Ισότητα των Δύο Φύλων: Ας μιλήσουμε Ειλικρινά

Είναι δύσκολο να ξεκινήσω ένα τέτοιο θέμα για την ισότητα, κυρίως γιατί δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Το θέμα μάς έχει απασχολήσει αρκετά σαν κοινωνία και θα συνεχίσει να μας απασχολεί για αρκετό καιρό ακόμα.

Οι περισσότεροι που θα διαβάσουμε αυτό το άρθρο είμαστε άντρες και ακόμα κι αυτό είναι αρκετό για να μας κάνει να το βλέπουμε μονόπλευρα. Φυσικά, αυτό είναι αναμενόμενο γιατί γεννηθήκαμε ως το «ισχυρό» φύλο και μας μεγάλωσαν ώστε να το πιστεύουμε αυτό.

Δε φταις εσύ για τον τρόπο που μεγάλωσες και όσα σου έμαθαν. Για ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού και της συμπεριφοράς μας ευθύνεται η οικογένεια και ο περίγυρός μας. Για αυτό όμως που ευθύνεσαι είναι η διαιώνιση τέτοιων αντιλήψεων.

Σου έμαθαν κάποια πράγματα αλλά μεγαλώνοντας οφείλεις να τα αποβάλλεις. Το ξέρω πως είναι δύσκολο να αναθεωρήσεις όσα σου έμαθαν και ίσως ποτέ να μην καταφέρεις να βιώσεις όσα περνάει μια γυναίκα, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να δεις τα πράγματα όπως είναι.

Τι λένε οι κοινωνικές διδαχές για τις γυναίκες;

Καλώς ή κακώς, είμαστε μία πατριαρχική κοινωνία. Αυτό ισχύει για αρκετές χιλιάδες χρόνια και μόνο τα τελευταία 100 περίπου χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται κάποιες αλλαγές σε αυτό. Έχουμε όμως ακόμα πολύ δρόμο.

Σαν αποτέλεσμα αυτού, μεγαλώνουμε και εκπαιδευόμαστε στο να αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες ως κάτι κατώτερο. Κάτι πιο χαλαρό, πιο ευκολόπιστο, με λίγο πιο παιδικό τρόπο σκέψης και υπερβολικά συναισθήματα, πιο αδύναμες. Οι πιο κλασσικές ατάκες που θα ακούσεις είναι: Το αδύναμο φύλο, υπερβολικά συναισθηματικές, κάνουν σαν παιδιά, καλές είναι αλλά όχι για να τις εμπιστεύεσαι, τις αγαπάμε αλλά μέχρι εκεί.

Δε θα αναφερθώ σε κοινωνίες που θεωρούν τις γυναίκες ως απόκτημα, ως υλικό αγαθό που μπορείς να το ανταλλάξεις, γιατί εκεί έχουν αρκετό δρόμο ακόμα να κάνουν.

Ακόμα και στις δυτικές κοινωνίες όμως που θεωρούνται πιο προχωρημένες, ο ρόλος της γυναίκας εξακολουθεί να είναι δεύτερος. Μικρότεροι μισθοί, κοινωνική απαξίωση αν δεν ακολουθούν τις κοινωνικές προσταγές, επιθετικότητα από τους άντρες. Σαν να λέμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Λόγω όλων αυτών των κοινωνικών διδαχών λοιπόν, εκπαιδευόμαστε να βάζουμε τις γυναίκες σε κουτάκια. Να είναι εκπαιδευμένη αλλά να μην το παρακάνει και δεν μπορεί να βρει άντρα μετά. Να έχει δουλειά αλλά τόσο, ώστε να μπορεί να κάνει οικογένεια και να μη μείνει στο ράφι. Να έχει ένα παιδί τουλάχιστον μέχρι τα 30+ γιατί μετά θα είναι γεροντοκόρη. Και φυσικά η ολοκλήρωσή της ως γυναίκα, έρχεται μέσα από την αποδοχή ενός άντρα, την οικογένεια και τα παιδιά.

Σίγουρα έχεις ακούσει μεγαλώνοντας κάτι από τα παραπάνω. Πρέπει λοιπόν να ξεπεράσεις όλες αυτές τις αντιλήψεις και να δεις τις γυναίκες ως αυτό που είναι, ίσες με τον άντρα.

Ισότητα δεν σημαίνει ομοιότητα

Εδώ μπαίνουν ατάκες όπως «Ναι αλλά αν θέλουν ισότητα γιατί δεν πάνε να δουλέψουν οικοδομή; Γιατί δεν πάνε να πολεμήσουν ή να μαζέψουν σκουπίδια». Βασικά, πλέον τα κάνουν όλα αυτά και πολλά άλλα.

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και τέτοιες ατάκες πατάνε πάνω στην παραδοχή ότι σωματικά μπορεί να είναι πιο αδύναμες από τους άντρες οπότε ίσως να μην μπορούν να κάνουν όσα κάνουμε με την ίδια ευκολία.

Από την άλλη και οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πράγματα που εμείς δεν θα μπορούσαμε. Έχει αποδειχθεί ότι ο τρόπος σκέψης τους είναι πιο οργανωτικός, έχουν μεγαλύτερη αντοχή στον πόνο και φυσικά κυοφορούν και γεννάνε.

Εννοείται πως ο ρόλος της γυναίκας δεν είναι να κάνει παιδιά, αλλά είναι κάτι που εμείς οι άντρες δε θα αντέχαμε.

Τι μπορούμε να κάνουμε για την ισότητα;

Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και στο φλερτ και τις σχέσεις, η ισότητα ξεκινάει από την αποδοχή του άλλου και κυρίως από την αποδοχή του εαυτού μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν αμφισβητούμε τις ικανότητες μίας γυναίκας, ούτε αμφιβάλουμε για το τι μπορεί να κάνει, απλά και μόνο γιατί είναι γυναίκα.

Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε ενδεχόμενο και αντιμετωπίζουμε κάθε γυναίκα σαν να είναι μία μοναδική, ξεχωριστή οντότητα όπως είναι και κάθε άντρας και κάθε άνθρωπος.

Την αντιμετωπίζουμε ως ίση, με ίδια δικαιώματα, απαιτήσεις και υποχρεώσεις. Έχουμε φτάσει σε άλλους πλανήτες και ακόμα συζητάμε το αν σε ένα ραντεβού πληρώνουμε εμείς τα ποτά, εκείνες ή από κοινού. Δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει να κάνεις αυτό που σε εκφράζει και όχι αυτό που απαιτούν οι κοινωνικές προσταγές.

Δεν είναι απαραίτητο να περάσεις να την πάρεις από το σπίτι της για να βγείτε. Αν σου πει ότι θέλει να την πάρεις, τότε εντάξει. Αν θέλει να βρεθείτε κάπου εκεί γύρω, τότε και πάλι είναι εντάξει.

Εκφράσου ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς και απαρχαιωμένες αντιλήψεις, με αποδοχή της ισότητας και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Φρόντισε να εκπέμπεις τον καλύτερο εαυτό σου και θα δεις ότι όλα θα γίνουν ευκολότερα.