Μην το Παρασκέφτεσαι: Η Ζωή συμβαίνει στο Παρόν

Έχεις βγει έξω σε κάποιο μπαρ για ποτό με τους φίλους σου και βλέπεις μια κοπέλα που σου αρέσει. Σκέφτεσαι να της μιλήσεις, αλλά προς το παρόν κολλάς και διστάζεις.

Αρχίζεις να σκέφτεσαι τί να της πεις και παίζεις όλους τους πιθανούς διαλόγους στο μυαλό σου, ξανά και ξανά, ώστε να είσαι έτοιμος για παν ενδεχόμενο.

Μόνο που ο χρόνος περνάει, εσύ την κοιτάς και εν τέλει η κοπέλα φεύγει με τη φίλη της απ’ το μαγαζί.

Έχεις πάρει το πτυχίο σου και αναρωτιέσαι μήπως είναι ώρα να κάνεις και κάποιο μεταπτυχιακό.

Αρχίζεις και ερευνάς τις επιλογές σου. Παίρνεις απόψεις απ’ τους φίλους σου και από ανθρώπους που έχουν ήδη προχωρήσει σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα παρόμοιο με αυτό που σε ενδιαφέρει. Ξενυχτάς συλλέγοντας πληροφορίες για τα πανεπιστήμια και τις συνθήκες που επικρατούν εκεί.

Αλλά δεν είσαι σίγουρος. Ό,τι και αν κάνεις, έχεις μια αμφιβολία μέσα σου που σε σπρώχνει να ψάξεις περισσότερο, να μάθεις περισσότερα, να γίνεις πιο σίγουρος για την επιλογή σου.

Ο καιρός περνάει όμως, πιάνεις δουλειά σαν σερβιτόρος και η ροή και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας σε ωθούν να καθυστερήσεις για λίγο το μεταπτυχιακό σου.

«Θα το κάνω αργότερα» λες, «που θα ξέρω περισσότερα και θα είμαι πιο σίγουρος.». Έτσι περνούν δύο, τρία, πέντε ή και περισσότερα χρόνια και εσύ είσαι ακόμα στα ίδια.

Έχεις αποφασίσει να φύγεις από το πατρικό σου και ξεκίνησες να αναζητάς σπίτια για να βρεις να νοικιάσεις.

Ξοδεύεις ώρες μπροστά στον υπολογιστή αναζητώντας το ιδανικό σπίτι. Ζυγίζεις τα μηνιαία έξοδα μέχρι και το τελευταίο λεπτό του ευρώ. Και ξεκινάς μια εκστρατεία εύρεσης του ιδανικού σπιτιού, στην ιδανική περιοχή.

Κανένα όμως δε σε ικανοποιεί. Πάντα κάτι βρίσκεις. Δε σου αρέσει ο χώρος. Δε σου αρέσει η περιοχή. Δε σου αρέσουν οι γείτονες.

Έτσι το καθυστερείς. «Δεν πειράζει» λες, «καλύτερα να είμαι αυστηρός ώστε να είμαι πλήρως ικανοποιημένος».

Ο καιρός περνάει όμως. Άλλες υποχρεώσεις στο παρόν ζητούν την προσοχή σου. Αμφιβάλεις ακόμα και για το αν μπορείς να τα καταφέρεις οικονομικά ζώντας μόνος σου.

Ξεχνάς λοιπόν το ζήτημα και πριν το καταλάβεις, έχεις πατήσει τα τριάντα και ακόμα κοιμάσαι στο παιδικό δωμάτιο σου. Μην το Παρασκέφτεσαι: Η Ζωή συμβαίνει στο Παρόν

Προετοιμάζεσαι ή μήπως αναβάλλεις;

Και στα τρία παραπάνω σενάρια, η συμπεριφορά σου και οι κινήσεις σου τροφοδοτούνται από μια πολύ απλή και ανθρώπινη επιθυμία.

Την επιθυμία να είσαι έτοιμος και προετοιμασμένος ώστε να κάνεις τις σωστές κινήσεις και να πάρεις τις τέλειες αποφάσεις.

Όμως, πόσο αξίζει να καθυστερείς να προχωρήσεις προκειμένου να κάνεις τη «σωστή» κίνηση και να πάρεις την «ιδανική» απόφαση;

Ποια είναι η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την ανάγκη για προετοιμασία, με την αναβλητικότητα και την καθυστέρηση;

Βλέπεις, στις στιγμές αβεβαιότητας, όταν η σκιά μεγάλων αποφάσεων υψώνεται μπροστά σου, είναι λογικό να διστάζεις να προχωρήσεις.

Έχεις μια γενική ιδέα του τί θες να πετύχεις, τί θες να κάνεις, που θες να είσαι σε πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια και θες να είσαι σίγουρος πως οι επιλογές σου είναι σωστές και καταλήγουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Θες να ξέρεις πως κάθε κίνηση που κάνεις οδηγεί σε μια προβλέψιμη αλυσιδωτή αντίδραση, όπου κάθε γεγονός οδηγεί προβλέψιμα σε κάποιο άλλο και αυτό με τη σειρά του σε κάποιο άλλο, φτάνοντας στο τέλος στον επιθυμητό σου στόχο.

Αυτός ο γραμμικός τρόπος σκέψης είναι λογικός και θα ίσχυε αν η ζωή ήταν ένας ευθύς και στενός διάδρομος που μπορείς να δεις ξεκάθαρα το τέλος του. Όπως και τις ενδιάμεσες στάσεις που θα χρειαστεί να κάνεις.

Αλλά δεν είναι.

Αντίθετα, η ζωή μοιάζει περισσότερο με ένα λαβύρινθο γεμάτο γωνίες και παραπλανητικές στροφές.

Πίσω από τις στροφές αυτές συχνά κρύβονται δυσκολίες, προκλήσεις και εμπόδια που δύσκολα μπορούσες να προβλέψεις, αλλά και ευκαιρίες που δεν είχες ιδέα ότι βρισκόντουσαν εκεί.

Κλασικό παράδειγμα, ο προπτυχιακός φοιτητής που αγχώνεται για το μεταπτυχιακό που θα κάνει μετά την αποφοίτηση του. Ο οποίος δεν μπορεί να προβλέψει πως σε μερικά χρόνια η εφαρμογή που έφτιαξε για πλάκα με τους συμφοιτητές του θα γίνει διάσημη και θα ανοίξει νέους ορίζοντες στη ζωή του.

Να ζυγίζεις το μέλλον, αλλά η ζωή συμβαίνει στο παρόν

Ο σχεδιασμός και τα μακροπρόθεσμα πλάνα είναι χρήσιμα, αλλά δε χρειάζεται να βλέπεις βαθιά στο μέλλον για να κάνεις την κίνηση σου στο παρόν.

Στην πραγματικότητα, οι επιλογές που κάνεις τις περισσότερες φορές δεν είναι οι ιδανικές και οι αποφάσεις σου απέχουν απ’ το τέλειο. Αυτό συμβαίνει σε όλους.

Όλοι μας λίγο πολύ κάνουμε επιλογές οι οποίες δεν είναι οι ιδανικές.

Αυτό που έχει σημασία είναι να δρας. Ακόμα και αν η επιλογή σου δεν είναι ιδανική.

Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις μπροστά και ο μόνος τρόπος να εξερευνήσεις τις πιθανότητες που κρύβονται μπροστά σου.

Είναι άκαρπο να παραλύεις απ’ την αμφιβολία και να προσπαθείς να σχεδιάσεις τα πάντα εξ’ αρχής. Δεν έχεις ολοκληρωμένο το χάρτη. Δε βλέπεις ολόκληρη τη διαδρομή.

Πάντα βλέπεις λίγο πιο μπροστά, αλλά το τί κρύβεται μετά ,δεν το ξέρεις με σιγουριά.

Δε χρειάζεται η απόφαση σου να είναι η ιδανική, χρειάζεται απλά να σε βοηθά να ξεπεράσεις τα εμπόδια που βρίσκονται πίσω από τη στροφή που έχεις μπροστά σου.

Αυτό που έχει σημασία είναι να κάνεις τη σωστή επιλογή για το παρόν και όχι για το πιθανό μέλλον που μπορεί να μη συμβεί ποτέ.

Θες να κάνεις τη σωστή επιλογή που θα σε βοηθήσει να καλλιεργήσεις τις επικοινωνιακές σου δεξιότητες με τις γυναίκες; Δες εδώ