Οργή και Θυμός: Όταν σου ραγίζει την καρδιά

Κάποτε στη ζωή μας όλοι αδικηθήκαμε, εγκαταλειφθήκαμε, προδοθήκαμε από κάποια κοπέλα. Ακόμη και σήμερα μπορεί να ακούμε το όνομά της και να γεμίζουμε οργή. Τρίζουμε τα δόντια μας και να θυμώνουμε που το πρόσωπο αυτό, που ράγισε τη καρδιά μας, τολμά και ζει ακόμη.

Είναι εκείνη που έφυγε. Που μας εγκατέλειψε. Που ράγισε, ηθελημένα και εντελώς συνειδητά, την καρδιά μας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δεν λεει να γυρίσει κοντά μας, δεν λεει να μας ζητήσει μία δεύτερη ευκαιρία. Που μας εκμεταλλεύτηκε, που ποδοπάτησε θριαμβευτικά τα αισθήματά μας.

Θυμός. Οργή. Πικρία. Καμιά φορά, παράλογος θυμός, παράλογη οργή, παράλογη πικρία.

Ωστόσο, δεν είναι πάντα ερωτική απογοήτευση αυτό που νιώθουμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι πιο πολύ το αίσθημα της αδικίας που δεν μπορούμε με τίποτα να καταπιούμε. Λες και το σύμπαν έχει κάνει την πλάκα του στην καμπούρα μας.

Όχι, πρέπει να υπάρξει κάποια εκδίκηση, για να ηρεμήσουμε. Κάποιου είδους καρμική ανταπόδοση. Κάποιος κοσμικός τιμωρός θα πρέπει να της δείξει επιτέλους, τι σημαίνει να πληγώνει έτσι τους συνανθρώπους. Τους ανθρώπους που κάποτε την λάτρεψαν. Οργή και Θυμός: Όταν σου ραγίζει την καρδιά

Όταν ο ουρανός πέφτει στο κεφάλι σου

Είναι πράγματι δύσκολο να μην ενδίδεις στα αρνητικά συναισθήματα της μιζέριας και της εκδικητικότητας. Υπάρχει όντως μία λεπτή γραμμή μεταξύ αγάπης και μίσους. Όταν νιώθεις έντονα αισθήματα για κάποια και σου τα αναποδογυρίσει, η ένταση δεν χάνεται, αλλάζει μονάχα κατεύθυνση. Ήταν αγάπη, έγινε μίσος (ή μασκαρεμένη αγάπη) πάντως εκδηλώνεται πλέον πολύ αρνητικά.

Είναι φυσιολογικό, ως ένα βαθμό. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να έχουν αναλώσει πολύ από το χρόνο, το χρήμα, την αγάπη μας. Είναι αδύνατον να τους σβήσουμε σε μία στιγμή από τη σκέψη και την καρδιά μας, οσοδήποτε και αν το αξίζουν. Κάποιες φορές όμως φταιμε κι εμείς, που δεν αφήνουμε τις πληγές μας να επουλωθούν. Είναι σαν να τις σκαλίζουμε συνέχεια με ένα ξύλο.

Και είναι δυστυχώς πολύ δύσκολο να αποξενωθούμε εντελώς από τον άλλο. Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα συνδέονται μέσω διαδικτύου, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αντισταθούμε στον πειρασμό να τσεκάρουμε τι κάνει εκείνη. Κάποτε έπρεπε να βάλουμε γνωστούς γνωστών να ρωτάνε τι κάνει η πρώην μας.

Τώρα μπορούμε από την ανωνυμία και την ασφάλεια του σπιτιού μας να χώσουμε τη μύτη μας στη ζωή οποιουδήποτε. Twitter, Instagram, facebook, όλα τα ψαχουλεύουμε. Να δούμε αν είναι μόνες τους ακόμη. Να τσεκάρουμε τι κάνουν.

Κι εδώ ας είμαστε ειλικρινείς. Εκείνο που ψάχνουμε να δούμε είναι αν είναι ευτυχισμένες.

Η ευτυχία της μας φαίνεται η έσχατη προσβολή απέναντι στα δικά μας αισθήματα. Είναι σαν να μας ραντίζει με αλάτι τις πληγές (που εκείνη δημιούργησε, μην το ξεχνάμε). Δεν έχει δικαίωμα να είναι ευτυχισμένη. Πρέπει να υποφέρει. Πρέπει να τιμωρηθεί.

Κάθε φορά που τσεκάρουμε και την βλέπουμε να πηγαίνει διακοπές, να χαμογελάει, να περνάει καλά χωρίς εμάς, είναι μια καινούρια κλωτσιά στο στομάχι. Μία μαχαιριά στην καρδιά. Ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη που μας θυμίζει πόσο άδικη είναι η ρουφιάνα η ζωή και πόσο το σύμπαν μας έχει ολότελα γραμμένους. Κάποιοι θα κάνουν κακά πράγματα και δεν θα τους βάζει κανείς τιμωρία. Να πάρει και να σηκώσει.

Επειδή είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη ζωή (αφού οι γονείς, οι παπάδες, οι δάσκαλοι αλλιώς μας τα μάθαιναν) αρχίζουμε να εσωτερικεύουμε το πρόβλημα. Μήπως φταιμε εμείς; Μήπως εμείς κάτι κάναμε στραβά και τώρα μας αξίζει αυτό που περνάμε;

Βρήκαμε τώρα καινούριο μαστίγιο να αυτομαστιγωνόμαστε. Εκείνη είναι ευτυχισμένη. Εμείς βράζουμε στο ζουμί μας. Εκείνη δεν έχει την παραμικρή συναίσθηση του πόσο μας πλήγωσε.

Είναι άδικο. Είναι εξωφρενικό.

Και δεν λεει να μας περάσει

Είναι πράγματι πολύ δύσκολο να το αποδεχτεί κάποιος αυτό. Είναι άδικο, άσχημο, απαίσιο και δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις για να επηρεάσεις την κατάσταση ως έχει.

Στην πραγματικότητα, εκείνο που επιθυμούμε είναι μία δικαίωση. Να δικαιωθούμε εμείς, να αναγνωριστεί το πόσο πονέσαμε και το πόσο μας φταινε οι άλλοι. Και ειλικρινά αυτό που διακαώς επιθυμούμε, μπορεί ποτέ να μην το αξιωθούμε. Κανείς δεν εγγυάται ότι οι άνθρωποι που μας αδίκησαν θα παραδεχτούν το φταίξιμό τους. Και δεν βοηθάει να προσπαθήσουμε να πιέσουμε τις καταστάσεις.

Αν θες να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου, δες εδώ

Πώς γίνεται να κερδίσουμε;

Κατ’ αρχάς. Δεν υπάρχει αυτό που λένε, τέρμα.

Τέρμα, δηλαδή τι σημαίνει; Να εξηγηθούμε, να καταλάβουμε τι έγινε και για ποιον ακριβώς λόγο, να μπει, όπως λένε, ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τέρμα λοιπόν σημαίνει δικαίωση, και, υπό αυτή την έννοια, τέρμα δεν υπάρχει. Δεν έρχεται ποτέ όπως το θέλουμε. Δεν θα συντονιστούν τα γεγονότα με το πώς πιστεύουμε εμείς ότι πρέπει να λειτουργεί ο κόσμος. Και όσο περισσότερο το προσπαθούμε τόσο πιο δυστυχισμένοι γινόμαστε.

Το τέρμα δεν έρχεται με το να βρεις την ευκαιρία να εκδικηθείς την πρώην σου. Δεν έρχεται όταν θα μπορέσεις να ξεράσεις στα μούτρα της όλο το φαρμάκι που έχεις σωρεύσει. Δεν έρχεται όταν θα έχεις γίνει τόσο ευτυχισμένος που εκείνη θα σκάσει από το κακό της. Δεν είναι μία μονομαχία που πρέπει να την κερδίσεις σώνει και ντε, δεν είναι ανάγκη να αποδείξεις ότι έγινες ευτυχισμένος, επιτυχημένος, ζηλευτός και χωρίς εκείνη τη σκύλα στο πλευρό σου.

Μάλιστα, αν τέτοιου είδους τέρμα σού γίνει εμμονή, τότε το πραγματικό τέρμα δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. Διότι η κάθε σου σκέψη και η κάθε σου πράξη θα έχει άμεση συνάφεια με το πώς θα το δει εκείνη, πώς θα το πάρει, τι θα σκεφτεί και τι θα αισθανθεί με την όποια πρόοδό σου.

Τέτοιες σκέψεις απλώς δηλητηριάζουν τη ζωή σου. Όσο δίκιο και αν έχεις. Όσο και να άξιζε στην πρώην σου. Στην ουσία, τροφοδοτείς τη θλίψη σου και καταναλώνεις την ενέργειά σου όσο περισσότερο ασχολείσαι με το πώς θα εκδικηθείς αυτούς που σε πίκραναν.

Το τέρμα δεν θα στο δώσουν οι άλλοι, ούτε το σύμπαν, ούτε ο Θεός. Εσύ θα το δώσεις όταν το αποφασίσεις. Τελεία.

Είναι δύσκολο να αφήσεις στην άκρη την πικρία σου, όμως αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις. Για να καταλάβεις καλύτερα το θέμα, μπορείς να δεις και το ακόλουθο βίντεο:

Το πρώτο βήμα είναι να κόψεις κάθε σύνδεση με το άτομο που σε πλήγωσε. Έξω από το Facebook, σβήνεις μηνύματα και τηλέφωνα, γενικά εξαλείφεις κάθε στοιχείο οποιασδήποτε επικοινωνίας.

Έτσι θα σου είναι δυσκολότερο να τσεκάρεις τη ζωή της πρώην σου, όσο και αν το θέλεις. Έτσι θα μπορέσεις να την ξεχάσεις ευκολότερα. Εύκολα λέγεται κάτι τέτοιο βέβαια και δύσκολα γίνεται. Μπορεί να έχεις κοινό κύκλο γνωριμιών με το άτομο που θέλεις να ξεχάσεις. Μπορεί να έχεις επαγγελματική συνεργασία μαζί της.

Πρέπει να το αποδεχτείς αυτό και να την αγνοείς όσο μπορείς περισσότερο. Όσο περισσότερο ασχολείσαι μαζί της, τόσο περισσότερο μπορεί να σε πληγώνει. Πρέπει να μην είναι σημαντική για εσένα. Απλώς να μην σε νοιάζει. Να μην σε επηρεάζει. Έτσι δεν θα έχει πια τη δυνατότητα να σε πληγώνει, είτε το κάνει συνειδητά είτε ασυνείδητα. Οργή και Θυμός: Όταν σου ραγίζει την καρδιά

Το επόμενο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να συγχωρήσεις. Είναι πολύ πιο δύσκολο, αλλά απίστευτα σημαντικό.

Και μάλιστα, όχι μονάχα την πρώην που σε αδίκησε και σου ράγισε τη καρδιά. Αλλά και τον ίδιο τον εαυτό σου, που αφέθηκε να πληγωθεί, να αδικηθεί και να πονέσει τόσο πολύ. Πάψε να τα βάζεις με τον εαυτό σου, με το τι έκανες ή το τι δεν έκανες και να αναλώνεσαι στο πώς θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα αν είχε συμβεί ετούτο και όχι εκείνο. Συγχωρώντας τον εαυτό σου θα συγχωρήσεις και όσους σε αδίκησαν και θα μπορέσεις να προχωρήσεις παρακάτω.

Αν μπορείς, θα είναι ωφέλιμο να διδαχτείς από τα σφάλματά σου. Το κλειδί είναι να δεις πώς θα αποφύγεις παρόμοια λάθη στο μέλλον. Ακόμη και στον χειρότερο χωρισμό μου, όταν μου βγάλανε την καρδιά και την καταβρόχθισαν μπρος στα δύσπιστα μάτια μου, βρήκα χρήσιμα πράγματα να θυμηθώ, να διδαχθώ και να προχωρήσω. Τώρα ξέρω πως ποτέ μα ποτέ δεν θα το ξαναπεράσω αυτό.

Και επιτέλους, φίλε μου: πήγαινε παρακάτω. Προχώρα με τη ζωή σου.

Είναι αλήθεια πως κάποιο άτομο μπορεί να μην πάψεις ποτέ να το σκέφτεσαι. Μπορείς όμως να πάψεις να πονάς για αυτό. Και δεν μπορείς να σταματήσεις να πονάς όσο της επιτρέπεις να αποτελεί κομμάτι της ζωής σου, με οποιονδήποτε τρόπο.

Αποδέξου πως όλα τα πράγματα κάποτε τελειώνουν και πως αυτό που βιώνεις τώρα είναι το τέρμα, είτε έχει έρθει όπως το ονειρεύτηκες είτε όχι, είτε σου φαίνεται δίκαιο είτε όχι.

Ξεκόλλα, κλείσε πίσω σου τις πόρτες και άσε τις πικρίες και τα δάκρυα ακριβώς εκεί, πίσω σου. Προχώρα μπροστά και ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις. Επειδή ο μόνος τρόπος να είσαι ο νικητής από όλο αυτό είναι να μην παραμένεις ηθελημένα όμηρος στις παλιές πληγές που έχει η καρδιά σου.