Θα ξαναγυρίσει; Το Παρελθόν για κάποιο λόγο είναι Παρελθόν

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συχνά επικοινωνούν μαζί μας φίλοι του site για να τα ξαναβρούν με κάποια πρώην. Τη θέλω πίσω την αγαπάω, τι να κάνω για να διορθώσω την κατάσταση, μου λείπει, πονάω, πως θα τα ξαναβρούμε. Αυτά ρωτάνε και μένουν κολλημένοι με το παρελθόν.

Πράγμα το οποίο για μένα δεν βγάζει καν νόημα. Αν υπήρχε σίγουρος τρόπος να τα βρεις με κάποια πρώην, τότε δεν θα χώριζε ο κόσμος. Αν ήταν τόσο απλό θα είχαμε γεμίσει ευτυχισμένα ζευγαράκια και οι σύμβουλοι σχέσεων θα είχαν χάσει τις δουλειές τους προ πολλού.

Αλλά ακόμη και αν η πρώην σου γυρίσει, δύσκολα θα ξαναέχετε τη σχέση που είχατε. Θα είστε και οι δυο μπερδεμένοι, φοβισμένοι, πολύ λιγότερο αυθόρμητοι, ίσως πληγωμένοι, ίσως πικραμένοι. Θα έχετε την τάση να πέφτετε και να ξαναπέφτετε στα ίδια σφάλματα, τα ίδια προβλήματα, το ίδιο δράμα. Και όλα αυτά θα σας θυμίζουν γιατί χωρίσατε την πρώτη φορά.

Κάποια με την οποία χώρισες παλιότερα, γιατί πιστεύεις ότι θα σου κάνει τώρα; Νομίζεις ότι θα σου ζητήσει συγνώμη στα γόνατα, μετά θα κάνετε εορταστικό σεξ και όλα μια χαρά; Σπάνια συμβαίνει, μην σου πω ποτέ. Νομίζεις θα πάψει να σε κερατώνει αν το έκανε μια φορά, νομίζεις θα πάψει να σε στεναχωράει/ καταπιέζει/ κακοποιεί αν το έκανε μια φορά;

Σπάνια συμβαίνει. Μην σου πω ποτέ.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όλοι όσοι κλαίνε και μαραζώνουν για κάποια πρώην είναι πως οι σχέσεις δεν τελειώνουν επειδή κάποιος έκανε κάποιο λάθος μέσα στη σχέση. Οι σχέσεις τελειώνουν επειδή κάποιος ήταν ο λάθος άνθρωπος μέσα στην σχέση.

Ώρα να αφήσεις το παρελθόν και να προχωρήσεις τη ζωή σου, δες εδώ

Άσε το παρελθόν να είναι παρελθόν

Όλοι έχουμε περάσει χωρισμούς στο παρελθόν, δεν είμαστε πρωτάρηδες. Όλοι είχαμε στιγμές αδυναμίας με καρφωμένη τη σκέψη στην πρώην μας, που ήπιαμε για χάρη της, γράψαμε και στείλαμε μηνύματα για τα οποία την επόμενη μέρα ντρεπόμασταν και δακρύσαμε κρυφά με κάποιο τραγούδι που μας τη θύμιζε.

Αλλά τότε γιατί μας πονάει τόσο πολύ ένας ρημάδης χωρισμός; Γιατί μας κάνει να νιώθουμε τόσο ευάλωτοι, τόσο μονάχοι, τόσο αβοήθητοι;

Όμως πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε γιατί πονάει τόσο η απώλεια. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Γιατί πονάει τόσο η απώλεια;

Όλοι για να λειτουργήσουμε υγιώς, πρέπει να έχουμε βρει ένα νόημα σε αυτή την άχαρη ζωή και να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Και για να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας, χρειάζεται να αισθανόμαστε ότι ο χρόνος και η ενέργειά μας ξοδεύονται σε πράγματα που έχουν νόημα.

Το νόημα είναι το καύσιμο του μυαλού μας. Όταν ξεμείνουμε από αυτό, τότε τίποτα δεν μας δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε. Και το νόημα το βρίσκουμε με τη δουλειά ή την τέχνη, αλλά πρώτα και κύρια το νόημα βρίσκεται με τις σχέσεις.

Μία σχέση μας βοηθάει να ζούμε με κάποιο σκοπό και να επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας.

Όταν η σχέση καταστρέφεται, τότε καταστρέφεται κι ένα κομμάτι του εαυτού μας με δαύτη. Εκείνο το κομμάτι που είχαμε προσδιορίσει και πλάσει μέσα στη σχέση αυτή. Άρα όσο περισσότερο είχαμε επενδύσει σε αυτή τη σχέση τόσο περισσότερο πονάμε. Η απώλεια γίνεται μεγαλύτερη, το αίσθημα του κενού πιο εξοντωτικό.

Χάνουμε το νόημά μας, ή έτσι νομίζουμε. Γιατί πλέον να ζούμε; Μήπως κάναμε κάποιο λάθος; Μήπως εκείνη αξίζει μια ακόμη ευκαιρία;

Το συναίσθημα αυτό, η απουσία σκοπού και νοήματος ή σωστότερα η αίσθηση του εσωτερικού κενού καλείται κατάθλιψη. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι κατάθλιψη σημαίνει να είσαι βαθιά θλιμμένος. Το λέει και η λέξη άλλωστε. Αλλά η κατάθλιψη δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη θλίψη. Μπορεί να συνυπάρχουν, συχνά συνυπάρχουν, αλλά διαφέρουν.

Όταν κάποιος νιώθει άσχημα για κάτι είναι θλιμμένος. Όταν κάποιος αισθάνεται κενό, αδιαφορία για όλα, όταν βιώνει την απόλυτη έλλειψη νοήματος τότε έχει κατάθλιψη. Όταν κάποιος αισθάνεται άσχημα για κάτι τουλάχιστον έχει ένα ενδιαφέρον για αυτό το κάτι.

Με την κατάθλιψη τα πάντα μετατρέπονται σε ένα μαύρο κενό. Και όσο πιο βαριά η κατάθλιψη, τόσο μεγαλύτερη η αδιαφορία για τα πάντα. Το άτομο μπορεί να μην έχει καν κουράγιο να εργαστεί, να επικοινωνήσει με άλλες ανθρώπους, να φάει ή ακόμη και να σηκωθεί από το κρεβάτι του. Θα ξαναγυρίσει; Το Παρελθόν για κάποιο λόγο είναι Παρελθόν

Άσε το παρελθόν και προχώρα μπροστά

Η υγιέστερη διαχείριση της απώλειας είναι να την αντιμετωπίσεις σαν μία νέα ευκαιρία. Σαν μια νέα ευκαιρία να δημιουργήσεις νέες σχέσεις και να φέρεις νέο νόημα στη ζωή σου. Δεν γίνεται εύκολα, δεν γίνεται γρήγορα, αλλά μπορεί να γίνει.

Έχει να κάνει με διαφορά οπτικής, να το θυμάσαι. Δες την απώλεια ως μια ευκαιρία να φύγουν τα παλιά για να έρθουν τα καινούρια. Δες την σαν μια ευκαιρία να εξερευνήσεις το νέο εαυτό σου, να τον ξαναχτίσεις όπως τον θέλεις εσύ και όχι όπως προσδιορίστηκε μέσα από μια σχέση.

Η λάθος διαχείριση της απώλειας έχει να κάνει με την άρνησή μας να εννοήσουμε ότι κάποια πράγματα φεύγουν και χάνονται οριστικά. Γαντζωνόμαστε από το παρελθόν και προσπαθούμε απεγνωσμένα να το ξαναζήσουμε με κάποιο τρόπο.

Οι άνθρωποι που νιώθουν έτσι συνήθως έχουν θεμελιώσει όλη τους την αυτοεκτίμηση και την αυτοαξία στη σχέση που χάθηκε. Πιστεύουν πως είναι είτε ανίκανοι είτε ανάξιοι να αγαπηθούν ξανά. Πιστεύουν ότι τελείωσε η ζωή τους.

Και κατά τραγική ειρωνεία αυτές ακριβώς οι πεποιθήσεις ότι δεν είναι άξιοι αγάπης και σεβασμού είναι που φταίνε που απέτυχε η προηγουμένη σχέση τους και που, κατά πάσα πιθανότητα, θα αποτύχει και η επόμενη…

Είναι καιρός λοιπόν, να δουλέψεις για να δημιουργήσεις κάτι καινούριο, κάτι καλύτερο και θα είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.