Σταμάτα την Ανάλυση: Ώρα για Δράση!

Καλή κι η ανάλυση, αλλά χωρίς δράση δεν κάνεις τίποτα. Και θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα: Έχω ασχοληθεί αρκετά με πολεμικές τέχνες. Ξεκίνησα όπως οι περισσότεροι nerds: είδα μπόλικες ταινίες, ήθελα να μάθω να δέρνω.

Τελικά όμως, εκείνο που όντως διδάχτηκα εκεί, πέρα δηλαδή από το πόσο πολύ διαφέρουν οι ταινίες από τον πραγματικό κόσμο, ήταν η αυτοκυριαρχία, η αυτοπειθαρχία, η υπομονή και η αξία της αποφασιστικότητας.

Αυτό που με δυσκόλεψε, ήταν ότι έκανα πάντα υπερ ανάλυση την ώρα του αγώνα ή του sparring. Έπρεπε πραγματικά να σταματάω τον εαυτό μου από το να προσπαθεί να σκεφτεί κάθε πιθανό και απίθανο ενδεχόμενο εκείνη τη στιγμή. Έπρεπε μόνο να είμαι «εκεί».

Ο δάσκαλός μου θυμάμαι έλεγε: «όποιος διστάζει, χάνει τον αγώνα».

Κάτι που με τα χρόνια ανακάλυψα ότι δεν ισχύει μόνο στις πολεμικές τέχνες, αλλά και στο φλερτ.

Πολλοί άνθρωποι τείνουν να ξοδεύουν την ενέργειά τους ερευνώντας πιθανότητες επιτυχίας ή αποτυχίας και διστάζουν να τολμήσουν. Στο τέλος κουράζουν μόνοι τον εαυτό τους και καταλήγουν μόνοι. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να κάνεις πέρα τους δισταγμούς και να βγεις στο προσκήνιο.

Παράλυση από την πολλή ανάλυση

Είναι δύσκολο να παραμερίσει κάποιος εντελώς τους δισταγμούς του στο φλερτ και να βγει εκεί έξω. Συχνά οι άνθρωποι νομίζουν ότι προοδεύουν, αλλά στην πραγματικότητα με τη συμπεριφορά τους παραμένουν στάσιμοι.

Και αυτό είναι κάτι που το βλέπω ξανά και ξανά. Πολλοί άνδρες θέλουν να βγουν έξω, να κάνουν γνωριμίες. Καλές γνωριμίες, πολλές γνωριμίες. Θέλουν όμως και να είναι σίγουροι πως είναι πραγματικά έτοιμοι για το μεγάλο αυτό βήμα. Ξοδεύουν πολύτιμο χρόνο και ενέργεια μελετώντας αυτό το βήμα. Διαβάζουν άρθρα. Μελετούν βιβλία αυτοβελτίωσης.

Θες να βελτιωθείς στο Φλερτ; Ώρα για Εξάσκηση. ανάλυση

Όλες αυτές οι γνώσεις όμως και η ανάλυση, σωρεύονται στα μυαλά τους και οι ίδιοι δεν έχουν δοκιμαστεί στην πραγματική αρένα. Διαρκώς υπάρχει κάτι καινούριο να μάθει κανείς για αυτά τα πράγματα. Διαρκώς υπάρχει κάτι καινούριο να μάθει κανείς για οποιοδήποτε τομέα.

Αν καθίσεις και το παρασκεφτείς, τότε η πραγματικότητα θα σου φανεί πολύ δυσκολότερη από όσο στα αλήθεια είναι. Όσο περισσότερο βρίσκεις να μελετήσεις περί σχέσεων και φλερτ, τόση περισσότερη γνώση θα συνειδητοποιείς πως σου λείπει, και πως είναι δυνατόν να ξεκινήσεις να κάνεις γνωριμίες αν στο μεταξύ δεν έχεις καλύψει όλο το θεωρητικό κομμάτι; Και αισθάνεται κανείς πνιγμένος σε μια κουταλιά νερό πριν καν προσπαθήσει ουσιαστικά να κάνει μια νέα γνωριμία.

Μη ξεγελιέσαι. Όλα τα παραπάνω ένα πράγμα σημαίνουν: Ότι λείπει όχι η γνώση, ούτε καν η εμπειρία, αλλά το θάρρος. Η τόλμη.

Είμαι υπερβολικά ωμός, ίσως. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Μας φαίνεται δύσκολο να δοκιμαστούμε κάνοντας κίνηση για μια γνωριμία. Έτσι προτιμάμε να το αποφεύγουμε. Έχουμε κι εκείνη την ηλίθια φωνή μέσα στο κεφάλι μας, που μας λέει ότι ακόμη δεν είμαστε έτοιμοι, ότι υπάρχουν ακόμη πολλά να μάθουμε περί σχέσεων, ότι θα κάνουμε κάποιο λάθος, καθώς υπάρχουν τόσα πολλά που αγνοούμε.

Θα ξαναγίνω ωμός. Η διαρκής μελέτη είναι τρόπος να αποφύγουμε την αληθινή μάχη. Σαν τον πολεμιστή που εκπαιδεύεται, αλλά δε δοκιμάζεται ποτέ σε αληθινή μονομαχία. Είναι ασφαλέστερο, σίγουρα, αλλά τότε ποιο το νόημα της όλης εκπαίδευσης; Μπορεί να έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι προοδεύεις, επειδή απορροφάς πληροφορίες, τεχνικές, πρακτικές, δε ξέρω ‘γω τι άλλο, αλλά κλεισμένος μέσα στο σπίτι και στην ασφάλειά σου, δεν πας πουθενά.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Η γνώση που δεν την υποστηρίζει η εμπειρία δε θα σε βγάλει κάπου. Πρέπει να βάλεις σε πράξη αυτά που διάβασες, αυτά που κόπιασες για να μάθεις εντέλει. Γιατί τα μάθαινες, δηλαδή;

Δε σημαίνει τίποτα, κανένα βιβλίο και καμία τεχνική, αν δε σε οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν δε δοκιμαστείς εκεί έξω, στην πραγματική ζωή, στη συναναστροφή με αληθινούς ανθρώπους, όπου μπορούν χίλια δύο πράγματα να πάνε στραβά.

Το να μελετάς και να μην κάνεις καμία πραγματική εξάσκηση, είναι απλή αποφυγή. Μπορεί να έχει ενδιαφέρον να νιώθεις καλά, αλλά δεν είναι πραγματικό και ποτέ δε θα γίνει, όσο και αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο.

Θες να εφαρμόσεις όσα έχεις διαβάσει στην πράξη; Δες εδώ

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει

Είναι εύκολο να πέσεις σε μία τέτοια παγίδα και να μείνεις μόνο στην ανάλυση. Ο άνθρωπος από τη φύση του, βρίσκει χίλιες δύο δικαιολογίες για να καθυστερήσει και να αναβάλει τους τελικούς του στόχους. Ας πούμε οι συγγραφείς. Αυτοί πέφτουν στην παγίδα της διαρκούς έρευνας. Ο ζωγράφος ψάχνει τις σωστές αποχρώσεις ανακατεύοντας χρώματα στην παλέτα του, ξανά και ξανά.

Όποτε έχω κάτι να γράψω και ξέρω πως θα είναι δύσκολη δουλειά, συνειδητοποιώ ξαφνικά πόσο ατακτοποίητο και βρώμικο είναι το γραφείο μου. Πώς θα κάνω δουλειά σε ένα τόσο ατακτοποίητο χώρο; Μετά πρέπει να σκουπίσω και εν ολίγοις, όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει.

Όλες αυτές οι τεχνικές αποσκοπούν στο να διαχειριστούν το φόβο. Το φόβο της απόρριψης, το φόβο της αποτυχίας, το φόβο της αντιμετώπισης παλιότερων σφαλμάτων. Η αλλαγή είναι κάτι το άβολο, όπως και να το κάνεις. Είναι δύσκολο πράγμα η αλλαγή.

Προκειμένου να την κάνουμε ευκολότερη, την αναλύουμε εξονυχιστικά, την θεωρητικοποιούμε ολότελα. Βρίσκουμε δικαιολογίες και μάλιστα ολότελα βάσιμες δικαιολογίες, προκειμένου να μένουμε άπρακτοι για λίγο ακόμη. Μας αρέσει μία γυναίκα; Λέμε στον εαυτό μας ότι σίγουρα θα είναι σε σχέση, ότι τώρα δεν μπορώ να την πλησιάσω γιατί μιλάει με τις φίλες της, ότι δεν είμαστε ο τύπος της, ότι, ότι, ότι…

Εν ολίγοις, γλιτώνουμε την απόρριψη μην προσπαθώντας καν. Και μετά ισχυριζόμαστε ότι δε φταίμε, ότι κάναμε κάθε δυνατή προσπάθεια, αλλά φυσικά αυτό δεν ισχύει.

Το μόνο που κάναμε είναι να δικαιολογήσουμε την απραξία μας, να κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια από φόβο.

Πότε θα είσαι αρκετά καλός;

Ας το ξεκαθαρίσουμε: Τέλειος δε θα γίνεις ποτέ.

Δε θα γίνεις τέλειος και παλεύοντας να γίνεις τέλειος, απλώς καθυστερείς και τελματώνεις. Δεν μπορείς να γίνεις τέλειος απλώς και μόνο με τη θεωρία. Αν δεν κάνεις αληθινά λάθη εκεί έξω και δε διδαχτείς από δαύτα, δε θα τελειοποιηθείς ποτέ. Έτσι κι αλλιώς είναι σχεδόν αδύνατον να γίνεις τέλειος σε οτιδήποτε: μπορείς απλώς να γίνεσαι όλο και καλύτερος.

Την κατάσταση αυτή της διαρκούς απορρόφησης γνώσεων και της μη ουσιαστικής πρακτικής προσπάθειας, την ονομάζουμε «παράλυση από την πολλή ανάλυση». Οι άνθρωποι που έχουν πέσει σε αυτήν την παγίδα, δεν πρόκειται ποτέ να προσπαθήσουν οτιδήποτε αν δεν είναι πεπεισμένοι ότι θα το πετύχουν 100%. Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος 100%. Κανένα σύστημα, καμία τεχνική δεν μπορεί να εγγυηθεί απόλυτη επιτυχία.

Δεν μπορείς να προβλέψεις κάθε πιθανό πρόβλημα ή τι μικροζητήματα μπορεί να προκύψουν και να σου χαλάσουν τη σούπα. Υπάρχει πάντοτε ο αστάθμητος παράγων. Η τύχη, η ατυχία, ο καιρός, ο ανάδρομος Ερμής και όλα τα συναφή.

Μπορεί μία κοπέλα να σου φαίνεται ιδανική και να σε απορρίψει επειδή η μέρα της έχει πάει χάλια, επειδή τη χτυπάει το τακούνι, επειδή ο προηγούμενος φίλος της τής έχει κάνει πατίνι τη ζωή και δεν αντέχει άλλους άντρες στη ζωή της, επειδή τσαντίστηκε στη δουλειά της ή οτιδήποτε. Αν αρνείσαι να αποδεχτείς όλες αυτές τις πιθανότητες, τότε απλώς δε θα κάνεις τίποτα. Μην προσπαθώντας ποτέ, δεν αποτυγχάνεις ποτέ, αλλά ούτε και πετυχαίνεις.

Από την άλλη, η αποτυχία δεν είναι κατ’ ανάγκην κάτι καταστροφικό. Μαθαίνουμε περισσότερα από τις αποτυχίες μας παρά από τις επιτυχίες μας. Μία αποτυχία σε μαθαίνει τι να μη ξανακάνεις ή τι να ξανακάνεις με άλλο ίσως τρόπο. Δεν είναι ευχάριστο πράγμα η αποτυχία, αλλά θα έπρεπε να λειτουργεί ως κίνητρο για να ξαναπροσπαθήσεις και όχι σα δικαιολογία για να τα παρατάς.

Πάντα θα υπάρχουν καινούρια πράγματα για να μάθεις. Ποτέ δε θα τα ξέρεις όλα. Πάντα θα βρίσκεις και άλλες ατέλειες να βελτιώσεις και άλλα στραβά να διορθώσεις. Αν εστιάζεις εκεί, τότε δε θα πας ποτέ στο επόμενο βήμα, που είναι στην ουσία και η αιτία για όλη αυτή τη μελέτη, αν το καλοσκεφτείς. Μην περιμένεις να γίνεις τέλειος. Να σου αρκεί να είσαι αρκετά καλός.

Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το πώς θα προετοιμαστείς για να γίνεις καλός στο φλερτ. Από την άλλη, πρέπει κάποτε να μάθεις να δημιουργείς μόνος σου τις καταστάσεις.

Αν περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, αν την έχεις σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια στο μυαλό σου και δε δέχεσαι να παρεκκλίνεις διόλου από το αρχικό σου σχέδιο, τότε μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις υπερβολικά πολύ. Η στιγμή θα έρθει και θα τη χάσεις.

Δεν υπάρχει ποτέ η κατάλληλη στιγμή, εσύ θα τη δημιουργήσεις. Δεν υπάρχει η σωστή ευκαιρία. Εσύ θα τη φτιάξεις. Πρέπει να τολμήσεις, να ρισκάρεις, να πεις κάποτε: ξεκινώ κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Εννοείται πως θα έρθουν και αποτυχίες. Και μεγάλες αποτυχίες, αποτυχίες τρανταχτές. Αλλά καλύτερα από το να μην το παλεύεις καθόλου. Χρειάζεσαι αυτοπεποίθηση, προκειμένου να κινηθείς. Και η αυτοπεποίθηση είναι σέξι.

Για να κερδίσεις πρέπει να ρισκάρεις. Αλλιώς παραμένεις αιώνια σε όσα έχεις. Θα σου παρουσιαστούν ευκαιρίες και θα τις αφήνεις να περνάνε και γιατί; Για να μην πληγωθείς, για να μην απορριφθείς; Παραμένοντας μόνος σου δεν είναι άραγε η μεγαλύτερη απόρριψη; Πώς απορρίπτεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου από μιας αρχής, πιστεύοντας ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρεις;

Σήκω λοιπόν και μίλησέ της. Ας είναι με φίλες της. Ας δείχνει απρόσιτη. Ζήτησέ της να βγείτε. Πώς γνωρίζεις ότι δε θα δεχτεί; Άσε στην άκρη τους δισταγμούς και ξεκίνα. Ή κρύψου στο καβούκι σου, μαζί με την αυτοβελτίωση και τις τεχνικές σου.

Ο καιρός της αναμονής τελείωσε. Αρκετά δίστασες για τόσο καιρό. Έλα να μιλήσουμε!