ή δεν ξέρω τι άλλο, αλλά τώρα να σε ενοχλεί.

Δεν είναι κατακριτέο, δεν είναι παράλογο. Δεν είναι έγκλημα να θέλεις να χωρίσετε για κάτι που υπήρχε από πριν, αλλά που για χ-ψ λόγους σε ενοχλεί πια περισσότερο ή δεν μπορείς πλέον να το διαχειριστείς. Δεν πάτησες κανέναν όρκο, δεν πρόδωσες τα μυστικά του κράτους. Απλώς υπολόγισες λανθασμένα κάποια πράγματα.

Ακόμη και να είχες δώσει το λόγο σου ή να είχες ορκιστεί, πάλι δεν είναι αρκετό. Όσο και αν η απεγνωσμένος σου σύντροφος κρεμιέται από πάνω σου και σου το θυμίζει. Το να πατάς μία υπόσχεση δεν σημαίνει ότι είχες την πρόθεση να εξαπατήσεις κάποιον. Δεν σε κάνει κακό και ανήθικο αν υπολόγισες λάθος τις καταστάσεις και τις αντοχές σου.

Κάποιες φορές, ειλικρινά, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος σε μία σχέση είναι να την εγκαταλείψει.

Σκέφτεσαι το χρόνο που έχασες

Αληθεύει, ναι. Ο κόσμος διστάζει να χωρίσει επειδή σκέφτεται πόσα χρόνια έχασε, πόση ενέργεια, πόσο δεν ξέρω τι σε μία σχέση. Του φαίνεται πως όλα πήγαν χαμένα και διστάζει να δώσει το τέλος. Κάποιοι μένουν σε κακοποιητικούς γάμους επειδή σκέφτονται τη ζωή που πέρασαν μαζί με αυτά τα άτομα, ή το τι θα πει ο κόσμος, το κοινωνικό στίγμα που λέμε.

Είναι ανθρώπινη ψυχολογία αυτό. Ο κόσμος σκέφτεται περισσότερο τι μπορεί να χάσει σε μία τέτοια περίπτωση παρά το τι μπορεί να κερδίσει. Ακόμη και αν χάσει απλώς το χρόνο του, και κερδίσει τη ζωή του και πιθανώς μία υγιέστερη σχέση. Αγοράζεις εισιτήρια για κάτι που μαθαίνεις στην πορεία ότι είναι εντελώς βλακώδες, αλλά πας και το παρακολουθείς παρ’ όλα αυτά, επειδή έτυχε να έχεις αγοράσει τα εισιτήρια.

Αν χωρίσεις λοιπόν, από τον όποιο ή την όποια, σημαίνει πως έχασες το χρόνο, ή τα χρόνια σου, προσπαθώντας να βγάλεις κάτι από αυτή τη σχέση. Το να παραδεχτείς ότι επένδυσες τσάμπα χρόνο και ενέργεια πονάει πολύ. Έτσι παραμένεις, ακόμη και αν η σύντροφός σου σου κάνει το βίο αβίωτο. Αν όμως βλέπεις τη σχέση σου σαν μία επένδυση που πήγε στραβά, τότε σκέψου μήπως είναι ώρα να πάψεις να επενδύεις σε κάτι ελαττωματικό. Αν έχασες δέκα χρόνια, ποιος λέει ότι πρέπει να χάσεις άλλα τόσα; Χασούρα δεν θα είναι και αυτό;

Υπάρχει χρόνος! Θέλεις να κάνεις μια νέα αρχή; Δες εδώ

Η μοναξιά σου το κάνει δύσκολο να χωρίσεις

Αυτό είναι πάντα το δυσκολότερο. Όσο και αν καταπιεζόμαστε σε μία σχέση κάποιες φορές μας φαίνεται προτιμότερη από τη μοναξιά. Αυτό βέβαια προκύπτει από ανασφάλεια. Νομίζουμε ότι δύσκολα θα ξαναβρούμε κάποιον να ενδιαφερθεί για μας και έτσι παραμένουμε με τον διάβολο που ξέρουμε. Νομίζουμε ότι αν χωρίσουμε θα αργήσουμε να βρούμε κάποια σύντροφο, ή δεν θα ξαναβρούμε ποτέ, και θα πεθάνουμε μόνοι και ξεχασμένοι.

Είναι δύσκολο να βγούμε από αυτό το μοτίβο σκέψης. Η αυτοπεποίθησή μας δέχεται ήδη ένα σοβαρό πλήγμα μέσα στην τοξική σχέση που βιώνουμε και θέλουμε (ή θα έπρεπε) να τερματίσουμε. Η αυτοπεποίθησή μας δεν είναι στα καλύτερά της και μας φαίνεται απίθανο να μας προσέξει κάποιος στα χάλια που νιώθουμε πως είμαστε.

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έχουμε κάτι καλύτερο από αυτό που έχουμε, οπότε κάλλιο πέντε και στο χέρι. Βολευόμαστε ή προσπαθούμε να βολευτούμε στην άθλια σχέση μας για λίγο ακόμη. Ή για πολύ. Από την άλλη θυμώνουμε με τον εαυτό μας που δεν τολμάμε να φύγουμε. Ή για όλους τους παραπάνω λόγους. Και ο φαύλος κύκλος της αυτολύπησης και της ατολμίας συνεχίζεται.

Το έχω πάθει. Έμενα στην τοξικότητα μίας σχέσης επειδή μου φαινόταν πως δεν άξιζα καλύτερα. Το έχουμε πάθει όλοι. Παλινδρομούσα παλεύοντας να μπαλώσω ό,τι πίστευα ότι μπορούσε ακόμη να σωθεί. Τίποτα δεν σώθηκε.

Μία άλλη παγίδα είναι να παραμένεις στη σχέση μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο στον ορίζοντα. Να μην χάσεις την καβάτζα σου, που λέμε. Αυτή είναι σχεδόν πάντα η χειρότερη τακτική, πρώτον, προσβάλεις τρομερά την ήδη σύντροφό σου. Δεύτερον, το τέλος της σχέσης σας θα είναι πολύ πιο δραματικό, όταν έρθει τελικά. Φαντάσου να ένιωθες εσύ η καβάτζα κάποιου.

Και επίσης: το πιθανότερο, αν υποθέσουμε ότι βρίσκεις κάποιον άλλο, είναι ότι θα μεταφέρεις προβλήματα και δυσλειτουργίες δικές σου και στην καινούρια σχέση. Αν σκέφτεσαι με τη λογική της καβάτζας έχεις σοβαρά θέματα, εσύ ο ίδιος, και πρέπει να τα λύσεις πρώτα και μετά να ελπίζεις ότι μπορείς να χτίσεις κάτι υγιές με μία υγιή σύντροφο. Αν σκέφτεσαι έτσι χρειάζεσαι βοήθεια και όχι σχέσεις.

Μπορώ να σε βεβαιώσω, από πείρα, ότι η μοναξιά, ακόμη και αν είναι να πεθάνει κανείς μόνος, είναι καλύτερη και προτιμότερη από μία κακή σχέση. Το τέλος μίας κακής σχέσης είναι τρομερά απελευθερωτικό.

Θα νιώσεις σαν να σου πήραν από την πλάτη ένα βάρος. Ένα βάρος που ίσως δεν αντιλαμβανόσουν καν πως κουβαλούσες. Μπορεί να είναι δύσκολο να χωρίσεις, να είναι επώδυνο να βρεθείς ξαφνικά χωρίς αυτό το τόσο οικείο βάρος, αλλά πιστέψε με, αξίζει τον κόπο.