Αλλάζοντας τον εαυτό σου: Προδοσία ή Πρόοδος;

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε αναρωτηθεί πως θα ήταν η ζωή μας αν ήταν εντελώς διαφορετική από αυτό που μέχρι τώρα ζούμε. Αν μπορούσαμε να τα αλλάξουμε όλα, μονομιάς. Εμπρός λοιπόν, άλλαξέ τα. Γιατί δεν το κάνεις;

Η ιδέα και μόνο μας φαίνεται άθλος. Απίστευτη, αδύνατη. Ο καθένας είναι αυτό που είναι και παλεύοντας να αλλάξει, δεν κάνει άλλο, από το να δυσκολεύει τη ζωή του και να απογοητεύεται. Έτσι μας λένε, όλοι και παντού. Να είσαι ο εαυτός σου, ό,τι και να συμβεί.

Επιπλέον, μας πείθουν ότι προσπαθώντας να αλλάξουμε, διαπράττουμε τη μέγιστη προδοσία εις βάρους του εαυτού μας. Μας λένε ότι η προσπάθειά μας να διαφοροποιηθούμε από αυτό που είμαστε σημαίνει αδυναμία, αποτυχία και είναι δείγμα ανθρώπου που ακολουθεί την αγέλη αντί να περιφρουρήσει την ιδιαίτερη προσωπικότητά του.

Και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, είναι καλό να θέλεις να παραμείνεις ο εαυτός σου. Τι γίνεται όμως όταν δεν είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου; Ας πούμε, το να είσαι ο εαυτός σου οφείλει να παραμένει το θεμελιώδες αξίωμα της ζωής σου, ακόμη και όταν το να είσαι ο εαυτός σου σε κάνει δυστυχισμένο; Δε θα έπρεπε να προσπαθείς να βελτιώσεις, είτε την εμφάνισή σου είτε τις προοπτικές σου, είτε τον τρόπο που ζεις, προκειμένου να μην αποτελούν αυτά τροχοπέδη στην εξέλιξή σου;

Γεγονός είναι ότι η ταυτότητα είναι κάτι ρευστό. Μπορεί να αλλάξει. Κανείς δεν παραμένει ίδιος, από τη μια στιγμή στην άλλη, για να μη συζητήσουμε για τις διαφορές μεταξύ ετών και δεκαετιών.

Η διαφορά λοιπόν είναι αν θα αφήσεις την αλλαγή να έρθει από μόνη της ή εάν θα την επιδιώξεις.

Εν ολίγοις, αν είσαι πρόθυμος να καταπιαστείς και να επινοήσεις εκ νέου τον υπέροχο εαυτό που σου αξίζει.

Γιατί να αλλάξεις; Αλλά γιατί και να μην αλλάξεις;

Ένα από τα ερωτήματα που κάνουν οι αναγνώστες μου σχετικά με το θέμα είναι το εξής: «δηλαδή πρέπει εγώ να παραδεχτώ ότι είμαι φρικτός άνθρωπος και να αλλάξω;»

Για να πούμε την αλήθεια, από τη στιγμή που αποφασίζεις να επινοήσεις εκ νέου τον εαυτό σου, είναι σα να παραδέχεσαι, κατά κάποιον τρόπο, ότι είσαι άνθρωπος με ελαττώματα, με χαμηλές προοπτικές να αρέσεις ή με προβλήματα. Αν δεν ήσουν έτσι και δεν το έβλεπες, δε θα είχες καμία επιθυμία να αλλάξεις οτιδήποτε σε σένα, σωστά;

Δε χρειάζεται φυσικά να πούμε ότι αυτό το σκεπτικό δεν είναι ό,τι πιο υγιές. Η ερώτηση δεν πρέπει να τίθεται ως: «Λοιπόν, γκρεμίζω τον εαυτό μου και τον ξαναχτίζω» αλλά ως: «Ποιος ακριβώς θέλω να γίνω, από δω και στο εξής;».

Η ιδέα πίσω από την ανάγκη να επινοήσει κάποιος εκ νέου τον εαυτό του δεν είναι απλώς η αλλαγή. Είναι η αλλαγή προκειμένου να αρέσεις περισσότερο στον ίδιο τον εαυτό σου. Είναι η διαδικασία με την οποία θα γίνεις εκείνος που πάντα ήθελες να γίνεις. Είναι η πρόκληση να σπάσεις τα στεγανά σου, να εξερευνήσεις τα όρια των δυνατοτήτων σου και να υπερκεράσεις τους περιορισμούς που σε ταλάνιζαν μια ζωή.

Πώς το βλέπεις;

Θες να αλλάξεις τον εαυτό σου; Δες εδώ

Αναπρογραμματίζοντας την προσωπικότητά σου

Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό. Όταν επινοείς εκ νέου τον εαυτό σου, δεν αλλάζεις μονάχα την εξωτερική σου εμφάνιση, αλλάζεις και την προσωπικότητά σου.

Αυτό ακριβώς είναι που μπερδεύει τον κόσμο. Μας λένε ότι η προσωπικότητα δεν αλλάζει, ή ότι δεν αλλάζει απαραίτητα, ακολουθώντας τις όποιες εξωτερικές αλλαγές. Μπορείς να αλλάξεις συμπεριφορές, για παράδειγμα.

Η προσωπικότητά μας είναι τόσο εγγενής, όσο και επίκτητη. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γονίδιά μας αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας.

Η δειλία, για παράδειγμα, η ατολμία μας να πλησιάσουμε ένα πρόσωπο που μας ενδιαφέρει είναι κάτι που μπορούμε να το αλλάξουμε, με προσπάθεια, επιμονή, με την εμπειρία που θα χτίσουμε. Η ατολμία μας μπορεί να γίνει τόλμη, μπορούμε να διδαχτούμε το πώς. Δε γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται εξάσκηση, προσπάθεια, παρατήρηση, αλλά μπορεί να συμβεί. Προσπάθησέ το. Προσπάθησέ το συνειδητά.

Δες πώς αντιδρούν οι άνθρωποι, μελέτησε τις αντιδράσεις, τα χαμόγελα, τους μορφασμούς, παρατήρησέ τα, επεξεργάσου τα, δες πότε σημαίνουν αποδοχή και πότε απόρριψη. Θα διαπιστώσεις ότι θα γίνεσαι όλο και καλύτερος στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους.

Ομοίως, η προθυμία σου να ρισκάρεις μία απόρριψη, μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι, εντάξει, δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Μία απόρριψη σου δείχνει πώς να αποφύγεις στο μέλλον άλλες απορρίψεις. Ή σου λέει ότι με το συγκεκριμένο άτομο δεν ταίριαζες εξ αρχής, οπότε καλύτερα που δεν το ξεκινήσατε. Αλλάζοντας τον εαυτό σου: Προδοσία ή Πρόοδος;

Μαθαίνοντας πώς να μην αφήνεις το φόβο να ελέγχει τις κινήσεις σου, αποκτάς περισσότερη αυτοπεποίθηση. Μη ξεχνάς ότι η συνταγή της αυτοπεποίθησης είναι εμπειρία συν επιβίωση.

Ακόμη και η αρνητικότητα είναι συνήθεια, αν το καλοσκεφτείς. Όπως και η αισιοδοξία και ο πεσιμισμός. Το να καταργήσεις τα περιοριστικά σου πιστεύω, σημαίνει ότι καταφέρνεις να νικήσεις την αρνητικότητά σου, όλες τις απαισιόδοξες σκέψεις που σε περιόριζαν μέχρι τώρα.

Για παράδειγμα

Ένας φίλος μου ηθοποιός αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα για αυτό που σου λέω. Σε κάθε ακρόαση που πήγαινε, εκλιπαρούσε στην ουσία να τον προσέξουν ανάμεσα στους δεκάδες άλλους επίδοξους ηθοποιούς και να πετύχει κάποιο ρόλο. Μέχρι που μια μέρα αποφάσισε να πάψει να παρακαλάει. Συνειδητοποίησε ότι ήταν καλός ηθοποιός, με δυνατότητες, προοπτικές και ταλέντο. Αυτόματα, άρχισε να συμπεριφέρεται ανάλογα με την καινούρια του αυτή πεποίθηση.

Η πρώτη που πρόσεξε την αλλαγή, ήταν κάποια φίλη που γνώριζε από τη σχολή του. Πάντα οι δυο τους ήταν καλοί φίλοι, αλλά ποτέ κάτι περισσότερο. Μέχρι που ο φίλος μας αποφάσισε να αναπρογραμματίσει την προσωπικότητά του. «Ήταν σα να σε βλέπω για πρώτη φορά», του είπε αργότερα. “Είχες γίνει κάποιος άλλος, είχες αέρα, ήσουν ελκυστικός”.

Ο εαυτός μας, ως έχει, δεν είναι κάτι απαράλλαχτο. Μπορούμε να τον αλλάξουμε, αν το αποφασίσουμε, αν το παλέψουμε. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε καινούρια μοτίβα συμπεριφοράς και αλληλεπίδρασης με τους γύρω μας.

Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε μόνοι. Κάποιες άλλες, χρειαζόμαστε βοήθεια από άλλους.

Μπορείς να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, δοκιμάζοντας πράγματα που δεν έκανες ποτέ ξανά. Μπορείς να επαναξιολογήσεις πράγματα που δε σου αρέσουν. Πίστεψέ με, θα εκπλαγείς από το πόσο αλλάζουν τα γούστα σου με τον καιρό. Θα εκπλαγείς με το πόσα πράγματα σου άρεσαν ή τα απέρριπτες, όχι τόσο από γούστο, αλλά απλώς από συνήθεια.

Αρκεί μονάχα να είσαι πρόθυμος να επαναπροσδιορίζεις τον εαυτό σου. Τις ικανότητές σου, για παράδειγμα. Μπορείς να κάνεις πράγματα, που απλώς είχες συνηθίσει να πιστεύεις ότι δεν μπορούσες. Ομοίως, θα αρέσεις σε ανθρώπους που ποτέ δεν πίστευες ότι θα μπορούσες να αρέσεις. Έτσι, σιγά -σιγά, η παλιά σου προσωπικότητα θα διαγράφεται καθώς θα σφυρηλατείς τον καινούριο, καλύτερο εαυτό σου.

Κατανόησε ότι μπορείς να αλλάξεις

Πάντα να θυμάσαι: Το εγώ είναι πολύ ρευστό πράγμα. Αλλάζει πολλές φορές στη διάρκεια μίας ανθρώπινης ζωής.

Μπορεί να χρειαστεί να επινοήσεις πολλές φορές τον καινούριο σου εαυτό, μέχρι να καταλήξεις στον πραγματικό σου εαυτό. Είναι αναμενόμενο κάτι τέτοιο, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μπορεί επίσης να σου πάρει χρόνο να εννοήσεις ότι αυτό που νομίζεις ότι θέλεις να είσαι, μπορεί να διαφέρει τελικά, από αυτό που όντως θέλεις να είσαι.

Κάποτε, όταν ακόμη ήμουνα κολλημένος στις παλιές, κακές εποχές μου, νόμιζα πως ήθελα να είμαι ο άντρας που θα βγαίνει κάθε βράδυ και θα κοιμάται με διαφορετική γυναίκα κάθε φορά. Ο κυνηγός, ο επιτυχημένος, ο εραστής, το άλφα αρσενικό όπως στραβά με είχαν μάθει να πιστεύω ότι είναι οι σωστοί άντρες.

Πέρασα χρόνια κάνοντας ακριβώς αυτό (ή προσπαθώντας το), μέχρι που ανακάλυψα ότι δεν ήταν τελικά αυτό που ήθελα για τον εαυτό μου. Είχα τις περιπέτειές μου, τις ωραίες μου περιπέτειες, αλλά δεν έψαχνα για μια τέτοια ζωή στην πραγματικότητα. Έτσι, επινόησα έναν καινούριο εαυτό. Το είχα κάνει ήδη, αλλά διαπίστωσα πως χρειαζόταν να το ξανακάνω.

Είναι θαυμάσια εμπειρία να χτίζεις κάθε φορά την καινούρια σου εκδοχή πάνω στην παλιότερη. Η διαδικασία μπορεί να σε γεμίσει χαρά και ικανοποίηση, να δώσει αξία και νόημα στην ίδια τη ζωή σου.

Σκέψου τους γλύπτες. Κάθε έργο ζει ήδη μέσα στο κομμάτι μάρμαρο που θα πλάσει ο καλλιτέχνης. Αλλά πρέπει να εργαστεί για να φέρει στην επιφάνεια αυτό που ήδη υπάρχει κρυμμένο.