Στη Ζωή έχεις πάντα παραπάνω από Δύο Επιλογές

Την τελευταία φορά που θυμάμαι να έγραψα κάτι (το οποίο να μην είναι απάντηση σε email η μήνυμα σε chat) γνωρίζοντας ότι θα το διαβάσει κάποιος τρίτος, ήταν στις πανελλαδικές στην έκθεση στη τρίτη λυκείου επομένως δείξε κατανόηση για τις λογοτεχνικές μου αστοχίες.

Επίσης βρίζω πολύ, αλλά το κάνω συνήθως με αγάπη, κάνω αστειάκια (άμα δεν τα πιάνεις δε φταίω, δούλεψε το) και πετάγομαι από το ένα θέμα στο άλλο αλλά θυμάμαι πάντα από που ξεκίνησα…

Ακολουθούν κάποιες σκέψεις μου γύρω από θέματα που σκέφτομαι μόνος μου, συζητάω με γνωστούς αγνώστους και ξανασκέφτομαι μόνος μου.

Άσπρο ή μαύρο; Μονά ή ζυγά; Αγάπη ή μίσος; Έρωτα ή πόλεμο; Ναι ή όχι; Ξανθιές ή μελαχρινές; Φαί ή σεξ;

Από μικρούς προσπαθούν να μας διδάξουν ότι στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε επιλογές, να παίρνουμε αποφάσεις και να τις στηρίζουμε. Αυτό είναι κάτι πολύ σωστό και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούμε τόσο πιο γρήγορα θα εξελιχθούμε από κάμπιες σε πεταλούδες… αστειεύομαι, στο σημείο με τις κάμπιες!

Το θέμα είναι ότι στη προσπάθεια να μας μεταδώσουν αυτή τη γνώση μας δίνουν παραδείγματα μόνο δύο επιλογών και με αυτό το τρόπο δεν μας λένε κάτι σημαντικότερο.

Ότι στη ζωή έχουμε πάντα παραπάνω από δύο επιλογές!

Όλα είναι θέμα οπτικής. Σαν όντα καθοδηγούμαστε από τη λογική και το συναίσθημα. Αυτή είναι και μια βασική διαφορά μας από τα υπόλοιπα ζωάκια του πλανήτη μας. Τα ζώα λειτουργούν με το ένστικτο τους. Κάποια από αυτά μπορούν να αναπτύξουν συναισθήματα, να εξημερωθούν, να δεθούν με τον άνθρωπο και να εξελιχθούν σε αξιαγάπητα κατοικίδια.

Έτσι και ο άνθρωπος από τη παλαιολιθική εποχή που ήταν αγρίμι, ακολουθούσε μόνο τα ένστικτά του, μούγκριζε και κυριολεκτικά έριχνε τις γυναίκες με το ρόπαλο…

Με το πέρασμα των αιώνων όμως εξελίχτηκε σε μια πανέμορφη πεταλούδα και μέχρι σήμερα αντί να καθοδηγούμαστε μόνο από τα ένστικτα μας έχουμε και συναισθήματα που πρέπει να αναγνωρίσουμε αλλά και την λογική για να ελέγχουμε τις αντιδράσεις μας.

Επίσης αντί να μουγκρίζουμε χρησιμοποιούμε λέξεις, εκφράσεις του προσώπου και τη γλώσσα του σώματος για να επικοινωνούμε πιο αποτελεσματικά μεταξύ μας. Τέλος, απλά το αναφέρω, δεν χρησιμοποιούμε ρόπαλα για να ρίξουμε τις γυναίκες αλλά χρησιμοποιούμε όλα τα παραπάνω επικοινωνιακά αποτελέσματα της εξέλιξης μας για να τις γοητεύσουμε.

Ο άνθρωπος εκτός από το ένστικτο καθοδηγείται και από τη λογική και από το συναίσθημα

Άρα και μεμονωμένα να το δούμε, ξεκινάμε από τρεις επιλογές. Επειδή όμως στο σχολείο εκτός από νούμερα μας έμαθαν και μαθηματικές πράξεις, πόσες επιλογές έχουμε άμα επιλέξουμε να ακολουθήσουμε μόνο το ένστικτο και τα συναισθήματα μας και “αφαιρέσουμε” τη λογική από την “εξίσωση”;

Ή άμα αποφασίσουμε να ελέγξουμε τα ένστικτά και τα συναισθήματα μας για χάρη της λογικής; Ή άμα αποφασίσουμε να μην εκφράσουμε τα συναισθήματα μας για χάρη μιας λογικής απόφασης; Ή, το αγαπημένο μου, να ακολουθήσουμε το συναίσθημα μας παρακούοντας το ένστικτό μας;

Μπορώ να σου γράψω άλλες δύο παραγράφους με ρητορικές ερωτήσεις για να αποδείξω το εύρος επιλογών που έχουμε αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα καταλήξει το γραπτό σαν απόσπασμα του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» που συζητούν τα δέντρα (εάν δεν έχεις διαβάσει τα βιβλία ή δεν έχεις δει τις ταινίες, να ξέρεις ότι είναι αριστουργήματα με νάνους, ξωτικά και δέντρα που μιλάνε).

Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες

Υπάρχουν φορές που το ένστικτο μας λέει να μην προσεγγίσουμε μια όμορφη άγνωστη γυναίκα (γιατί αυτή είναι η δουλειά του, να μας κρατάει ασφαλείς από το άγνωστο), το συναίσθημα όμως μας παροτρύνει να πάμε να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες μας και η λογική από την άλλη μας λέει να διαβάσουμε τα μηνύματα και να συμπεριφερθούμε ανάλογα.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να φτιάχνουμε την “εξίσωση” μέσα στο κεφάλι μας και ανάλογα με τις ανάγκες μας και τις προτεραιότητες μας να βλέπουμε τι επιλογές έχουμε.

Θες να έχεις επιλογές με τις γυναίκες; Δες εδώ

Όπως καταλαβαίνεις οι επιλογές μας μπορούν να είναι απεριόριστες

Μόνο εμείς μπορούμε να τις περιορίσουμε με βάση τα όρια που έχουμε βάλει στον εαυτό μας. Είναι σημαντικό όμως να έχουμε ξεχωρίσει μέσα μας τα όρια μας από τις δικαιολογίες που φρενάρουν την εξέλιξη μας.

Όταν πεινάμε αναζητούμε φαί να χορτάσουμε, είναι θέμα επιβίωσης. Ευτυχώς στη κοινωνία μας οι επιλογές αναζήτηση τροφής είναι από το να παραγγείλουμε φαγητό από το καναπέ του σπιτιού μας, να πάμε σ’ ενα καλό εστιατόριο και να δοκιμάσουμε εξωτικές γεύσεις μέχρι να μάθουμε να μαγειρεύουμε medium rare μοσχαρίσια μπριζόλα με πουρέ γλυκοπατάτας από βιντεάκια στο youtube.

Εάν καταπιέσουμε ή αναβάλουμε τη πείνα μας, το στομάχι μας θα αρχίσει να διαμαρτύρεται, θα νοιώθουμε σωματική κόπωση και το μυαλό μας θα περιστρέφεται γύρω από το φαί. Από την άλλη επειδή η πείνα είναι μια ανάγκη που καθοδηγείται από τα ένστικτά μας δεν σημαίνει ότι όποτε νοιώθουμε μια λιγούρα στις 3 το ξημέρωμα πρέπει να τρώμε ότι πατατάκι, μεζεδάκι ή γλυκάκι βρεθεί μπροστά μας.

Καλό είναι να έχουμε ένα πρόγραμμα διατροφής που και ικανοποιεί τη πείνα μας και ταυτόχρονα μας διατηρεί και σ’ ενα σωματικό βάρος που είμαστε υγιείς και νοιώθουμε καλά με τον εαυτό μας.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα μπορούμε να το δούμε και σαν απάντηση στην ερώτηση “Τι θα συμβεί άμα αποφασίσουμε να ελέγξουμε τα ένστικτά και τα συναισθήματα μας για χάρη της λογικής”.

Aκόμα και όταν αντιληφθούμε το εύρος των επιλόγων που έχουμε δεν πρέπει να ξεχνάμε τα όρια μας

Τα δικά σου όρια όμως, αυτά που τα έχεις ορίσει μόνος σου, που τα έχεις επιλέξει συνειδητά μέσα από την εξερεύνηση των επιλογών σου και όχι να τα έχεις υιοθετήσει από τους “αντιπερισπασμούς” της κοινωνίας μας. Ζήσε εμπειρίες, ταξίδεψε, γεύσου, ρίσκαρε, πειραματίσου, νοιώσε, βίωσε καταστάσεις που έχεις οραματιστεί μέσα στο κεφάλι σου ότι θα ήθελες να ζήσεις.

Οι γνώμες των υπολοίπων υπάρχουν μόνο για να τις ακούς, χωρίς να σε επηρεάζουν, και να επαναπροσδιορίζεις κάθε φορά το εύρος των επιλογών σου. Τα όρια, όπως και οι κανόνες, υπάρχουν για να λυγίζουν.

Επομένως μην ξεχνάς να τεστάρεις τα όρια σου συνέχεια για να βλέπεις πόσο μπορείς να τα “λυγίσεις”.

Θα κάνουμε λάθη στη πορεία

Και αυτό είναι καλό γιατί τα λάθη είναι που μας κάνουν ανθρώπινους. Άλλωστε καμία δε θέλει να πηδήξει τον Robocop.

Εάν το καλοσκεφτούμε όλη η εξέλιξη του είδους μας βασίζεται πάνω σε μια σειρά λαθών. Σημασία έχει να μην κάνεις το ίδιο λάθος δύο φορές… Άντε τρεις.

Μάθε μέσα από το λάθος σου, ξαναπροσδιόρισε τα όρια σου και δες τις νέες σου επιλογές.

Θα κλείσω απαντώντας τις ερωτήσεις που έθεσα στην αρχή γιατί ελπίζω να σου έχω δημιουργήσει ήδη αρκετά δημιουργικά ερωτηματικά μέσα στο κεφάλι σου και δεν χρειάζεται να βασανίζεσαι από τον πρόλογο.

Επομένως… επιλέγω τις άπειρες τονικότητες του γκρι (όχι μόνο τις 50), τις πεντάρες στο φεύγα, την αλληλεγγύη, τον έρωτα στα χρόνια του πολέμου, το “ίσως”, τις γοητευτικές κοκκινομάλλες και το φαϊ μετά το σεξ.