Δες τη Ζωή σαν Πάζλ!

Υπάρχει ένας Σκωτσέζος κωμικός που λέγεται Daniel Sloss. Μια από της αγαπημένες μου παραστάσεις του λέγεται “Πάζλ”. Σε αυτή την παράσταση αναλύει, ανάμεσα σε αστεία για vegan και τοξικές ερωτικές σχέσεις, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες για τη ζωή που υπάρχουν εκεί έξω.

Τι είναι η θεωρία του Πάζλ;

Όταν ο Daniel ήταν παιδάκι και είχε ξεκινήσει να ανακαλύπτει τον κόσμο, σε κάποια φάση του δημιουργήθηκε η εξής εύλογη απορία. Για ποιο λόγο έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή; Πήγε λοιπόν και ρώτησε τον πατέρα του, ο οποίος του απάντησε το εξής:

“Φαντάσου πως η ζωή σου, η δική μου, οι ζωές των άλλων, πως όλων μας οι ζωές είναι τα προσωπικά μας πάζλ. Και όπως προχωράμε στη ζωή, το συναρμολογούμε κομμάτι κομμάτι, με βάση τις εμπειρίες, τα βιώματα μας και τα μαθήματα που παίρνουμε μέσα από αυτά μέχρι να φτιάξουμε τη καλύτερη εικόνα. Το θέμα είναι ότι όλοι μας έχουμε χάσει τα κουτιά από τα πάζλ επομένως κανείς μας δεν ξέρει τι εικόνα να φτιάξει άρα απλώς μαντεύουμε στην τύχη ποιο κομμάτι πάει που.

Ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξεις ένα πάζλ, ειδικά άμα δεν ξέρεις τι εικόνα φτιάχνεις, είναι να ξεκινήσεις από τις γωνίες και τις έξω πλευρές. Άρα τις 4 πλευρές τις φτιάχνουμε με την οικογένεια, τους φίλους, χόμπι/ενδιαφέροντα και το επάγγελμα μας. Ένα για την κάθε πλευρά.

Στη διάρκεια της ζωής σου κάποια κομμάτια αλλάζουν. Κάνεις νέους φίλους, χάνεις παλιούς, αλλάζεις λίγο τα κομμάτια στη γωνία του πάζλ που αφορά τους φίλους. Μια δουλειά που σου αρέσει μπορεί να μην σου επιτρέπει κάποιο από τα χόμπι σου, άρα μπορεί να πρέπει να κλέψεις χρόνο από το χόμπι για τη δουλειά. Θες περισσότερο επαγγελματικό ή προσωπικό χρόνο;

Κάποια στιγμή μπορεί να πεθάνει κάποιο μέλος της οικογένειας και να αφήνει ένα μεγάλο κενό στο πάζλ και θα “πρέπει” να βρεις ένα τρόπο να το καλύψεις γιατί αλλιώς θα νοιώθεις για πάντα ελλιπής. Με βάση τις ανάγκες και τη φάση της ζωής σου που βρίσκεσαι αλλάζεις τα κομμάτια του πάζλ.

Το κέντρο του πάζλ που είναι και το κύριο μέρος της εικόνας βρίσκεται το κομμάτι της συντροφικότητας. Κάποια στιγμή θα γνωρίσεις τον ιδανικό άνθρωπο που θα έρθει στη ζωή σου και θα ολοκληρώσει το πάζλ σου. Όπως και εγώ γνώρισα τη μητέρα σου!”

Τι μας διδάσκει η κοινωνία;

Ο Daniel σ’ αυτό το σημείο της παράστασης του, λέει ότι θα προτιμούσε στο ερώτημα του για το νόημα της ζωής, ο πατέρας του να του είχε απαντήσει “Παγωτό!” γιατί η συνειδητοποίηση που έκανε εκείνη τη στιγμή, στα 8 του χρόνια, είναι ο λόγος που μάλλον θα είναι single και ευτυχισμένος σε όλη του τη ζωή.

Σύμφωνα με τη θεωρεία του πάζλ λοιπόν, θες το τέλειο άτομο, που δεν έχεις δει, δεν έχεις γνωρίσει ποτέ στη ζωή σου να έρθει από το πουθενά, να ταιριάξει απόλυτα, να σε συμπληρώσει και να νιώσεις ολόκληρος για πρώτη φορά στη ζωή σου!

Ο Daniel είδε ότι πίσω από το ρομαντικό σύννεφο της θεωρίας του πάζλ υπάρχει και κάτι άλλο πιο σκοτεινό…

Είναι λες κι αν δεν είσαι με κάποιον είσαι χαλασμένος.

Ότι αν δεν είσαι με κάποιον, είσαι ελλιπής.

Ότι αν δεν είσαι με κάποιον, δεν είσαι ολοκληρωμένος.

Και έχει δίκιο να το αμφισβητεί!

Η παραπάνω συνειδητοποίηση είναι κάτι που επέβαλε η κοινωνία σε κάθε παιδί που γεννήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια. Κάθε πριγκίπισσα της disney έχει το πρίγκιπα της, κάθε πρίγκιπας έχει τη πριγκίπισσα του, κάθε σειρά ή ταινία έχει μέσα ένα χαρακτήρα που δεν θέλει να κάνει σχέση, είναι χαρούμενος μόνος του αλλά στο τέλος της ταινίας μάντεψε τι γίνεται; Κάνει λάθος ο χαζούλης! Όλοι χρειάζονται κάποιον, και αυτός ήταν ένας κυνικός μαλάκας που θεραπεύτηκε με τον έρωτα.

Το διαζύγιο, ένα πολύ κοινό πράγμα, που δεν είναι προβληματικό, όταν μεγαλώνεις και χωρίζουν οι φίλοι των γονιών σου, σού λένε να μην το αναφέρεις γιατί είναι ταμπού και ο λόγος που είναι ταμπού είναι ότι κάθε σχέση απ’ έξω πρέπει είναι τέλεια και αυτό γιατί κανείς δεν ξέρει πως να διαχειριστεί τις μαλακίες που συμβαίνουν μέσα στη σχέση.

Και όταν μεγαλώνεις παιδιά σε έναν κόσμο που τα πάντα αφορούν την αγάπη και όλα είναι τέλεια και τα διαπαιδαγωγείς έτσι για 18 χρόνια, όταν ενηλικιωνόμαστε στο τέλος της εφηβείας, είμαστε τόσο τρομαγμένοι από τη συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος μας δεν είναι τέλειος που βιαζόμαστε να ενηλικιωθούμε.

Αναζητώντας τον έρωτα και την αγάπη

Η γενιά μας έχει πάθει τέτοια εμμονή με το να αρχίσει την υπόλοιπη ζωή της που είναι διατεθειμένη να αφήσει αυτή που ζει ήδη. Έχουμε εξιδανικεύσει την ιδέα του έρωτα σε τέτοιο βαθμό που καταντάει τοξική. Ο κόσμος είναι πιο ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα παρά με το άτομο που είναι.

Έτσι παίρνουμε το λάθος άτομο, το λάθος κομμάτι, και το στριμώχνουμε στο πάζλ μας όπως και να έχει, αρνούμενοι ότι δεν χωράει. Δεν πειράζει που δεν χωράει, θα βγάλω κομμάτια… Ας πετάξω αυτό το χόμπι. Αυτός ο φίλος έχει γίνει λίγο κομπλεξικός μεγαλώνοντας ας φύγει, τι έχει κάνει η μάνα μου για εμένα τα τελευταία χρόνια εκτός από το ότι με γέννησε και έφτυσε αίμα να με μεγαλώσει, πούλο!

Και πιέζουμε με το ζόρι αυτό το άτομο στη ζωή μας γιατί καλύτερα να έχουμε κάτι παρά τίποτα. Τρία με πέντε χρόνια μετά βλέπεις ένα πάζλ που δεν αναγνωρίζεις… Το κοιτάς και λες “Τι είναι αυτή η μαλακία μέσα στη μέση;”.

Το 55% των γάμων καταλήγουν σε διαζύγιο. Το 90% των σχέσεων που ξεκινάνε πριν τα 30, τελειώνουν. Αν αυτά ήταν στατιστικά για να κάνουμε χειρουργείο, δεν θα το ρίσκαρε ούτε ο δρ. House. Αλλά επειδή πρόκειται για έρωτα και αγάπη, σκεφτόμαστε σα χαζοί και λέμε “Ίσως αυτή τη φορά να μην πεθάνω μέσα μου” και ξαπλώνουμε στο “τράπεζι του χειρουργείου”.

Δεν λέω ότι είναι αδύνατο να βρεις τον έρωτα και την αγάπη. Το μόνο που λέω είναι ότι σύμφωνα με τη στατιστική δεν τα έχεις βρει ακόμα… και εάν δεν μπορείς να δεις το αστείο της όλης υπόθεσης μάλλον συμβαίνει γιατί βαθιά μέσα σου δεν αγαπάς το άτομο με το οποίο είσαι μαζί.

Ίσως γνωρίσεις το τέλειο άτομο. Θα συναντηθείτε, θα βγείτε έξω, θα κάνετε ο ένας τον άλλο να γελάσει, μπορεί να έχει ηλίθιο γέλιο αλλά θα σου αρέσει. Θα της/του αρέσουν αυτά που σου αρέσουν, θα κολλάει η ιδιοσυγκρασία σας, θα νιώσεις ότι σε συμπληρώνει και όλα θα είναι τέλεια… για τρεις έως εννιά μήνες. Όλες οι σχέσεις είναι τέλειες για τρεις έως έννιά μήνες. Γιατί μετά από εννιά μήνες καταλαβαίνεις ότι κανείς δεν είναι κομμάτι κανενός.

Ο κάθε άνθρωπος είναι βαθυστόχαστος, περίπλοκος και μοναδικός όπως εσύ. Αυτό σημαίνει πως έχει ξοδέψει τα τελευταία 20-25 χρόνια της ζωής του φτιάχνοντας το δικό του πάζλ όπως και εσύ το δικό σου. Δεν γίνεται να περιμένεις να αφήσουν πίσω ότι έχουν καταφέρει για να ταιριάξουν στο δικό σου πάζλ, γιατί και εσύ δεν θέλεις να θυσιάσεις ότι έχεις κάνει για να ταιριάξεις στο δικό τους.

Αλλά επειδή συμπαθιέστε και έχετε ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο πρέπει να φτιάξετε πάζλ μαζί… και ξέρουμε όλοι πόσο εκνευριστικό είναι αυτό! Αν δεν το ξέρεις, απλά καταλήγετε να φτιάχνει ο καθένας σας ένα μεμονωμένο κόμματι του πάζλ και μετά να ενώνετε τα κομμάτια σας στη κεντρική εικόνα για να συνειδητοποιήσετε ότι έχετε φτιάξει διαφορετικό μέρος της εικόνας ο καθένας σας. Αλλά το κάνεις γιατί είσαι ερωτευμένος και σε νοιάζει το άτομο που έχεις δίπλα σου και τα πρώτα χρόνια είναι όμορφα.

Αλλά ο χρόνος δεν σημαίνει επιτυχία. Μπορείς να είσαι δυο, τρία ή και παραπάνω χρόνια με έναν άνθρωπο και μετά από τις καλές στιγμές που έχετε περάσει μαζί να κοιτάς το πάζλ και να καταλαβαίνεις πως όλο αυτό το καιρό φτιάχνατε δύο τελείως διαφορετικές εικόνες. Τότε είναι που καταλαβαίνεις πως θέλετε διαφορετικά πράγματα. Αυτή ακριβώς είναι η στιγμή που πρέπει να κάνεις δυο πολύ δύσκολες ερωτήσεις στον εαυτό σου.

Ερώτηση 1η: Παραδέχομαι πως τα τελευταία τρία χρόνια πήγαν στράφι;

Ερώτηση 2η: Θα σπαταλήσω την υπόλοιπη ζωή μου;

Δες τη ζωή σαν Πάζλ: Το μυστικό

Πιστεύω ότι το 70% των σχέσεων που υπάρχουν στο κόσμο μας είναι μούφες. Άνθρωποι που δεν μπήκαν στο κόπο να μάθουν να είναι μόνοι τους, άρα δεν έμαθαν να αγαπούν τον εαυτό τους και γι αυτό “προσέλαβαν” κάποιον για να το κάνει γι αυτούς. Γι αυτό υπάρχουν και τόσες “συμβουλές” του τύπου “Το μυστικό μιας ευτυχισμένης σχέσης” ή “Πως να κάνετε μια πετυχημένη ερωτική σχέση!”. Θέλετε να σας πω το μυστικό τώρα έτσι όπως είμαστε μαζεμένοι γύρω από τη φωτιά;

Απολύτως τίποτα! Μια ευτυχισμένη σχέση είναι τόσο εύκολη όπως η αναπνοή. Είναι τίποτα με αυτό τον άνθρωπο και τα πάντα μαζί του. Αν γίνει δύσκολο… φύγε! Δεν λέω φυσικά ότι δεν πρέπει να προσπαθήσεις πρώτα να επιλύσεις τα προβλήματα που πάντα προκύπτουν σε μία σχέση. Από την άλλη όμως, αν η κατάσταση δεν διορθώνεται, να θυμάσαι ότι υπάρχουν 7,5 δισεκατομμύρια άτομα εδω έξω, θα “προσλάβεις” κάποιο άλλο!

Γιατί αν δεν φύγεις υπάρχει ο κίνδυνος να κάνεις ένα από τα πιο ηλίθια πράγματα που μπορεί να σου συμβούν και στο λέω γιατί το έχω κάνει. Το έχω κάνει τόσες πολλές φορές… Βασικά κάθε φορά που ήμουν μέσα σε μία σχέση το έκανα.

Όλοι στην οικογένεια μου, στην εκτεταμένη οικογένεια, γνωρίστηκαν, παντρεύτηκαν, σέξαραν και έκαναν παιδιά μέχρι τα 30 τους. Μηδενικά διαζύγια στο οικογενειακό δέντρο… Δεν κοκορεύομαι για αυτό που θα γράψω (‘Ντάξει τώρα…), είμαι 34 και έχω πηδήξει πιο πολύ κόσμο από όσο όλη η οικογένεια μου στο σύνολο και νοιώθω μια χαρά με τη ζωή μου! Αλλά όποτε βρισκόμουν μέσα σε μία σχέση αγωνιούσα να μιμηθώ τους μεγαλύτερους και να έχω μια πετυχημένη σχέση.

Αγάπησε τον εαυτό σου

Θα κάνω ό,τι μου λένε, θα συμβιβαστώ, θα αλλάξω το ποιος είμαι και σε κάποια φάση θα μισώ τον εαυτό μου. Γιατί θα τον μισώ; Μα γιατί δεν θα είμαι εγώ. Είμαι το άτομο που κατασκεύασε κάποιο άλλο άτομο στο πάζλ του για να χωρέσει και αυτό στο δικό μου πάζλ.

Είμαι της άποψης ότι αν δεν αγαπάς το 100% αυτού που είμαι… σάλτα και πηδήξου! Γιατί αν δεν αγαπάς το 100% αυτού που είμαι, τότε δεν αγαπάς εμένα. Αγαπάς μια ιδέα του εαυτού μου, που έχεις κατασκευάσει και δεν φταίω αν δεν ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες σου. Πρέπει να αγαπάς και τα καλά και τα κακά. Πρέπει να αγαπάς το 100% του εαυτού μου γιατί αυτό είμαι εγώ.

Δεν είναι αλαζονεία ή ναρκισσισμός αυτό που λέω, έτσι πιστεύω ότι πρέπει να νοιώθει ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του. Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις το 100% αυτού που είμαι, υπάρχουν 7,5 δισεκατομύρια άτομα, βρες ένα! Γιατί εγώ θα αγαπώ το 100% του δικού σου εαυτού. Θα το κάνω. Ακόμα και αυτά που με τσαντίζουν θα τα αγαπώ γιατί είναι αυτά που κάνουν εσένα, αυτό είσαι για εμένα.

Σύμφωνα με τον Daniel Sloss υπάρχει ένα λάθος στη θεωρία του πάζλ, όπως του τη μετέφερε ο πατέρας του. Το κέντρο του πάζλ δεν αφορά τη συντροφικότητα. Αφορά την εύρεση της προσωπικής ευτυχίας!

Βρες τι σε χαροποιεί, κάν’ το κέντρο της ζωής σου και όλα τα υπόλοιπα θα ταιριάξουν γύρω του. Απλώς τυχαίνει για κάποιους ανθρώπους το κομμάτι της ευτυχίας να ταυτίζεται με της συντροφικότητας. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια για κάποιους, όχι για όλους.

Αν είσαι μέσα σε μια σχέση που σε χαροποιεί και δίνεις χαρά και στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, συγχαρητήρια, συνέχισε έτσι!

Αν ανήκεις όμως στους μόνιμα εργένηδες, σ’ αυτούς που προτιμάνε να μην είναι σε σχέση, αλλά είναι “εύκολο” να μένουν, ήρθε η ώρα να διαβάσεις μια σκληρή αλήθεια.

Πρέπει να μάθεις πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου πριν επιτρέψεις σε κάποιον άλλο να το κάνει. Δεν έχεις τίποτα “στραβό” αν είσαι εργένης. Δεν πειράζει να είσαι μόνος σου. Δεν είναι κακό να αφιερώσεις χρόνο για να βρεις ποιος είσαι πριν ξεκινήσεις να βγαίνεις ραντεβού. Γιατί αν δεν ξέρεις τον εαυτό σου πως θα προσφέρεις εσένα; Δεν πειράζει να είσαι εγωιστής για λίγο, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να είσαι ανιδιοτελής.

Αν αγαπάς το 20% του εαυτού σου, τότε σημαίνει ότι αν βρεθεί κάποιος και αγαπήσει το 30% τότε θα πεις “Πώπω με αγαπάει τόσο πολύ!” Ενώ είναι, κυριολεκτικά, κάτω από το μισό. Αν αγαπάς όμως το 100% του εαυτού σου, το άτομο που θα σε ερωτευτεί πρέπει να ξεπεράσει το 100% για να νιώσεις ξεχωριστός και αυτό είναι κάτι που το αξίζουμε όλοι μας.

Ακόμα όμως και αν δεν βρεις αυτό το άτομο δεν σημαίνει ότι δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Μπορείς να βρεις την ευτυχία σε εκατοντάδες ανθρώπους και ούτε καν με το πρόστυχο τρόπο! Μην παρεξηγηθώ ο πρόστυχος τρόπος είναι πολύ διασκεδαστικός!

Παίρνω ευτυχία από δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα και δεκάδες διαφορετικά πράγματα. Ποτέ, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα, δεν είχα φανταστεί ότι θα έφτανα επαγγελματικά να κάνω ότι κάνω και να ζω ότι ζω. Εγώ απλά έκανα κυνικές συζητήσεις με κόσμο που γνώριζα στα μπαρ για να κατεβαίνουν πιο ευχάριστα τα ξύδια.

Οπότε αντί για ένα κομμάτι στο κέντρο του πάζλ, υπάρχουν πολλά μικρά και άμα κάποιο φύγει είναι λυπηρό, αλλά το αντικαθιστώ. Όμως αυτό είναι και λίγο τρομακτικό γιατί μπορώ να πω πως δεν έχω υπάρξει πιο χαρούμενος, το πάζλ μου είναι ολοκληρωμένο. Δεν θα είναι έτσι για πάντα αλλά θα γίνω πιο εγωιστής. Τι θα γίνει άμα περάσει η “τέλεια” γυναίκα από τη ζωή μου και εγώ σκεφτώ “Μην τολμήσεις και ακουμπήσεις το πάζλ μου!”

Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι, μεγαλύτεροι μου, που το να διαβάζουν τις απόψεις ενός 34χρονου για την αγάπη, τις σχέσεις κλπ θα τους κάνει να σκέφτονται “Είναι νέος, αφελής και κυνικός και το ξέρω γιατί και εγώ ήμουν έτσι και πίστευα τα ίδια πράγματα στην ηλικία του και μετά γνώρισα τη γυναίκα μου/ τον άνδρα μου και είμαστε μαζί από τότε. Και αγαπιόμαστε και το δουλέψαμε γιατί θέλει δουλειά η σχέση και προσπάθεια, αλλά αξίζει στο τέλος. Αλλά κάποια μέρα θα συμβεί και σε αυτόν, θα γνωρίσει τη “μία” και τότε θα καταλάβει.”

Αν είσαι έτσι, αν νοιώθεις έτσι για όσα διάβασες… ελπίζω να έχεις δίκιο. Ειλικρινά. Γιατί αν δεν έχεις δίκιο… η μόνη εναλλακτική που βλέπω είναι ότι όταν ήσουν στην ηλικία μου, φοβόσουν τόσο πολύ να είσαι μόνος σου που αναγκάστηκες να αγαπήσεις κάποιον.

Επειδή το σκοτείνιασα πολύ το άρθρο. Αν είσαι με κάποιον άνθρωπο που σε γεμίζει με χαρά καθημερινά και είσαι σίγουρος πως μπορείς και εσύ να τον κάνεις να νοιώθει ευτυχία, συγχαρητήρια αυτό είναι υπέροχο! Το μόνο που λέω είναι αμφισβήτησε τα πάντα!

Γιατί αυτό είναι το θέμα με την αμφιβολία. Η αμφιβολία δεν είναι λουλούδι, είναι σιτάρι, δεν θέλει νερό. Θα απλωθεί μέσα στο μυαλό σου σιγά σιγά με το καιρό και θα καταλάβεις ότι ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου είναι να την περάσεις με το λάθος άτομο. Υπάρχουν 7,5 δισεκατομύρια άνθρωποι στο πλανήτη μας και εσύ βρήκες την “αδελφή ψυχή” σου σε απόσταση 50 χλμ από εκεί όπου γεννήθηκες; Μπορεί ναι, αλλά αμφισβήτησε το πρώτα!

Χρειαζόμαστε την αμφιβολία γιατί πρέπει να ζούμε τη ζωή μας έτσι ώστε να ανακαλύπτουμε συνέχεια τα κομμάτια του πάζλ που θα διαμορφώσουν τη προσωπική μας ευτυχία. Και χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει αμφισβήτηση, χωρίς αμφισβήτηση δεν υπάρχει εξερεύνηση και χωρίς εξερεύνηση δεν υπάρχει ανακάλυψη!

Και αν θέλεις να αμφισβητήσεις όλα όσα πίστευες για το φλερτ και και να γίνεις η καλύτερη εκδοχή σου, δες εδώ