Vicky, Christina Barcelona: Μαθήματα Φλερτ από την ταινία

ΦΛΕΡΤ

By Vasilis

Share

Tweet

Pin

Share

Δε συνηθίζω να γράφω για ταινίες όμως το Vicky, Christina Barcelona είναι εξαίρεση. Θεωρώ ότι οι περισσότερες είναι κατασκευάσματα και πολλές φορές πατάνε σε υπερβολές για να καθηλώσουν το θεατή. Ειδικά το Hollywood, έχει μετατρέψει την υπερβολή σε κάτι δεδομένο, οπότε μπορεί να κουράσει αρκετά.

Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στις ταινίες που μιλάνε για το φλερτ και τις σχέσεις των ανθρώπων, όπου η υπερβολή πάει σύννεφο. Έχουμε γεμίσει με ταινίες που παρουσιάζουν τους άντρες να κάνουν λάθη συστηματικά ενώ τις γυναίκες να καταλήγουν να ανέχονται τη συμπεριφορά τους γιατί «έτσι είναι οι άντρες».

Επίσης, πολλές ταινίες πλέον παρουσιάζουν τους άνδρες ως άβουλα πλάσματα που πρέπει να συμβουλευτούν έναν οδηγό επιβίωσης για να καταλάβουν πως σκέφτεται μία γυναίκα και όλα αυτά για να δούμε στο τέλος της ταινίας μία σκηνή υπερβολικής επένδυσης, όπου ο άντρας θα κάνει κάτι εξωπραγματικό και η γυναίκα θα πειστεί από αυτό για να τον κρατήσει ή να τον παντρευτεί.

Πέρα από το Vicky, Christina Barcelona, υπάρχει και μια ακόμη ταινία που αποτελεί εξαίρεση και μπορείς να διαβάσεις εδώ κι αυτό το άρθρο.

Βλέπεις, το μοτίβο είναι το ίδιο σε όλες τις ταινίες. Ακόμα και στο Hitch που θεωρείται μία καλή ταινία που πετυχαίνει τον στόχο της, ο πρωταγωνιστής είναι τόσο καλός απλά και μόνο γιατί κάποτε αγαπούσε κάποια και την έχασε.

Πάντως, συστηματικά βλέπουμε άντρες να κυνηγάνε τις γυναίκες και να κάνουν υπερβολές και πολλές φορές «ακροβατικά» για να κερδίσουν αυτή που θέλουν.

Η βιομηχανία του κινηματογράφου, λοιπόν, θέλει τον άντρα να παρακαλάει, να πληρώνει και την γυναίκα ως μια σύγχρονη σταχτοπούτα να περιμένει το γοβάκι που δικαιωματικά της αξίζει.

Υπάρχουν βέβαια και οι ταινίες που ο άντρας είναι ο μάτσο και πολύ σκληρός τύπος που τους σκοτώνει όλους, οπότε παίρνει και το κορίτσι στο τέλος, το οποίο είναι λογικό γιατί δεν έχει μείνει και κανένας όρθιος.

Πέρα απ’ όλα αυτά όμως υπάρχει μία ταινία, το Vicky, Christina Barcelona, η οποία έχει μία φανταστική σκηνή, την οποία την θεωρώ αξεπέραστη. Είναι σκηνοθετημένη από τον Woody Allen, με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει να παρουσιάζει τις καταστάσεις. Θα εστιάσω στην συγκεκριμένη σκηνή και αφού την δεις εδώ, θα σου πω τι μου αρέσει.

#1 Γλώσσα σώματος

Ξεκινώντας με τον τρόπο που ο πρωταγωνιστής του Vicky, Christina Barcelona πλησιάζει τις δύο κοπέλες, έχει τα χέρια στις τσέπες και πλησιάζει αργά. Δεν έχει καμία νευρικότητα, δεν κοιτάζει αμήχανα, μιλάει ήρεμα και η φωνή του είναι χαμηλή και σταθερή.

Χωρίς να καθυστερεί πολύ, κάνει φανερές τις προθέσεις του, χωρίς υπερβολές και φανφάρες. Δεν προσπαθεί να τις εντυπωσιάσει (αν και τους προτείνει να πάνε βόλτα με αεροπλάνο, που είναι λίγο εντυπωσιακό φυσικά), και ξεκινάει μία χαλαρή κουβέντα μαζί τους.

Κλασσικά, όπως μπορεί να συναντήσουμε και εμείς στο δρόμο, η μία κοπέλα είναι πιο θετική από την άλλη, στην προσέγγιση του. Όταν ρίχνει την πρόταση-βόμβα, οι αντιδράσεις τους είναι εντελώς διαφορετικές.

Η μία αυτόματα απορρίπτει την πρόταση του με μία έκφραση του στυλ «Τι μας πέρασες; Τίποτα χαζές που θα γεμίσουμε το κρεβάτι σου;» Ενώ η φίλη της είναι πιο ανοικτή στην πρόταση, λέγοντας ότι αν δεν θέλει να κάνει κάτι μαζί του, δεν την υποχρεώνει τίποτα.

Αν θες να γίνεις ελκυστικός στις γυναίκες, δες εδώ

#2 Διαχείριση αντιρρήσεων

Όπως είναι φυσικό και επόμενο, η πρότασή του βρίσκει αντιδράσεις και είναι λογικό αν αναλογιστείς τον κοινωνικό προγραμματισμό που έχουμε. Για μία γυναίκα, είναι σχεδόν απίθανο να βρεθεί στο κρεβάτι με κάποιον άγνωστο, έτσι απλά… ή μήπως όχι;

Η αντίδραση του είναι χρυσός. Όταν εισπράττει την απόρριψη, δεν αντιδρά καθόλου. Δεν χάνει τα λόγια του, ούτε τον ειρμό της σκέψης του. Δεν αλλάζει στάση, ούτε τον τόνο της φωνής του. Απλά κάνει μία φανταστική ερώτηση. «Τι σε ενοχλεί στην πρόταση μου; Το γεγονός ότι σας βρίσκω ελκυστικές και ενδιαφέρουσες;»

Έτσι απορροφάει την απόρριψη χωρίς να την αφήσει να αιωρείται στον αέρα ούτε για μερικά δευτερόλεπτα. Το ακόμα πιο φανταστικό είναι το γεγονός ότι όσο το κάνει, εξακολουθεί να φλερτάρει με την φίλη της!

Στη συνέχεια, διαχειρίζεται λίγο ακόμα την κατάσταση, χτίζοντας την ιστορία για το μέρος που θα πάνε και τι θα δουν εκεί. Δεν καθυστερεί να πει αυτό που θέλει αλλά και από την άλλη ούτε τους φορτώνεται.

Κλείνει, λέγοντάς τους ότι μπορούν να το σκεφτούν και να του πουν στην συνέχεια. Δεν βγάζει ανάγκη, ούτε παρακαλάει και το ακόμα καλύτερο, ολοκληρώνοντας σηκώνεται και φεύγει!

Η συζήτηση μεταξύ των κοριτσιών είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Η μία προσπαθεί να φρενάρει τη φίλη της από ένα «τραγικό λάθος», όπως το αναφέρει, και η άλλη της λεει ότι τουλάχιστον είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον τύπος και όχι άλλο ένα “factory made zombie”.

Ένα ζόμπι, από μονάδα παραγωγής δηλαδή. Αυτό που θέλει να μας διδάξει, λοιπόν, η συγκεκριμένη σκηνή είναι ότι έτσι σαν ζομπί λειτουργούν πολλοί άντρες στη σημερινή εποχή.

Θεωρώ αυτή την σκηνή από το Vicky, Christina Barcelona, εξαιρετική και όσο κι αν σου φαίνεται υπερβολική, δεν είναι εξωπραγματική. Πιστεύω ότι έχεις πολλά να μάθεις από αυτή, οπότε την προτείνω ανεπιφύλακτα.

Δες την και γράψε μου την άποψή σου.