Πώς να διαχειρίζεσαι τη Ζήλια

Μετανιώνω για πολλά που έκανα εξαιτίας της ζήλιας μου. Ειδικότερα από το γυμνάσιο και έπειτα, η ζήλια κατηύθυνε σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και τις σχέσεις μου.

Όπου και αν κοίταζα, έβλεπα τους άλλους να έχουν όλα όσα θα ήθελα να έχω εγώ. Τους έβλεπα να απολαμβάνουν αυτά που μου έλειπαν. Το να βλέπω γύρω μου ευτυχισμένα ζευγάρια άλλο δεν έκανε από το να εντείνει το αίσθημα της μοναξιάς και της πικρίας μου.

Αρρώσταινα από τη ζήλια. Στις ταινίες έβλεπα πράγματα που δεν μπορούσα να έχω. Στους δρόμους, στα μαγαζιά, στα σπίτια, έβλεπα πράγματα που δεν μπορούσα να έχω. Ζωές και σχέσεις που φθονούσα.

Μου πήρε χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι ο φθόνος και η ζήλια είναι άσχημα και αντιπαραγωγικά αισθήματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν να αποκτήσω αυτά που ήθελα. Το αντίθετο μάλιστα.

Είτε φθονούσα τις επιτυχίες των άλλων, είτε ζήλευα κάθε που το κορίτσι μου μιλούσε με άλλους άντρες, τα συναισθήματα αυτά απλώς με κρατούσαν δέσμιό τους και δεν μπόρεσα να προοδεύσω παρά μονάχα όταν έμαθα να τα ξεπερνώ.

Εφόσον το μπόρεσα εγώ, σημαίνει πως γίνεται. Μπορούμε όλοι. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορεί κανείς να ξεπεράσει το χάος της παράνοιας, της ζήλιας, του φθόνου, της αυτολύπησης και της πικρίας.

Άσε τον εαυτό σου να νιώσει

Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις, και που δυστυχώς οι άνθρωποι το κάνουμε πολύ συχνά, είναι να προσποιείσαι πως δεν ζηλεύεις. Το βλέπω συχνά στις σχέσεις, ακόμη και σε σχέσεις που συμφωνήθηκαν την αρχή ότι θα λειτουργήσουν σε επίπεδο μη μονογαμικό. Τους φαίνεται τρομερά ταπεινωτικό να παραδεχτούν ότι ζηλεύουν και έτσι το παραχώνουν σε μία τρύπα και κάνουν πως δεν υπάρχει.

Όπως μπορείς να φανταστείς, το τέρας δεν αργεί να συρθεί από την τρύπα του. Εξαγριωμένο κιόλας.

Το μόνο που κάνεις με το να μην παραδέχεσαι πως ζηλεύεις είναι να στερείς από τον εαυτό σου την δυνατότητα να διαχειριστεί αυτό το εξαιρετικά δυσάρεστο συναίσθημα. Αν προσπαθήσεις να το καταπιέσεις απλώς και μόνο θα το κάνεις χειρότερο, δημιουργώντας προβλήματα στην ίδια σου τη σχέση. Πώς να διαχειρίζεσαι τη Ζήλια

Κατανοώντας τη ζήλια

Η ζήλια είναι απλώς ένα σύμπτωμα. Η πραγματική αιτία, η ασθένεια που προκαλεί αυτό το σύμπτωμα βρίσκεται αλλού. Οι άνθρωποι ζηλεύουν αλλά η ζήλια δεν εγείρεται εκ του μη όντος. Πάντα υπάρχει κάποια αιτία. Το ζήτημα είναι να βρεις την αιτία αυτή.

Κάποιοι ζηλεύουν εξαιτίας παλιότερων προβλημάτων τους. Κάποια κοπέλα τους απάτησε κάποτε, και άρα και οι υπόλοιπες θα τους απατήσουν. Άρα ζηλεύουν με όλο τους το δίκιο. Νιώθουν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, νιώθουν ότι ξέρουν πού πηγαίνει όλο αυτό.

Νομίζουν πως η συμπεριφορά τους θα αποτρέψει την άσχημη αυτή εξέλιξη. Νομίζουν ότι μπορεί να σώσουν τη σχέση τους με τη ζήλια τους. Άλλες φορές μπορεί απλώς να ζηλεύει κάποιος αυτά που έχουν οι άλλοι, και ο ίδιος στάθηκε αδύνατον να αποκτήσει.

Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η ζήλια είναι ένδειξη έλλειψης αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.

Πρέπει να μπορέσεις κάποια στιγμή να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά από τη ζήλια σου και να αναρωτηθείς για ποιον λόγο νιώθεις έτσι.

Να αναρωτηθείς σοβαρά. Να ψάξεις να βρεις την απάντηση. Μόνο αν φτάσεις στον πυρήνα της ζήλιας σου θα μπορέσεις να την αντιμετωπίσεις.

Θες να μπορείς να διαχειρίζεσαι με επιτυχία τις δυναμικές της σχέσης σου; Μάθε περισσότερα

Αντιμετώπισε τους φόβους σου

Ο φόβος πάει χέρι- χέρι με τη ζήλια. Φοβόμαστε ότι το κορίτσι μας θα ερωτευτεί κάποιον άλλο Φοβόμαστε ότι αυτός ο άλλος θα είναι καλύτερός μας, οπωσδήποτε, και ότι η αγαπημένη μας δεν μπορεί παρά να τον προτιμήσει. Αλλά πάνω από όλα, φοβόμαστε το άγνωστο.

Ας το αντιμετωπίσουμε επιτέλους: τις περισσότερες φορές, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας. Αντιδρούμε σε αυτό που φανταζόμαστε ή που φοβόμαστε ότι συμβαίνει. Κι όσο πιο ανασφαλής νιώθει κάποιος, τόσο χειρότερα τα σενάρια που πλάθει γύρω από την κάθε περίπτωση.

Έτσι λοιπόν, όταν το κορίτσι που μας αρέσει μιλάει μα κάποιον άλλο άντρα, το δένουμε ότι θα προτιμήσει αυτόν, θα τον παντρευτεί, θα κάνουν μια μάντρα παιδιά και εμείς θα μείνουμε έξω στο κρύο και θα κλαίμε. Και για να το προφτάσουμε όλο αυτό θα βγάλουμε προς τα έξω τον χειρότερο, τον πιο ανασφαλή και επιθετικό εαυτό μας. Σαν το ανέκδοτο με το γρύλο.

Αλλά όπως ήδη είπα αυτό στο οποίο αντιδρούμε δεν είναι η πραγματικότητα αλλά αυτό που φοβόμαστε ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγούμε από τον φόβο αυτό είναι να τον αντιμετωπίσουμε.

Αν για παράδειγμα αισθάνεσαι φόβο ή ανασφάλεια για τους φίλους της κοπέλας σου, γνώρισε τους. Ζήτα της να σε συστήσει, ή να βγείτε όλοι μαζί την επόμενη φορά. Δες τους όπως πραγματικά είναι, όχι όπως τους έχει πλάσει η φαντασία σου. Όσο υπέροχους και αν τους είχες φανταστεί, θα δεις πως είναι απλώς κανονικοί άνθρωποι σαν και σένα. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους προτιμήσει.

Ένας άλλος τρόπος είναι να καθίσεις να σκεφτείς λίγο πάνω στο αίσθημα της ζήλιας. Ας πούμε, πιστεύεις ότι η κοπέλα σου θα σε απατήσει; Λοιπόν την εμπιστεύεσαι ή όχι; Υπάρχει κάποιος λόγος που πιστεύεις ότι μπορεί να σε απατήσει; Κάποιος λόγος που να μην έχει να κάνει με πρώτες δικές σου στραβές εμπειρίες. Σκέψου το λίγο.

Ο φόβος ότι θα σε απατήσει πηγάζει από κάποια λογική ένδειξη; Αν το έλεγες σε κάποιον τρίτο τι θα σου έλεγε; Θα έβρισκε τις ανησυχίες σου λογικές ή παράλογες; Να θυμάσαι πάντα ότι σε ενδιαφέρει η πραγματικότητα και όχι τα φαντάσματα που φτιάχνει το μυαλό σου. Μην κάνεις υποθέσεις και εξάγεις αστήρικτα συμπεράσματα. Τα σενάρια δεν έχουν κανέναν νόημα. Δες απλώς τα γεγονότα.

Δούλεψε με τον εαυτό σου

Κάποιες μορφές ζήλιας, ιδιαίτερα όταν έχουν να κάνουν με έλλειψη αυτοπεποίθησης, πρέπει να τις δουλεύουμε μόνοι μας. Όταν ένα πρόβλημα είναι εσωτερικό, είναι εσωτερικές και οι διαδικασίες στις οποίες θα καταφύγουμε για την επίλυσή του.

Το πρόβλημα διογκώνεται όταν εστιάζεις υπερβολικά σε όλα όσα έχουν οι άλλοι (και όχι εσύ). Μπορεί να φαντάζει άδικο κάποιοι άνθρωποι να γεννιούνται με προνόμια και κάποιοι άλλοι όχι. Και είναι άδικο. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Το να εστιάζεις στο τι έχουν οι άλλοι είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να γίνεις δυστυχής. Καλύτερα να εργαστείς με τον εαυτό σου και να δεις πώς μπορείς να βελτιώσεις τη ζωή σου με όσα ήδη έχεις, ή με όσα περνούν από το χέρι σου να αλλάξεις.

Όταν προσπαθούμε να ανασκευάσουμε την αυτοπεποίθηση μας είναι εύκολο να εστιάσουμε στα υλικά και να παραμελήσουμε τα ουσιώδη. Κοιτάζουμε να αποκτάμε αυτά που θα μας κάνουν αρεστούς και όχι αυτά που μας γεμίζουν.

Μπορεί ένα καινούριο κούρεμα ή το ντύσιμό μας να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα, σίγουρα. Αλλά όταν θα βρεθούμε μόνοι, όταν κανείς δεν θα είναι κοντά μας για να μας συγχαρεί για το καινούριο κούρεμα ή τα νέα μας ρούχα, τότε θα έρθουμε αντιμέτωποι με την πραγματική μας έλλειψη αυτοεκτίμησης. Τις στιγμές της μοναξιάς δεν μετράει το τι έχεις αλλά το τι είσαι.

Τι είσαι ή τι έχεις για το οποίο να νιώθεις υπερήφανος ή δικαιωμένος; Τι υπάρχει που να σε κάνει ευτυχισμένο ή ολοκληρωμένο; Υπάρχει κάτι, πέρα από τη λαμπερή επιφάνεια;

Αν πεις όχι, δεν υπάρχει, είναι εύκολο. Ή σωστότερα, είναι μονάχα η αρχή. Αν πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, πρέπει να ψάξεις και να βρεις κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις καλά. Που θα σε γεμίσει. Πρέπει να βρεις κάτι, να το χτίσεις, να το αναπτύξεις.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να διαχειριστείς τη ζήλια. Είναι τρομακτικό, είναι ενοχλητικό και σημαίνει ότι πρέπει να πάρεις την απόφαση να αντιμετωπίσεις αλήθειες για τον εαυτό σου που θα προτιμούσες να κρατούσες κρυμμένες για πάντα. Αλλά αν καταφέρεις να τιθασεύσεις αυτό το συναίσθημα θα αισθανθείς άπειρα δυνατότερος και δικαιωμένος. Θα νιώσεις ευτυχέστερος. Και οι σχέσεις σου θα είναι καλύτερες και δυνατότερες.