Μήπως δείχνεις Απελπισμένος; Τα Σημάδια

Κάποιες φορές, όσο περισσότερο προσπαθείς να βρεις κοπέλα τόσο περισσότερο δυσκολεύεσαι και νιώθεις απελπισμένος. Πράγμα το οποίο σε κάνει ακόμη πιο αποφασισμένο να τη βρεις και ακόμη πιο αποφασισμένο να τα καταφέρεις. Προσπαθείς ακόμη πιο πολύ και πάλι δεν γίνεται τίποτα.

Ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος. Γίνεσαι πικρόχολος και γκρινιάρης, τα βάζεις με την τύχη σου, τα βάζεις με το κοινωνικό στάτους που άλλοι διαθέτουν και εσύ ενδεχομένως όχι. Η ζωή σου θα είναι ελλιπής μέχρι να βρεις τη μία και ξεχωριστή, και όσο πιο απεγνωσμένα την αναζητάς, τόσο επιμένει να σου ξεφεύγει.

Το πρόβλημα είναι ότι έπεσες στην παγίδα: σε έχει πιάσει απόγνωση και αυτό φαίνεται…

Το να δείχνεις τόσο απελπισμένος δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ελκυστικό. Για την ακρίβεια είναι το εντελώς αντίθετο του ελκυστικού. Είναι σχεδόν αποκρουστικό. Κάνει τους φίλους σου και ακόμη περισσότερο τις πιθανές ερωτικές σου συντρόφους, να αποκτούν τάσεις φυγής.

Πώς κατέληξες να δείχνεις απελπισμένος;

Το αίσθημα αυτό πηγάζει από μία βαθιά ανάγκη για ασφάλεια, αγάπη, αποδοχή και επιβεβαίωση από τους άλλους. Έχει να κάνει με τη μετάθεση του κέντρου βάρους του ελέγχου της ζωής μας σε εξωτερικούς παράγοντες με τα περιοριστικά μας πιστεύω που αυτοτροφοδοτούνται και γιγαντώνονται.

Έχει να κάνει με το ότι κάποιες φορές οι άνθρωποι καθορίζουν την αξία τους, ανάλογα με τις σχέσεις που κάνουν και με το κατά πόσο ο περίγυρός τους, τους αποδέχεται.

Οι άνθρωποι με τέτοια αισθήματα, συχνά μιλάνε για μία σχέση, η οποία θα τους συμπληρώνει. Το άλλο τους μισό και τα τοιαύτα. Εκείνο που αναζητούν είναι η επιβεβαίωση, επειδή δεν πιστεύουν αρκετά στον εαυτό τους. Το άλλο τους μισό θα τους ολοκληρώσει, ακριβώς επειδή, ως άτομα, είναι ανολοκλήρωτοι και ελλιπείς.

α) Χαμηλή Αυτοεκτίμηση

Δύο είναι οι λόγοι που οδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοιες συμπεριφορές. Συμβαίνει όταν πάσχουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση και όταν έχουν μεταθέσει το κέντρο ελέγχου της ζωής τους σε εξωτερικούς παράγοντες, στα γούστα των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, για παράδειγμα.

Πιστεύουν ακράδαντα, ότι δεν έχουν άλλη αξία πέρα από αυτή που τους δίνει η προτίμηση των άλλων και έτσι την επιζητούν, επιζητούν τον έπαινό, την αποδοχή τους, σε ό,τι κάνουν, διαρκώς. Πιστεύουν ότι είναι ανεπαρκείς οι ίδιοι και το πιστεύουν τόσο τυφλά που τους είναι αδύνατον να υποψιαστούν ότι μπορεί να έχουν μέσα τους κάποια καλά στοιχεία.

Ρωτάνε συνέχεια την κοπέλα τους αν τους αγαπάει, τους φίλους τους αν τους συμπαθούν, τους συνεργάτες τους αν είναι καλοί σε ό,τι κάνουν. Χρειάζονται διαρκώς να τους υπενθυμίζει κάποιος άλλος ότι δεν είναι ολότελα άχρηστοι.

β) Θεωρείς ότι οι άλλοι είναι πιο σημαντικοί

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο μπορεί να αναπτυχθεί μία τέτοια συμπεριφορά εξάρτησης, είναι όταν ένας άνθρωπος σπουδαιολογεί υπερβολικά τη γνώμη των άλλων. Όταν σπουδαιολογεί υπερβολικά τους άλλους γενικά. Είτε είναι εραστές, είτε είναι συνεργάτες, είτε απλώς συγγενείς ή φίλοι. Γιατί όμως να σπουδαιολογήσεις κάποιον υπερβολικά;

Σημαίνει ότι για σένα είναι σημαντικότερος από ότι για οποιονδήποτε άλλον; Έχεις ανάγκη να τον τοποθετήσεις σε κάποιο βάθρο και να τον λατρεύεις; Ψάχνεις να βρεις τη θεά σου, ήξερες ότι κάποτε θα τη συναντούσες και τη συνάντησες τώρα;

Θεοποιώντας όμως ένα πρόσωπο, μία γυναίκα, ας πούμε, τοποθετείς αυτόματα τον εαυτό σου στη διαδικασία του ικέτη, του ανθρώπου που υπάρχει για να την εξυπηρετεί και να την λατρεύει προκειμένου να κερδίσει την αποδοχή και την εύνοιά της.

Όπως και αν εκδηλώνεται η συμπεριφορά αυτή, είναι άκρως απωθητική. Είναι κουραστική, δείχνει χαμηλή αυτοεκτίμηση, χαμηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης, αδυναμία να ισορροπήσει κάποιος τις συναισθηματικές του ανάγκες και επίσης μία τέτοια συμπεριφορά είναι άκρως τοξική μέσα στις σχέσεις.

Οι άνθρωποι που εκδηλώνουν τέτοια συμπεριφορά καταλήγουν να κρέμονται από το λαιμό των συντρόφων τους. Κανείς δεν μπορεί να αναπνεύσει ελεύθερα με έναν άλλο άνθρωπο κρεμασμένο πάνω του.

Τα σημάδια ότι είσαι Απελπισμένος

Η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Κάποια συμπτώματα είναι τόσο ύπουλα που αργεί κανείς να τα διαγνώσει.

Το πιο άμεσα αναγνωρίσιμο σύμπτωμα είναι όταν η σύντροφός σου δεν αντέχει λεπτό μακριά σου. Μπορεί να μην καταφέρνει να είναι διαρκώς πλάι σου αλλά θα προσπαθήσει να διατηρήσει επαφή, μέσω μηνυμάτων, τηλεφώνων και τα λοιπά.

Αν αργήσεις να της απαντήσεις, θα την πιάσει μαύρος τρόμος και γενικώς, το πιο αναγνωρίσιμο σύμπτωμα είναι αυτό που λέμε κολλιτσίδα.

Ακόμη και αυτοί που εκδηλώνουν τέτοια συμπεριφορά, δεν το καταλαβαίνουν καμιά φορά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο απελπισμένος και ενοχλητικός μπορεί να δείχνει κανείς. Εκείνο που αισθάνονται είναι ότι απλώς επιδεικνύουν το πάθος, την αγάπη τους, την τρυφερότητά τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι γίνονται εμμονικοί και κτητικοί.

Ομοίως, ένας απελπισμένος άνθρωπος θα θέλει να ωθήσει τη σχέση στο σοβαρότερο δυνατό στάδιο δέσμευσης πριν προφτάσει καλά –καλά να βγει δεύτερο ραντεβού. Είναι γεμάτος ανασφάλειες και φοβίες μήπως η «καλή» του βρει έναν καλύτερο «καλό» και τον εγκαταλείψει, οπότε προσπαθεί να την επισημοποιήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και όσο το δυνατόν πιο δεσμευτικά.

Ένα άλλο σύμπτωμα της συμπεριφοράς αυτής, είναι όταν κάποιος αισθάνεται διαρκώς την ανάγκη για επιβεβαίωση. Όταν τέτοιοι άνθρωποι εισέρχονται σε μία σχέση, έχουν διαρκώς το φόβο ότι τα πάντα θα καταρρεύσουν από στιγμή σε στιγμή. Έτσι επιζητούν διαρκώς επιβεβαίωση, αποδείξεις της αγάπης του άλλου, δείγματα της αφοσίωσής του.

Όταν δεν τα λαμβάνουν αυτά με τη συχνότητα που θα ήθελαν (δηλαδή, ανελλιπώς) διακατέχονται από την αβάσιμη πεποίθηση ότι η σχέση τους πάει κατά διαόλου. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι η σύντροφός τους, τους αγαπά.

Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι η σύντροφός τους επιθυμεί τη σχέση όσο και κείνοι. Θέλουν συνεχώς να ακούνε ότι όλα πάνε καλά, ότι δεν τους έχουν θυμώσει, ότι τους αγαπούν και ότι τους αγαπούν και ότι πάνω από όλα, τους αγαπούν.

Για να γίνεις Άνδρας Αξίας με πίστη στον εαυτό σου, δες εδώ

Βρίσκοντας τις ισορροπίες

Αν θέλεις να πάψεις να συμπεριφέρεσαι σαν απελπισμένος μέσα σε μία σχέση, ή γενικότερα στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, πρέπει να ξαναβρείς τις ισορροπίες σου. Η ισορροπία είναι μία από τις σημαντικότερες ποιότητες στη ζωή μας.

Ένας άνθρωπος με την απεγνωσμένη συμπεριφορά που μόλις περιγράψαμε, δεν είναι διόλου ελκυστικός, αλλά εξίσου αντιπαθής, μπορεί να γίνει και εκείνος που έχει φτάσει στο άλλο άκρο, ο άνθρωπος δηλαδή που είναι τόσο εγωκεντρικός, τόσο σολιψιστής και τόσο απορροφημένος από το Εγώ του που πρακτικά δε δίνει δεκάρα για το τί σκέφτονται και τί νιώθουν οι άλλοι.

Ο υπέρμετρος εγωκεντρισμός οδηγεί στο ναρκισσισμό. Δεν είναι κακό να επιζητάς την επιβεβαίωση από τους ανθρώπους που εκτιμάς. Κακό είναι να κρεμιέσαι πάνω τους για να την εισπράξεις και να παθαίνεις κρίσεις πανικού όταν αυτό δε συμβαίνει. Όπως και κακό είναι να είσαι ολότελα αδιάφορος για το περίγυρό σου.

Το να διορθώσεις θεματάκια αυτοεκτίμησης, είναι δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια, καθώς πολλά τέτοια θέματα πηγάζουν από λάθος μοτίβα σκέψης και από λάθος πληροφορίες που λαμβάνουμε συνέχεια και που, κατά συνέπεια, πρέπει διαρκώς να επεξεργαζόμαστε και να φιλτράρουμε.

Αν σε έχουν γαλουχήσει με την πεποίθηση ότι οι γυναίκες είναι όλες «σκύλες» χρειάζεται να παλέψεις πολύ για να αποτινάξεις από πάνω σου αυτές τις στραβές ιδεοληψίες. Έχουμε, γενικά, οι άνθρωποι την τάση να υποθέτουμε ότι τα συναισθήματά μας συνεπάγονται γεγονότα, ας πούμε λέμε: «αισθάνομαι χάλια, άρα είμαι χάλια, ή γουστάρει τον άλλο που είναι λεφτάς και τα λοιπά ενώ εγώ δεν είμαι λεφτάς, δεν έχω λαμπουργκίνι…» και η γκρίνια συνεχίζεται.

Εθιζόμαστε εύκολα στην επιβεβαίωση των άλλων, είναι αλήθεια. Μας λένε ότι είμαστε ωραίοι, ότι είμαστε έξυπνοι, και θα θέλαμε να το ακούμε συνέχεια.

Όταν παύουμε να το ακούμε απλώς και μόνο επειδή τα γούστα ενός ανθρώπου διαφέρουν από τα γούστα εκείνου που μας επαίνεσε, φοβόμαστε μήπως η εξυπνάδα ή η συμπαθητική μας εμφάνιση έπαψαν αυτοστιγμεί να ισχύουν. Το Εγώ μας τρέφεται με την αξιολόγηση των άλλων και τελικά δεν καταφέρνουμε να αξιολογήσουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας.

Πρέπει να μάθουμε, να πάψουμε να περιμένουμε την επιβεβαίωση των γύρω μας. Τέτοιο feedback δεν μας είναι απαραίτητο για να υπάρξουμε. Πρέπει να μάθουμε να κρίνουμε τους εαυτούς μας, όσο πιο αντικειμενικά γίνεται και όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορούμε. Να μάθουμε να εξετάζουμε κριτικά τα αρνητικά μοτίβα σκέψης που μας περιορίζουν.

Το να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν τέτοιες σκέψεις μέσα σου είναι ένα πρώτο βασικό βήμα. Το δεύτερο είναι να κατανοήσεις πόσο βλαβερές είναι και το βασικότερο βήμα είναι να τις επαναδιευθετήσεις στο νου σου. Να επαναδιευθετήσεις τα μοτίβα της σκέψης σου. Στην ουσία πρέπει να προγραμματίσεις εκ νέου το λογισμικό σου.

Θα σου φανεί δύσκολο στην αρχή και κάπως γελοίο το να προσπαθείς να εστιάσεις σε θετικές σκέψεις και στις θετικές πλευρές του εαυτού σου. Θα σου φανεί σχεδόν αδύνατον να αποτολμήσεις ανοίγματα που μπορεί να οδηγήσουν σε απόρριψη.

Όπως είχε πει κι ένας φιλόσοφος, δεν υπάρχει αρνητικό συναίσθημα που να μην το απολαμβάνουμε. Ακούγεται ίσως παλαβό αλλά οι θετικές διαβεβαιώσεις πιάνουν, τελικά, αν τις επαναλαμβάνουμε συστηματικά.

Ακριβώς όπως και τα αρνητικά μοτίβα που μας έχουν οδηγήσει στην αυτολύπηση και τον αυτοπεριορισμό, έτσι και οι θετικές επιβεβαιώσεις κάνουν την αντίστροφη δουλειά. Η αυτοεκτίμηση ανεβαίνει σταδιακά. Ο εγκέφαλος προγραμματίζεται σε νέα μοτίβα που θα διαγράψουν τα παλιότερα.

Όσο λιγότερο εξαρτάσαι από την επιβεβαίωση των άλλων, τόσο λιγότερο απελπισμένος θα φαίνεσαι –και, τελικά, τόσο περισσότερη επιβεβαίωση θα κερδίσεις.