Η παραμελημένη ανάγκη μας για πραγματικούς Φίλους

Πόσοι από σας έχετε αληθινούς φίλους; Δεν εννοώ να μιλάτε απλώς, να βλέπετε μπάλα, να παίζετε rpg, να βγαίνετε βόλτες. Εννοώ να έχετε φίλους στους οποίους μπορείτε να καταφύγετε στη δύσκολη ώρα.

Να μπορείτε να μιλήσετε, όταν έχετε ανάγκη συναισθηματικής ή ψυχολογικής υποστήριξης. Όταν έχετε ανάγκη να μιλήσετε με κάποιον, να ανοιχτείτε πραγματικά, να γκρινιάξετε. Υπάρχει κάποιος, έστω ένας, με τον οποίο να μπορείτε να μοιραστείτε άφοβα τα πιο προσωπικά κομμάτια στης ζωής σας;

Και αν έχετε, είναι άντρες αυτοί οι φίλοι;

Μάλλον όχι ή πιθανότατα πολύ λίγοι. Οι άντρες γενικά δεν χτίζουμε τέτοιου είδους φιλίες με άλλους άντρες. Έχουμε τα φιλαράκια μας εμείς. Πάμε στα πάρτι, πάμε για ποτό, πάμε για να χτυπήσουμε κάνα γκομενάκι. Αλλά δεν έχουμε με αυτούς κανένα ουσιαστικό, συναισθηματικό δέσιμο.

Το παράδοξο είναι πως όταν ήμασταν νεότεροι, είχαμε τέτοιου είδους φίλους. Φίλους κολλητούς, φίλους αδελφούς. Αλλά μετά πάψαμε. Γιατί; Επειδή είναι αλλόκοτο και ίσως ενοχλητικό να βλέπεις δυο άντρες να μοιράζονται τόσο ουσιαστικές φιλίες. Η κοινωνία μας δεν αντιμετωπίζει τέτοιες σχέσεις ως φιλίες, τους κρεμάει άλλου είδους ταμπέλες και κάτι τέτοιο θέλουμε να το αποφύγουμε.

Οι φιλίες που κάνουμε με άλλους άνδρες τείνουν να μην έχουν βάθος, συνήθως. Αφορούν στο πού θα βγούμε, στο τι ουίσκι θα πιούμε, στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική, στους νέους φόρους.

Δεν υπάρχει ουσιαστικό συναίσθημα, ουσιαστική φιλία, δεν υπάρχει ο κολλητός, όπως υπήρχε όταν ήμασταν έφηβοι. Τείνουμε να παραμένουμε στην επιφάνεια. Είναι όμως αυτό που θέλουμε;

Τουλάχιστον οι γυναίκες έχουν, και θεωρείται κοινωνικώς αποδεκτό να έχουν, τις κολλητές φίλες όπου θα ακουμπήσουν στον ώμο τους σε μια δύσκολη ώρα. Οι άντρες δεν έχουμε τέτοιες φιλίες.

Κι ωστόσο, αν ρωτήσεις έναν άντρα τι θέλει από μία φιλία, θα σου απαντήσει περίπου τα ίδια που θα σου απαντήσει και μία γυναίκα. Εμπιστοσύνη, υποστήριξη, έναν άνθρωπο να μπορείς να μοιραστείς τα πιο μύχια μυστικά σου, μια καλή συμβουλή. Ένα πρόσωπο του ίδιου φύλου που να μην γυρεύει να σε μαχαιρώσει πισώπλατα. Αυτό θέλουν οι γυναίκες, αυτό θέλουμε και οι άντρες. Και δεν το βρίσκουμε. Η παραμελημένη ανάγκη μας για πραγματικούς Φίλους

Οι κοινωνικά αποδεκτές αντρικές φιλίες

Αν υποθέσουμε ότι χρειάζεται ένας άντρας έναν επιστήθιο φίλο, συνήθως βρίσκει κάποια γυναίκα για αυτή τη δουλειά. Για πολλούς οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το μοναδικό είδος ουσιαστικής σχέσης και ανθρώπινης επαφής που μπορούν να έχουν χωρίς να κινήσουν υποψίες ότι κάτι πάει στραβά με δαύτους.

Είναι σαν να έχει γίνει κάποιου είδους συμφωνίας μιας δια βίου διανομής των ρόλων. Ο άντρας δρα. Η γυναίκα είναι τροφός. Ο άντρας κάνει και η γυναίκα αισθάνεται. Ο άντρας είναι ο νους και η δύναμη. Η γυναίκα είναι η καρδιά και η αγκαλιά.

Οι γυναίκες είναι κοινωνικά αποδεκτό να είναι πιο συναισθηματικές, πιο ανοιχτές, να έχουν περισσότερη άνεση με τα συναισθήματά τους και τις φιλίες τους. Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν έναν άντρα να ανοιχτεί, να τον κατανοήσουν, να τον υποστηρίξουν. Θα αποτελέσουν ευήκοο ους στο αντρικό βάσανο και θα πουν και μπράβο στον καημένο που το μοιράστηκε μαζί τους.

Οι άντρες από την άλλη πρέπει να φαίνονται σκληροί. Αλίμονο αν ένας άλλος άντρας αντιληφθεί την ευαίσθητη πλευρά τους. Η ευαισθησία είναι ένδειξη αδυναμίας και δεν πρέπει με τίποτα να σε θεωρήσουν αδύναμο.

Μονάχα μπροστά σε γυναίκες επιτρέπεται να δείξεις μία κάποια αδυναμία. Όχι σε γυναίκες που σε ενδιαφέρουν υπερβολικά συναισθηματικά, διότι μπορεί να το εκμεταλλευτούν, αλλά σε γυναίκες με τις οποίες κυρίως φιλία σε συνδέει.

Και οπωσδήποτε, δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτεις τις πιο ευαίσθητες πτυχές σου σε έναν άντρα. Είναι ανταγωνιστής. Άσε που μπορεί να σε περάσει για καμιά αδελφή. Μας έχουν μάθει να μην δίνουμε τόση σημασία στα συναισθήματά μας. Βασικά, δύο πράγματα πρέπει να αισθάνεται ο άντρας ο σωστός. Πόθο και οργή.

Έτσι, αν το μόνο συναίσθημα που μας επιτρέπεται να έχουμε είναι ο πόθος, μοιραία θα εκφραστούμε συναισθηματικά μονάχα σε γυναίκες.

Για πάρα πολλούς επίσης οι στιγμές που περνούν με μια ερωμένη είναι οι μοναδικές στιγμές που ανοίγονται. Μόνο μαζί της μπορούν να είναι ελεύθεροι και να εκφράσουν τον εαυτό τους χωρίς δεύτερες σκέψεις. Έτσι αυτή γίνεται ο μοναδικός πυλώνας παρηγοριάς μας, και δεν καταλαβαίνουμε πόσο βάρος εναποθέτει κάτι τέτοιο στην ίδια τη σχέση. Άσε που κάποιοι θεωρούν ότι όσα περισσότερα μοιράζονται με άτομα εκτός σχέσης, τόσο περισσότερο προδίδουν είτε τον ανδρισμό τους, είτε την ίδια τους τη σχέση.

Μην σε πουν αδελφή!

Όπως ήδη εξηγήσαμε, όσον αφορά στα συναισθήματα οι άντρες επιτρέπεται να είναι θυμωμένοι, καυλωμένοι, τσατισμένοι ή ψυχροί και αδιάφοροι. Αυτά και πολλά μας είναι.

Είναι άγραφος κανόνας ο άντρας να μην έχει αδυναμίες και να μην νιώθει ανασφάλειες. Κι όποτε μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, Θεός φυλάξοι, καλά θα κάνουμε να το καταπιούμε πριν το πάρει χαμπάρι κανείς άλλος άντρας. Ο άντρας πρέπει να είναι άντρας πάει και τελείωσε. Ούτε αμφιβολίες, ούτε τρυφερότητες για να γελάει ο κόσμος μαζί του.

Ως αποτέλεσμα, μας είναι αδύνατον να εμπιστευτούμε οποιονδήποτε άλλον άντρα. Δεν πρέπει να ξέρει τις αδυναμίες μας, διότι θα τις χρησιμοποιήσει εναντίον μας.

Ακόμη και ώριμοι άντρες με ξεκάθαρη τη σεξουαλικότητά τους ντρέπονται να παραδεχτούν ότι έχουν ανάγκη από μια πιο ουσιαστική και προσωπική παρέα. Αν τους βγει καμία παραπάνω εκδήλωση τρυφερότητας αμέσως θα μαζευτούν.

Διότι ο άντρας πρέπει να είναι πολλά βαρύς, αλλιώς θα χαρακτηριστεί ως «gay». Δεν μπορούμε να βγάλουμε τα σώψυχά μας και πάμε με τον κολλητό μας για τρέξιμο, μπύρες, τάβλι.

Μαζευόμαστε να δούμε καμιά ταινία ή τον αγώνα κάνοντας αντρίκεια πράγματα, και πρακτικά δεν ξέρουμε καν ο ένας τον άλλο.

Αν κανείς φίλος, άντρας, κλάψει, επειδή ο έρωτας της ζωής του τον παράτησε για έναν άλλο, αισθανόμαστε άβολα. Δεν ξέρουμε τι να του πούμε, δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε. Τον παίρνουμε για ποτό μέχρι αναισθησίας και βάζουμε και τον ωθούμε να κάνει σεξ μπας και συνέλθει, επειδή στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι πολύ πιο εύκολα από τον παρηγορήσουμε με πιο ουσιαστικό τρόπο. Έτσι κάνουν οι άντρες, έτσι κάνουμε όλοι.

Κάπου στην πορεία, μάθαμε να κλεινόμαστε από τους φίλους μας, παρ’ όλο που αυτό που θέλουμε είναι να ανοιχτούμε.

Βρες αληθινούς φίλους

Όσο και αν το θέλουμε λοιπόν, είναι τρομερά δύσκολο να βρούμε μία ουσιαστική αντρική φιλία. Βασικά είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολο να βρούμε φίλους, πόσο μάλλον ουσιαστικούς φίλους.

Είναι δύσκολο να ανοιχτείς σε έναν άντρα, να ρισκάρεις να εκτεθείς, να σε θεωρήσουν ποιος ξέρει τι. Θέλει κουράγιο. Στο κάτω –κάτω πάει κόντρα στο ρόλο που μας δείχνουν τα Μέσα και η Κοινωνία.

Είναι σα να δείχνεις αδυναμία, σαν να παραδέχεσαι ότι έχεις ανάγκη από έναν παρηγορητή και να χάσεις το στάτους σου στην κοινωνία μας.

Ακόμη και αν ο άνθρωπος απέναντί σου ψάχνει, ή επιζητεί ενδόμυχα, μια παρόμοια φιλία, μπορεί να σε απορρίψει διότι έχει γαλουχηθεί με τις παραπάνω αρχές. Μπορεί να σου γυρίσει την πλάτη χωρίς να κάτσει να το πολυσκεφτεί.

Καλώς ή κακώς, το μόνο που πρέπει και μπορείς να κάνεις είναι να ξεκαθαρίσεις από την αρχή τις προθέσεις σου. Πρέπει να προβάλεις στους άλλους τη συμπεριφορά που επιθυμείς να λάβεις.

Να γίνεις εσύ ο κολλητός φίλος πρώτος, προκειμένου να βρεις τον κολλητό σου φίλο. Να γίνεις εσύ ο παρηγορητής, ο υποστηρικτής. Να ανοίξεις το δρόμο σε μία τέτοια σχέση. Ακόμη και αν σου φαίνεται δύσκολο, ή δεν ξέρεις πώς ακριβώς να το κάνεις.

Στην αρχή θα είναι πολύ άβολα. Θα νιώθεις μόνος. Αλλά σιγά- σιγά, θα βρεθούν και κάποιοι που θα σε καταλάβουν. Αυτοί που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά σου επειδή ψάχνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και οι φιλίες που θα χτιστούν με αυτόν τον τρόπο, θα βελτιώσουν ολόκληρη τη ζωή σου.

Θες να κάνεις πραγματικές φιλίες με άλλους άνδρες στο ίδιο μονοπάτι με εσένα; Δες εδώ